Job 7
1 Ciertamente tiempo determinado tiene el hombre sobre la tierra, y sus días son como los días del jornalero.
İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
2 Como el siervo anhela la sombra, y como el jornalero espera el reposo de su trabajo,
Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
3 así poseo yo los meses de vanidad, y las noches de trabajo me dieron por cuenta.
Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
4 Cuando estoy acostado, digo: ¿Cuándo me levantaré? Y mido la noche, y estoy harto de devaneos hasta el alba.
Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
5 Mi carne está vestida de gusanos, y de terrones de polvo; mi piel hendida y abominable.
Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
6 Mis días fueron más ligeros que la lanzadera del tejedor, y fenecieron sin esperanza.
Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
7 Acuérdate que mi vida es un viento, y que mis ojos no volverán para ver el bien.
Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
8 Los ojos de los que ahora me ven, no me verán más; tus ojos serán sobre mí, y dejaré de ser.
Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
Bulud dağılıb getdiyi kimi Ölülər diyarına enən bir daha çıxmaz. (Sheol h7585)
10 no tornará más a su casa, ni su lugar le conocerá más.
Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
11 Por tanto yo no reprimiré mi boca; hablaré con la angustia de mi espíritu, y me quejaré con la amargura de mi alma.
Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
12 ¿Soy yo un mar, o dragón, que me pongas guarda?
Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
13 Cuando digo: Mi cama me consolará, mi cama atenuará mis quejas;
Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
14 entonces me quebrantarás con sueños, y me turbarás con visiones.
Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
15 Y mi alma tuvo por mejor el ahogamiento, y quiso la muerte más que a mis huesos.
Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
16 Abominé la vida; no quiero vivir para siempre; déjame, pues, que mis días son vanidad.
Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
17 ¿Qué es el hombre, para que lo engrandezcas, y que pongas sobre él tu corazón,
İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
18 y lo visites todas las mañanas, y todos los momentos lo pruebes?
Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
19 ¿Hasta cuándo no me dejarás, ni me soltarás hasta que trague mi saliva?
Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
20 Si he pecado, ¿qué te haré, oh Guarda de los hombres? ¿Por qué me has puesto contrario a ti, y que a mí mismo sea pesado?
Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
21 ¿Y por qué no quitas mi rebelión, y perdonas mi iniquidad? Porque ahora dormiré en el polvo, y si me buscares de mañana, ya no seré hallado.
Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
