< Salmos 107 >
1 Alabad al SEÑOR, porque es bueno; porque para siempre es su misericordia.
Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
2 Diganlo los redimidos del SEÑOR, los que ha redimido del poder del enemigo,
Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;
3 y los ha congregado de las tierras, del oriente y del occidente, del aquilón y del mar.
I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.
4 Anduvieron perdidos por el desierto, por la soledad sin camino, sin hallar ciudad en dónde vivir.
I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.
5 Hambrientos y sedientos, su alma desfallecía en ellos.
I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.
6 Y clamaron al SEÑOR en su angustia, los libró de sus aflicciones.
Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.
7 Los dirigió por camino derecho, para que viniesen a ciudad de habitación.
A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.
8 Alaben al SEÑOR por su misericordia; y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
9 Porque sació al alma menesterosa, y llenó de bien al alma hambrienta.
E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.
10 Los que moraban en tinieblas y sombra de muerte aprisionados, en aflicción y en hierros,
Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;
11 por cuanto fueron rebeldes a las palabras del SEÑOR, y aborrecieron el consejo del Altísimo.
Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;
12 Por eso quebrantó él con trabajo sus corazones, cayeron y no hubo quién los ayudase.
Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.
13 Luego que clamaron al SEÑOR en su angustia, los libró de sus aflicciones.
Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
14 Los sacó de las tinieblas, y de la sombra de muerte; y rompió sus prisiones.
Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.
15 Alaben al SEÑOR por su misericordia, y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
16 Porque quebrantó las puertas de bronce, y desmenuzó los cerrojos de hierro.
Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.
17 Los locos, a causa del camino de su rebelión; y a causa de sus maldades fueron afligidos,
Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.
18 su alma abominó toda vianda; y llegaron hasta las puertas de la muerte.
Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.
19 Mas clamaron al SEÑOR en su angustia; y los salvó de sus aflicciones.
Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
20 Envió su palabra, y los curó, y los libró de sus sepulturas.
Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.
21 Alaben al SEÑOR por su misericordia, y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
22 Y ofrezcan sacrificios de alabanza, y publiquen sus obras con júbilo.
Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.
23 Los que descienden al mar en navíos, y hacen obra en las muchas aguas,
Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,
24 ellos han visto las obras del SEÑOR, y sus maravillas en el mar profundo.
Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.
25 El dijo, e hizo saltar el viento de la tempestad, que levanta sus ondas;
Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.
26 suben a los cielos, descienden a los abismos; sus almas se derriten con el mal.
Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.
27 Tiemblan, y titubean como borrachos, y toda su ciencia es perdida;
Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.
28 claman al SEÑOR en su angustia, y los libra de sus aflicciones.
Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.
29 Hace parar la tempestad en sosiego, y sus ondas cesan.
Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.
30 Se alegran luego porque se reposaron; y él los guía al término de su voluntad.
Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.
31 Alaben al SEÑOR por su misericordia, y sus maravillas para con los hijos de los hombres.
Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
32 Y ensálcenlo en la congregación del pueblo; y en la reunión de ancianos lo alaben.
Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.
33 El puso los ríos en desierto, y los manaderos de las aguas en sed;
Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;
34 la tierra fructífera en salados; por la maldad de los que la habitan.
I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.
35 Vuelve el desierto en estanques de aguas, y la tierra desierta en manaderos de agua.
Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.
36 Y aposenta allí hambrientos, y aderezan allí ciudad para habitación;
A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;
37 y siembran campos, y plantan viñas; y rinden fruto de aumento.
Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.
38 Y los bendice, y se multiplican en gran manera; y no disminuye sus bestias.
Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.
39 Y después son menoscabados, y abatidos de tiranía; de males y congojas.
Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.
40 El derrama menosprecio sobre los príncipes, y les hace andar errados, vagabundos, sin camino.
E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;
41 Y levanta al pobre de la pobreza, y vuelve las familias como ovejas.
Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.
42 Vean los rectos, y alégrense; y toda maldad cierre su boca.
Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.
43 ¿Quién es sabio y guardará estas cosas, y entenderá las misericordias del SEÑOR?
Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.