Proverbios 11
1 El peso falso abominación es al SEÑOR; mas la pesa cabal le agrada.
Waga fałszywa obrzydliwością jest Panu; ale gwichty sprawiedliwe podobają mu się.
2 Cuando vino la soberbia, vino también la deshonra; mas con los humildes es la sabiduría.
Za pychą przychodzi hańba; ale przy pokornych jest mądrość.
3 La perfección de los rectos los encaminará; mas la perversidad de los pecadores los echará a perder.
Szczerość ludzi cnotliwych prowadzi ich; ale przewrotność przestępców potraci ich.
4 No aprovecharán las riquezas en el día de la ira; mas la justicia librará de la muerte.
Niepomogą bogactwa w dzień gniewu; ale sprawiedliwość wybawia od śmierci.
5 La justicia del perfecto enderezará su camino; mas el impío por su impiedad caerá.
Sprawiedliwość uprzejmego sprawuje drogę jego; lecz bezbożny dla bezbożności swojej upada.
6 La justicia de los rectos los librará; mas los pecadores en su pecado serán presos.
Sprawiedliwość uprzejmych wybawia ich: ale przewrotni w złościach pojmani bywają.
7 Cuando muere el hombre impío, perece su esperanza; y la esperanza de los malos perecerá.
Gdy umiera człowiek niepobożny, ginie nadzieja jego, a oczekiwanie mocarzy niszczeje.
8 El justo es librado de la tribulación; mas el impío entra en lugar suyo.
Sprawiedliwy z ucisku wybawiony bywa; ale niepobożny przychodzi na miejsce jego.
9 El hipócrita con la boca daña a su prójimo; mas los justos son librados con la sabiduría.
Obłudnik usty kazi przyjaciela swego; ale sprawiedliwi umiejętnością wybawieni bywają.
10 En el bien de los justos la ciudad se alegra; mas cuando los impíos perecen, hay fiestas.
Z szczęścia sprawiedliwych miasto się weseli; a gdy giną niezbożni, bywa radość.
11 Por la bendición de los rectos la ciudad será engrandecida; mas por la boca de los impíos ella será trastornada.
Dla błogosławieństwa sprawiedliwych bywa wywyższone miasto; ale dla ust niepobożnych bywa wywrócone.
12 El que carece de entendimiento, menosprecia a su prójimo; mas el hombre prudente calla.
Głupi gardzi bliźnim swym; ale mąż roztropny milczy.
13 El que anda en chismes, descubre el secreto; mas el de espíritu fiel encubre la cosa.
Obmówca obchodząc objawia tajemnice; ale kto jest wiernego serca, tai zwierzonej rzeczy.
14 Cuando faltaren la inteligencia, caerá el pueblo; mas en la multitud de consejeros hay salud.
Gdzie niemasz dostatecznej rady, lud upada; ale gdzie wiele radców, tam jest wybawienie.
15 Con ansiedad será afligido el que fiare al extraño; mas el que aborreciere las fianzas vivirá confiado.
Bardzo sobie szkodzi, kto za obcego ręczy; ale kto się chroni rękojemstwa, bezpieczen jest.
16 La mujer graciosa tendrá honra; y los fuertes tendrán riquezas.
Niewiasta uczciwa dostępuje sławy, a mocarze mają bogactwa.
17 A su alma hace bien el hombre misericordioso; mas el cruel atormenta su carne.
Człowiek uczynny dobrze czyni duszy swej; ale okrutnik trapi ciało swoje.
18 El impío hace obra falsa; mas el que sembrare justicia, tendrá galardón firme.
Niezbożnik czyni dzieło omylne; ale kto sieje sprawiedliwość, ma zapłatę trwałą.
19 Como la justicia es para vida, así el que sigue el mal es para su muerte.
Jako sprawiedliwość jest ku żywotowi, tak kto naśladuje złości, bliski jest śmierci.
20 Abominación son al SEÑOR los perversos de corazón; mas los perfectos de camino le son agradables.
Obrzydliwością są Panu przewrotni sercem; ale mu się podobają, którzy żyją bez zmazy.
21 Por más pactos que tenga hechos con la muerte, el malo no será absuelto; mas la simiente de los justos escapará.
Złośnik, choć sobie innych na pomoc weźmie, pomsty nie ujdzie; ale nasienie sprawiedliwych zachowane będzie.
22 Zarcillo de oro en la nariz del puerco es la mujer hermosa y apartada de razón.
Niewiasta piękna a głupia jest jako kolce złote w pysku u świni.
23 El deseo de los justos solamente es bueno; mas la esperanza de los impíos es enojo.
Żądza sprawiedliwych jest zawżdy ku dobremu; ale oczekiwanie niepobożnych, popędliwość.
24 Hay quienes reparten, y les es añadido más; y hay quienes retienen más de lo que es justo, mas vienen a pobreza.
Nie jeden udziela szczodrze, a wżdy mu przybywa; a drugi skąpi więcej niż trzeba, a wżdy ubożeje.
25 El alma de bendición a los demás será engordada; y el que saciare, él también será saciado.
Człowiek szczodrobliwy bywa bogatszy; a kto nasyca, sam też będzie nasycony.
26 Al que retiene el grano, el pueblo lo maldecirá; mas bendición será sobre la cabeza del que vende.
Kto zatrzymuje zboże, tego lud przeklina; ale błogosławieństwo nad głową tego, który je sprzedaje.
27 El que madruga al bien, hallará favor; mas al que busca el mal, éste le vendrá.
Kto pilnie szuka dobrego, nabywa przyjaźni; ale kto szuka złego, przyjdzie nań.
28 El que confía en sus riquezas, caerá; mas los justos reverdecerán como ramos.
Kto ufa w bogactwach swych, ten upadnie; ale sprawiedliwi jako latorośl zielenieć się będą.
29 El que turba su casa heredará viento; y el loco será siervo del sabio de corazón.
Kto czyni zamięszanie w domu swoim, odziedziczy wiatr, a głupi musi służyć mądremu.
30 El fruto del justo es árbol de vida; y el que gana almas, es sabio.
Owoc sprawiedliwego jest drzewo żywota; a kto naucza ludzi, mądry jest.
31 Ciertamente el justo será recompensado en la tierra; ¡cuánto más el impío y el pecador!
Oto jeźli się sprawiedliwemu na ziemi nagroda staje, tedy daleko więcej niezbożnemu i grzesznikowi.
