Proverbios 5
1 Hijo mío, está atento a mi sabiduría, y a mi inteligencia inclina tu oído;
Sine moj, slušaj mudrost moju, k razumu mojemu prigni uho svoje,
2 para que guardes consejo, y tus labios conserven la ciencia.
Da se držiš razboritosti, i usne tvoje da hrane znanje.
3 Porque los labios de la mujer extraña destilan miel, y su paladar es más blando que el aceite;
Jer s usana tuðe žene kaplje med, i grlo joj je mekše od ulja;
4 mas su fin es amargo como el ajenjo, agudo como cuchillo de dos filos.
Ali joj je pošljedak gorak kao pelen, oštar kao maè s obje strane oštar.
Noge joj slaze k smrti, do pakla dopiru koraci njezini. (Sheol h7585)
6 si no pesares el camino de vida, sus caminos son inestables; no los conocerás.
Da ne bi mjerio puta životnoga, savijaju se staze njezine da ne znaš.
7 Ahora pues, hijos, oídme, y no os apartéis de las razones de mi boca.
Zato, djeco, poslušajte mene, i ne otstupajte od rijeèi usta mojih.
8 Aleja de ella tu camino, y no te acerques a la puerta de su casa;
Neka je daleko od nje put tvoj, i ne približuj se k vratima kuæe njezine,
9 para que no des a los extraños tu honor, y tus años al cruel;
Da ne bi dao drugima slave svoje i godina svojih nemilostivome,
10 para que no se harten los extraños de tu fuerza, y tus trabajos estén en casa del extraño;
Da se ne bi tuðinci nasitili tvojega blaga i trud tvoj da ne bi bio u tuðoj kuæi,
11 y gimas en tus postrimerías, cuando se consumiere tu carne y tu cuerpo,
I da ne ridaš na pošljedak, kad se stroši meso tvoje i tijelo tvoje,
12 y digas: ¡Cómo aborrecí el castigo, y mi corazón menospreció la reprensión;
I reèeš: kako mrzih na nastavu, i kako srce moje prezira karanje!
13 y no oí la voz de los que me castigaban; y a los que me enseñaban no incliné mi oído!
I ne poslušah glasa uèitelja svojih, i ne prignuh uha svojega k onima koji me uèahu!
14 Casi en todo mal he estado, en medio de la sociedad y de la congregación.
Umalo ne zapadoh u svako zlo usred zbora i skupštine.
15 Bebe el agua de tu propia cisterna, y las corrientes de tu propio pozo.
Pij vodu iz svojega studenca i što teèe iz tvojega izvora.
16 Rebosan por de fuera tus fuentes, en las plazas los ríos de tus aguas.
Neka se razlivaju tvoji izvori na polje, i potoci po ulicama.
17 Sean para ti solo, y no para los extraños contigo.
Imaj ih sam za se, a ne tuðin s tobom.
18 Será bendito tu manantial; y alégrate de la mujer de tu juventud.
Blagosloven da je izvor tvoj, i veseli se ženom mladosti svoje;
19 Como cierva de amores y graciosa gacela, sus pechos te satisfagan en todo tiempo; y en su amor andarás ciego de continuo, sin fijar tus ojos en nadie más.
Neka ti je kao košuta mila i kao srna ljupka; dojke njezine neka te opijaju u svako doba, u ljubavi njezinoj posræi jednako.
20 ¿Y por qué, hijo mío, andarás ciego con la ajena, y abrazarás el seno de la extraña?
A zašto bi, sine, posrtao za tuðinkom i golio njedra tuðoj,
21 Pues que los caminos del hombre están ante los ojos del SEÑOR, ¡y él pesa todas sus veredas!
Kad su pred oèima Gospodu putovi svaèiji, i mjeri sve staze njegove?
22 Sus propias iniquidades prenderán al impío, y con las cuerdas de su pecado será detenido.
Bezbožnika æe uhvatiti njegova bezakonja, i u uža grijeha svojih zaplešæe se;
23 El morirá por no haberse sometido al castigo; y por la grandeza de su locura, errará.
Umrijeæe bez nastave, i od mnoštva ludosti svoje lutaæe.
