Salmos 104

1 Bendice, alma mía, al SEÑOR. SEÑOR, Dios mío, mucho te has engrandecido; de gloria y de hermosura te has vestido.

ئەی گیانی من، ستایشی یەزدان بکە. ئەی یەزدانی پەروەردگارم، تۆ زۆر مەزنیت! شکۆمەندی و پایەبەرزیت لەبەرکردووە.

2 El que se cubre de luz como de vestidura, que extiende los cielos como una cortina;

وەک بەرگ ڕووناکیت پۆشیوە، وەک خێوەت ئاسمانت هەڵداوە،

3 que establece sus aposentos entre las aguas; el que pone las nubes por su carroza, el que anda sobre las alas del viento;

وەک کاریتە بەیتوونەکەت لەسەر ئاو داناوە. هەوری ئاسمانت کردووەتە گالیسکەت، بەسەر باڵی باوە دەڕۆیت.

4 el que hace a sus ángeles espíritus, sus ministros fuego flameante.

بایەکانت کردووەتە فریشتەکانت، بڵێسەی ئاگر خزمەتکارانت.

5 El fundó la tierra sobre sus basas; no se moverá por ningún siglo.

زەویت لەسەر بناغەی خۆی دامەزراندووە، هەتاهەتایە نالەقێت.

6 Con el abismo, como con vestido, la cubriste; sobre los montes estaban las aguas.

تۆ وەک کراس زەویت بە دەریای قووڵ داپۆشی، لەسەر چیاکان ئاوەکان ڕادەوەستن.

7 A tu reprensión huyeron; por el sonido de tu trueno se apresuraron;

بەڵام لە سەرزەنشتی تۆ ئاوەکان هەڵاتن، لە گرمەی دەنگی تۆ بە ترسەوە ڕایانکرد،

8 salieron los montes, descendieron por los valles a este lugar que tú les fundaste.

بەسەر چیاکان کەوتن و شۆڕ بوونەوە ناو دۆڵەکان، بۆ ئەو شوێنەی تۆ بۆت دامەزراندبوون.

9 Les pusiste término, el cual no traspasarán; ni volverán a cubrir la tierra.

سنوورێکت دانا لێی تێنەپەڕن، نەگەڕێنەوە هەتا زەوی دابپۆشن.

10 Tú eres el que envías las fuentes por los arroyos; van entre los montes.

کانیاو لە شیوەکان دەتەقێنیتەوە، بۆ ئەوەی لەنێوان چیاکاندا بڕۆن.

11 Abrevan a todas las bestias del campo; quebrantan su sed los asnos salvajes.

هەموو زیندەوەرێکی دەشتودەر ئاودەدەن، کەرەکێوییەکان تینووێتی خۆیانی پێ دەشکێنن.

12 Junto a aquellos habitan las aves de los cielos; entre las hojas dan voces.

باڵندەی ئاسمان هێلانەی تێدا دەکات، لەناو چڵەکان دەخوێنێت.

13 El que riega los montes desde sus aposentos; del fruto de sus obras se sacia la tierra.

لە بەیتوونەکەی خۆتەوە چیاکان ئاو دەدەیت، زەوی لە بەروبوومی کردەوەکانت تێر دەبێت.

14 El que hace producir el heno para las bestias, y la hierba para el servicio del hombre; sacando el pan de la tierra.

گیا بۆ ئاژەڵی ماڵی دەڕوێنیت، سەوزە بۆ خزمەتی مرۆڤ، بۆ دەرهێنانی نان لە زەوییەوە.

15 Y el vino que alegra el corazón del hombre; haciendo relumbrar el rostro con el aceite, y el pan que sustenta el corazón del hombre.

مەی پێ دەبەخشی بۆ ئەوەی دڵی مرۆڤ خۆش بکەی، ڕۆن بۆ درەوشانەوەی زیاتری ڕووی، نان بۆ پتەوکردنی دڵی مرۆڤ.

16 Se sacian los árboles del SEÑOR, los cedros del Líbano que él plantó.

درەختەکانی یەزدان تێر دەبن، ئەو داری ئورزەی لوبنان کە چاندی،

17 Para que allí aniden las aves; en las hayas tiene su casa la cigüeña.

ئەوەی چۆلەکە هێلانەی تێدا دەکات، لەقلەقیش داری سنەوبەر ماڵیەتی،

18 Los montes altos para las cabras monteses; las peñas, madrigueras para los conejos.

چیای بەرزیش بۆ بزنە کێوی، تاشەبەردەکانیش پەناگای گۆڕهەڵکەنە.

19 Hizo la luna para los tiempos; el sol conoció su occidente.

مانگت دروستکرد بۆ دیاریکردنی وەرزەکان، خۆریش ئاوابوونی خۆی دەزانێت.

20 Pones las tinieblas, y es la noche; en ella corren todas las bestias del monte.

تاریکی دادێنێت دەبێت بە شەو، هەموو زیندەوەری دارستان تێیدا دەکەونە جموجۆڵ.

21 Los leoncillos braman a la presa, y para buscar de Dios su comida.

بەچکە شێر بۆ نێچیر دەنەڕێنن، بۆ داواکردنی خواردنیان لە خودا.

22 Sale el sol, se recogen, y se echan en sus cuevas.

کە ڕۆژ هەڵدێت دەکشێنەوە، لەناو لانەکانیان خۆیان مات دەکەن.

23 Sale el hombre a su hacienda, y a su labranza hasta la tarde.

مرۆڤ دەچێت بۆ ئیشوکاری، بۆ ڕەنجکێشییەکەی هەتا ئێوارە.

24 ¡Cuán muchas son tus obras, oh SEÑOR! Hiciste todas ellas con sabiduría; la tierra está llena de tu posesión.

ئەی یەزدان، کردەوەکانت چەندە زۆرن! هەموویت بە دانایی دروستکردووە، زەوی پڕە لە دەستکردی تۆ.

25 Asimismo este gran mar y ancho de términos; allí hay peces sin número, animales pequeños y grandes.

ئەم دەریا گەورە و فراوانە، کە بێشومار گیانداری گەورە و بچووکی تێدا جمەی دێت.

26 Allí andan navíos; allí este leviatán que hiciste para que jugase en él.

لەوێ کەشتییەکان دەڕۆن، لیڤیاتان، ئەمەی خۆت بەدیت هێناوە بۆ ئەوەی یاری تێدا بکات.

27 Todos ellos esperan a ti, para que les des su comida a su tiempo.

ئەمانە هەمووی چاویان لە تۆیە، بۆ ئەوەی لە کاتی خۆی خواردنیان بدەیتێ،

28 Les das, recogen; abres tu mano, se sacian de bien.

پێیان دەدەیت و وەریدەگرن، دەستت دەکەیتەوە تێر چاکە دەبن.

29 Escondes tu rostro, se turban; les quitas el espíritu, dejan de ser, y se tornan en su polvo.

ڕوو وەردەگێڕیت، دەتۆقن، هەناسەیان لێ دەبڕیت، دەمرن، دەگەڕێنەوە بۆ خۆڵی خۆیان.

30 Envías tu espíritu, se crean; y renuevas la faz de la tierra.

کاتێک ڕۆحی خۆت دەنێریت، ئەوان بەدیدەهێنرێن، ڕووی زەوی نوێ دەکەیتەوە.

31 Sea la gloria al SEÑOR para siempre; alégrese SEÑOR en sus obras;

با شکۆی یەزدان هەتاهەتایە بەردەوام بێت، با یەزدان بە کارەکانی خۆی دڵخۆش بێت.

32 el cual mira a la tierra, y ella tiembla; toca en los montes, y humean.

ئەوەی سەیری زەوی دەکات، لەرز دەیگرێت، دەست دەداتە چیاکان، دووکەڵ دەکەن.

33 Al SEÑOR cantaré en mi vida; a mi Dios diré salmos mientras viviere.

بە درێژایی ژیانم گۆرانی بۆ یەزدان دەڵێم، تاکو ماوم سروود بۆ خودای خۆم دەڵێم.

34 Me será suave hablar de él; yo me alegraré en el SEÑOR.

با بیرکردنەوەم شیرین بێت لەلای، منیش بە یەزدان دڵخۆش دەبم.

35 Sean consumidos de la tierra los pecadores, y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, al SEÑOR. Alelu-JAH ( Alabemos al SEÑOR ).

بەڵام با گوناهباران لەسەر زەوی دواییان ببڕێتەوە، با بەدکاران ئیتر نەمێنن. ئەی گیانی من، ستایشی یەزدان بکە. هەلیلویا!