Salmos 104
1 Bendice, alma mía, al SEÑOR. SEÑOR, Dios mío, mucho te has engrandecido; de gloria y de hermosura te has vestido.
Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;
2 El que se cubre de luz como de vestidura, que extiende los cielos como una cortina;
Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.
3 que establece sus aposentos entre las aguas; el que pone las nubes por su carroza, el que anda sobre las alas del viento;
У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду;
4 el que hace a sus ángeles espíritus, sus ministros fuego flameante.
У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.
5 El fundó la tierra sobre sus basas; no se moverá por ningún siglo.
Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду.
6 Con el abismo, como con vestido, la cubriste; sobre los montes estaban las aguas.
Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.
7 A tu reprensión huyeron; por el sonido de tu trueno se apresuraron;
Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;
8 salieron los montes, descendieron por los valles a este lugar que tú les fundaste.
Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.
9 Les pusiste término, el cual no traspasarán; ni volverán a cubrir la tierra.
Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән.
10 Tú eres el que envías las fuentes por los arroyos; van entre los montes.
[Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду.
11 Abrevan a todas las bestias del campo; quebrantan su sed los asnos salvajes.
Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.
12 Junto a aquellos habitan las aves de los cielos; entre las hojas dan voces.
Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.
13 El que riega los montes desde sus aposentos; del fruto de sus obras se sacia la tierra.
У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!
14 El que hace producir el heno para las bestias, y la hierba para el servicio del hombre; sacando el pan de la tierra.
У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду;
15 Y el vino que alegra el corazón del hombre; haciendo relumbrar el rostro con el aceite, y el pan que sustenta el corazón del hombre.
Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;
16 Se sacian los árboles del SEÑOR, los cedros del Líbano que él plantó.
Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду.
17 Para que allí aniden las aves; en las hayas tiene su casa la cigüeña.
Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.
18 Los montes altos para las cabras monteses; las peñas, madrigueras para los conejos.
Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.
19 Hizo la luna para los tiempos; el sol conoció su occidente.
Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду.
20 Pones las tinieblas, y es la noche; en ella corren todas las bestias del monte.
Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.
21 Los leoncillos braman a la presa, y para buscar de Dios su comida.
Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;
22 Sale el sol, se recogen, y se echan en sus cuevas.
Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду.
23 Sale el hombre a su hacienda, y a su labranza hasta la tarde.
Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду.
24 ¡Cuán muchas son tus obras, oh SEÑOR! Hiciste todas ellas con sabiduría; la tierra está llena de tu posesión.
И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.
25 Asimismo este gran mar y ancho de términos; allí hay peces sin número, animales pequeños y grandes.
Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар.
26 Allí andan navíos; allí este leviatán que hiciste para que jugase en él.
Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;
27 Todos ellos esperan a ti, para que les des su comida a su tiempo.
Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду.
28 Les das, recogen; abres tu mano, se sacian de bien.
Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.
29 Escondes tu rostro, se turban; les quitas el espíritu, dejan de ser, y se tornan en su polvo.
Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду.
30 Envías tu espíritu, se crean; y renuevas la faz de la tierra.
Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду.
31 Sea la gloria al SEÑOR para siempre; alégrese SEÑOR en sus obras;
Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.
32 el cual mira a la tierra, y ella tiembla; toca en los montes, y humean.
У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.
33 Al SEÑOR cantaré en mi vida; a mi Dios diré salmos mientras viviere.
Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.
34 Me será suave hablar de él; yo me alegraré en el SEÑOR.
У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән!
35 Sean consumidos de la tierra los pecadores, y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, al SEÑOR. Alelu-JAH ( Alabemos al SEÑOR ).
Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!
