< Salmos 10 >
1 ¿Por qué estás lejos, oh SEÑOR, y te escondes en los tiempos de la angustia?
Herre, kvi stend du so langt undan, held deg løynd dei tider me er i trengd?
2 Con arrogancia el malo persigue al pobre; sean tomados en los pensamientos que pensaron.
Ved ovmodet hjå dei ugudlege illhugast den arme; lat deim vert fanga i dei meinråder dei hev tenkt upp!
3 Por cuanto se alabó el malo del deseo de su alma, y diciendo bien al robador, blasfema del SEÑOR.
For den ugudlege rosar det hans sjæl lyster, og den vinnekjære byd farvel og spottar Herren.
4 El malo, por la altivez de su rostro, no busca a Dios. No está Dios en todos sus pensamientos.
Den ugudlege set nosi høgt og segjer: «Han heimsøkjer ikkje. Det er ingen Gud til!» det er alle hans tankar.
5 Sus caminos atormentan en todo tiempo; tus juicios son altura delante de él; echa bocanadas en orden a todos sus enemigos.
Hans vegar lukkast alle tider; langt burte frå honom i det høge er dine domar; alle sine motstandarar - deim blæs han åt.
6 Dice en su corazón: No seré movido en ningún tiempo, porque no me alcanzará el mal.
Han segjer i sitt hjarta: «Eg skal ikkje verta rikka, frå ættled til ættled kjem eg ikkje i ulukka.»
7 Llena está su boca de maldición, y de engaños y fraude; debajo de su lengua, molestia y maldad.
Hans munn er full av forbanning og av svik og vald; under hans tunga er tjon og ulukka.
8 Está en las guaridas de las aldeas; en los escondrijos mata al inocente; sus ojos están acechando al pobre.
Han ligg på lur ved gardarne, på løynlege stader myrder han den uskuldige, hans augo spæjar etter den verjelause.
9 Acecha de encubierto, como el león desde su cama; acecha para arrebatar al pobre; arrebata al pobre trayéndolo en su red.
Han lurer i løyne som løva i si kjørr, han lurer etter å gripa den arme; han grip den arme, med di han dreg honom i sitt garn.
10 Se encoge, se agacha, y caen en sus fuerzas muchos desdichados.
Han luter seg, duvar seg ned, og dei verjelause fell for hans sterke klør.
11 Dice en su corazón: Dios está olvidado, ha encubierto su rostro; nunca lo vio.
Han segjer i sitt hjarta: «Gud hev gløymt det, han hev løynt sitt andlit, han ser det aldri.»
12 Levántate, oh SEÑOR Dios, alza tu mano, no te olvides de los humildes.
Statt upp, Herre! Gud, lyft upp di hand, gløym ikkje dei arme!
13 ¿Por qué irrita el malo a Dios? En su corazón ha dicho que no lo inquirirás.
Kvi skal den ugudlege vanvyrda Gud og segja i sitt hjarta: «Du heimsøkjer ikkje?»
14 Tú has visto; porque tú miras el trabajo, y el enojo, para dar justicia en tus manos; a ti se acoge el pobre, tú eres el amparo del huérfano.
Du hev set det; for du skodar naud og hjartesorg til å leggja deim i di hand; til deg yvergjev den verjelause si sak, du er ein hjelpar for dei farlause.
15 Quebranta el brazo del inicuo; del malo buscarás su maldad, y no la hallarás.
Slå armen sund på den ugudlege, og den vonde - heimsøk hans gudløysa, so du ikkje finn honom meir!
16 El SEÑOR, Rey eterno y perpetuo; de su tierra fueron destruidos los gentiles.
Herren er konge æveleg og alltid heidningarne er øydde ut or hans land.
17 El deseo de los humildes oíste, oh SEÑOR; tú dispones su corazón, y haces atento tu oído;
Herre, du hev høyrt ynskjet frå dei arme, du styrkjer deira hjarta, du vender øyra ditt til,
18 para juzgar al huérfano y al pobre; no volverá más a hacer violencia el hombre de la tierra.
so du gjev den farlause og nedtyngde sin rett. Ikkje lenger skal menneskjet som er av jordi halda fram med å skræma.