< Cantar de los Cantares 3 >

1 Por las noches busqué en mi cama al que ama mi alma; lo busqué, y no lo hallé.
MALUNA o ko'u wahi moe, i ka po, Ua imi au i ka'u mea i aloha'i; Imi au ia ia, aole nae i loaa.
2 Me levantaré ahora, y rodearé por la ciudad; por las calles y por las plazas buscaré al que ama mi alma; lo busqué, y no lo hallé.
E ku au iluna, ano, e hele a puni ke kulanakauhale, Ma na alanui, a me na wahi akea, E imi i ka mea a ko'u uhane i aloha'i; Ua imi au ia ia, aole nae i loaa.
3 Me hallaron los guardas que rondan la ciudad, y les dije: ¿Habéis visto al que ama mi alma?
Ua loaa au i ka poe kiai, Ka poe hele a puni ke kulanakauhale; I aku la au, Ua ike anei oukou i ka'u mea i aloha'i?
4 Pasando de ellos un poco, hallé luego al que mi alma ama; trabé de él, y no lo dejé, hasta que lo metí en casa de mi madre, y en la cámara de la que me dio a luz.
Aole liuliu ko'u hele ana mai o lakou aku, A loaa mai ia'u ka mea a ko'u uhane i aloha'i; Ua lalau au ia ia, aole nae e hookuu aku; A hookomo au ia ia iloko o ka hale o ko'u makuwahine, A iloko o ke keena o ka mea nana au i hanau mai.
5 Yo os conjuro, oh doncellas de Jerusalén, por las gamas y por las ciervas del campo, que no despertéis ni hagáis velar al amor, hasta que él quiera.
Ke kauoha aku nei au ia oukou, e na kaikamahine o Ierusalema, Ma na anetelope a me na dia o ke kula, E hooluliluli ole aku oukou, a e hoala ole i ka'u mea i aloha'i, a ala wale mai ia.
6 ¿Quién es ésta que sube del desierto como varas de humo, sahumada de mirra y de incienso, y de todos los polvos aromáticos?
Owai keia e hoea mai ana mai ka waonahele mai, E like me na punohu uwahi? Ua moani mai kona mura, a me koua libano, A me na mea ala a pau a ka mea kalepa.
7 He aquí es la cama de Salomón; sesenta fuertes la rodean, de los fuertes de Israel.
Aia hoi, o kona wahi e moe ai, no Solomona ia, He kanaono kanaka koa [e ku ana] a puni ia, He poe ikaika o ka Iseraela.
8 Todos ellos tienen espadas, diestros en la guerra; cada uno su cuchillo sobre su muslo, por los temores de la noche.
Ua lalau lakou a pau i na pahikaua, He poe akamai lakou i ke kaua; Aia no ka pahi a kela mea keia mea ma kona uha, No ka makau i ka po.
9 El rey Salomón se hizo un tálamo de madera del Líbano.
Hana iho la ke alii o Solomona i hale auamo nona, I ka laau o Lebanona.
10 Sus columnas hizo de plata, su solado de oro, su cielo de grana, su interior enlosado de amor, por las doncellas de Jerusalén.
Hana iho la oia i na kia he kala; A o ke kino, hana iho la i ke gula; O ka noho ona, he mea ulaula ia; Ua kipapaia kona walua i ke aloha, No na kaikamahine mai o Ierusalema.
11 Salid, oh doncellas de Sion, y ved al rey Salomón con la corona con que le coronó su madre el día de su desposorio, y el día del gozo de su corazón.
E puka iwaho, e na kaikamahine o Ziona, a e ike i ke alii ia Solomona, Me kona papale alii, ka mea a kona makuwahine i kau maluna ona, I kona la i mareia'i, i ka la i olioli ai kona naau.

< Cantar de los Cantares 3 >