< Proverbios 9 >
1 La sabiduría edificó su casa, labró sus siete columnas;
Danaliⱪ ɵzigǝ bir ɵy selip, Uning yǝttǝ tüwrükini ornatti.
2 mató su víctima, templó su vino, y puso su mesa.
U mallirini soyup, Esil xarablirini arilaxturup tǝyyarlap, Ziyapǝt dastihinini yaydi;
3 Envió sus criadas; sobre lo más alto de la ciudad clamó:
Dedǝklirini [meⱨman qaⱪirixⱪa] ǝwǝtti, Ɵzi xǝⱨǝrning ǝng egiz jaylirida turup:
4 cualquier simple, venga acá. A los faltos de entendimiento ( o de corazón ) dijo:
«I saddilar, bu yǝrgǝ kelinglar, — dǝp qaⱪiriwatidu; Nadanlarƣa:
5 Venid, comed mi pan, y bebed del vino que yo he templado.
Ⱪeni, nanlirimdin eƣiz tegip, Mǝn arilaxturup tǝyyarliƣan xarablardin iqinglar;
6 Dejad las simplezas, y vivid; y andad por el camino de la inteligencia.
Nadanlar ⱪataridin qiⱪip, ⱨayatⱪa erixinglar, Yoruⱪluⱪ yolida menginglar», — dǝwatidu.
7 El que castiga al burlador, afrenta se acarrea; el que reprende al impío, se atrae mancha.
Ⱨakawurlarƣa tǝnbiⱨ bǝrgüqi aⱨanǝtkǝ uqraydu, Ⱪǝbiⱨlǝrni ǝyibligüqi ɵzigǝ daƣ kǝltüridu.
8 No castigues al burlador, para que no te aborrezca; castiga al sabio, y te amará.
Ⱨakawurlarni ǝyiblimǝ, qünki u sanga ɵq bolup ⱪalidu; Ⱨalbuki, dana kixini ǝyiblisǝng, u seni sɵyidu.
9 Da al sabio, y será más sabio; enseña al justo, y acrecerá su saber.
Dana adǝmgǝ dǝwǝt ⱪilsang, ǝⱪli tehimu toluⱪ bolidu; Ⱨǝⱪⱪaniy adǝmgǝ durus yol kɵrsǝtsǝng, Bilimi tehimu axidu.
10 El temor del SEÑOR es el principio de la sabiduría; y la ciencia de lo santo es inteligencia.
Pǝrwǝrdigardin ǝyminix danaliⱪning baxlinixidur, Muⱪǝddǝs bolƣuqini tonux yoruⱪluⱪtur.
11 Porque por mí se aumentarán tus días, y años de vida se te añadirán.
Mǝn [danaliⱪ] sǝndǝ bolsam, künliringni uzartimǝn, Ɵmrüngning yilliri kɵpiyǝr.
12 Si fueres sabio, para ti lo serás; mas si fueres burlador, pagarás tú solo.
Sǝndǝ danaliⱪ bolsa, paydini kɵridiƣan ɵzüngsǝn, Danaliⱪni mazaⱪ ⱪilsang ziyan tartidiƣanmu ɵzüngsǝn.
13 La mujer loca, alborotadora, simple e ignorante;
Nadan hotun aƣzi bisǝrǝmjan, ǝⱪilsizdur, Ⱨeqnemǝ bilmǝstur.
14 se sienta en una silla a la puerta de su casa, en lo alto de la ciudad,
U ixik aldida olturup, Xǝⱨǝrning ǝng egiz jaylirida orun elip,
15 para llamar a los que pasan por el camino; a los que enderecen sus caminos:
Udul ɵtüp ketiwatⱪanlarƣa:
16 Cualquier simple, venga acá. A los faltos de entendimiento dijo:
«Kimki sadda bolsa, bu yǝrgǝ kǝlsun!» — dǝwatidu, Wǝ ǝⱪilsizlǝrni:
17 Las aguas hurtadas son dulces, y el pan comido en oculto es suave.
«Oƣriliⱪqǝ iqkǝn su tatliⱪ bolidu, Oƣrilap yegǝn nan tǝmlik bolidu!» — dǝp qarⱪiwatidu.
18 Y no saben que allí están los muertos; que sus convidados están en los profundos de la sepultura. (Sheol )
Lekin qaⱪirilƣuqi ɵlüklǝrning uning ɵyidǝ yatⱪanliⱪidin bihǝwǝrdur, Uning [burunⱪi] meⱨmanlirining alliⱪaqan tǝⱨtisaraning tǝglirigǝ qüxüp kǝtkǝnlikini u sǝzmǝs. (Sheol )