Salmos 2

1 ¿Por qué se amotinan los gentiles, y los pueblos piensan vanidad?

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

2 Estarán los reyes de la tierra, y príncipes consultarán unidos contra el SEÑOR, y contra su ungido, diciendo:

Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

3 Rompamos sus coyundas, y echemos de nosotros sus cuerdas.

Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

4 El que mora en los cielos se reirá; El Señor se burlará de ellos.

La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

5 Entonces hablará a ellos con su furor, y con su ira los conturbará.

Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

6 Y yo envestí mi rey sobre Sion, el monte de mi santidad.

Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

7 Yo recitaré el decreto. El SEÑOR me ha dicho: Mi hijo eres tú; yo te engendré hoy.

Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

8 Pídeme, y te daré por heredad los gentiles, y por posesión tuya los términos de la tierra.

Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

9 Los quebrantarás con vara de hierro; como vaso de alfarero los desmenuzarás.

Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

10 Y ahora, reyes, entended; admitid castigo, jueces de la tierra.

Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

11 Servid al SEÑOR con temor; y alegraos con temblor.

Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

12 Besad al Hijo, para que no se enoje, y perezcáis en el camino, cuando se encendiere de aquí a poco su furor. Bienaventurados todos los que en él confían.

Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.