Salmos 9
1 Al Vencedor: sobre Mut-labén: Salmo de David. Te alabaré, oh SEÑOR, con todo mi corazón; contaré todas tus maravillas.
Przedniejszemu śpiewakowi, na Halmutlabben pieśń Dawidowa. Będę wysławiał Pana ze wszystkiego serca mego; opowiadać będę wszysteki cuda twoje.
2 Me alegraré y me regocijaré en ti; cantaré a tu nombre, oh Altísimo;
Rozweselę się, i rozraduję się w tobie; będę śpiewał imieniowi twemu, o Najwyższy!
3 por haber sido mis enemigos vueltos atrás; caerán y perecerán delante de ti.
Że się obrócili nieprzyjaciele moi na wstecz: upadli i poginęli od obliczności twojej.
4 Porque has hecho mi juicio y mi causa; te has sentado en silla juzgando justicia.
Boś ty odprawił sąd mój, i sprawę moję; zasiadłeś na stolicy, Sędzia sprawiedliwy.
5 Reprendiste los gentiles, destruiste al malo, raíste el nombre de ellos para siempre y eternalmente.
Rozgromiłeś pogan, zatraciłeś złośnika, imię ich wygładziłeś na wieki wieczne.
6 Oh enemigo, acabados son para siempre los asolamientos; y las ciudades que derribaste, su memoria pereció con ellas.
O nieprzyjacielu! azaż wykonane są spustoszenia twoie na wieczność? Poburzyłżeś miasta? i owszem ich samych pamiątka zginęła z niemi.
7 Mas el SEÑOR permanecerá para siempre; ha dispuesto su trono para juicio.
Ale Pan na wieki trwa; zgotował stolicę swoję na sąd.
8 Y él juzgará el mundo con justicia; juzgará los pueblos con rectitud.
On będzie sądził okrąg ziemi w sprawiedliwości, i osądzi narody w prawości.
9 Y será el SEÑOR refugio al humilde, refugio para el tiempo de angustia.
I będzie Pan ucieczką ubogiemu, ucieczką czasu ucisku.
10 Y en ti confiarán los que conocen tu nombre; por cuanto tú, oh SEÑOR, no desamparaste a los que te buscaron.
I będą ufać w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuszczasz tych, Panie! którzy cię szukają.
11 Cantad al SEÑOR, el que habita en Sion. Noticiad en los pueblos sus obras.
Śpiewajcież Panu, który mieszka na Syonie; opowiadajcie między narodami sprawy jego.
12 Porque demandando la sangre se acordó de ellos; no se olvidó del clamor de los humildes.
Boć on szuka krwi, i mają w pamięci, a nie zapomina wołania utrapionych.
13 Ten misericordia de mí, SEÑOR. Mira mi aflicción que padezco de los que me aborrecen, tú que me levantas de las puertas de la muerte;
Zmiłuj się nademną, Panie! obacz utrapienie moje od tych, którzy mię mają w nienawiści, ty, co mię wyrywasz z bram śmierci.
14 para que cuente yo todas tus alabanzas en las puertas de la hija de Sion, y me goce en tu salud.
Abym opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiej, weseląc się w zbawieniu twojem.
15 Se hundieron los gentiles en la fosa que hicieron; en la red que escondieron fue tomado su pie.
Zanurzeni są poganie w dole, który uczynili; w sieci, którą skrycie zastawili, uwięzła noga ich.
16 El SEÑOR fue conocido en el juicio que hizo; en la obra de sus manos fue enlazado el malo. (Meditación para siempre. (Selah)
Oznajmił się Pan, gdy uczynił sąd; w sprawie rąk swoich się złośnik usidlił. Rzecz godna rozmyślania! (Sela)
Niepobożni się obrócą do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga. (Sheol h7585)
18 Porque no para siempre será olvidado el humilde; ni la esperanza de los pobres perecerá para siempre.
Bo nie będzie na wieki zapamiętany ubogi; oczekiwanie nędznych nie zginie na wieki.
19 Levántate, oh SEÑOR; no se fortalezca el hombre; sean juzgadas los gentiles delante de ti.
Powstańże, Panie! niech się nie zmacnia śmiertelny człowiek; a niech narody osądzone będą przed tobą.
20 Pon, oh SEÑOR, temor en ellos: conozcan los gentiles que son hombres. (Selah)
Panie! puść na nie strach, aby poznały narody, iż są ludźmi śmiertelnymi. (Sela)
