Salmos 132

1 Canción de las gradas. Acuérdate, oh SEÑOR, de David, de toda su aflicción;

Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.

2 de cómo juró al SEÑOR, prometió al Fuerte de Jacob:

Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:

3 No entraré en la morada de mi casa, ni subiré sobre el lecho de mi estrado;

Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;

4 no daré sueño a mis ojos, ni a mis párpados adormecimiento,

I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,

5 hasta que halle lugar para el SEÑOR, moradas para el Fuerte de Jacob.

Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.

6 He aquí, en Efrata oímos de ella; la hallamos en los campos del bosque.

Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.

7 Entraremos en sus tiendas; adoremos al estrado de sus pies.

Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.

8 Levántate, oh SEÑOR, a tu reposo; tú y el arca de tu fortaleza.

Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.

9 Tus sacerdotes se vistan de justicia, y se regocijen tus misericordiosos.

Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.

10 Por amor de David tu siervo no vuelvas de tu ungido el rostro.

Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.

11 Juró el SEÑOR verdad a David, no se apartará de ella; del fruto de tu vientre pondré sobre tu trono.

Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.

12 Si tus hijos guardaren mi alianza, y mi testimonio que yo les enseñaré; sus hijos también se sentarán sobre tu trono para siempre.

Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej

13 Porque el SEÑOR ha elegido a Sion; la deseó por habitación para sí.

Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:

14 Este será mi reposo para siempre; aquí habitaré, porque la he deseado.

Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.

15 Bendeciré abundantemente su provisión; a sus pobres saciaré de pan.

Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.

16 Y a sus sacerdotes vestiré de salud, y sus misericordiosos exultarán de gozo.

Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.

17 Allí haré reverdecer el cuerno de David; yo he aparejado lámpara a mi ungido.

Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.

18 A sus enemigos vestiré de confusión; y sobre él florecerá su corona.

Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.