< Job 4 >

1 Y respondió Elifaz el temanita, y dijo:
Na Temanni Elifas buaa Hiob sɛ,
2 Si probáremos a hablarte, te será molesto; pero ¿quién podrá detener las palabras?
“Sɛ obi pɛ sɛ ɔne wo kasa a, worennya ntoboaseɛ mma no anaa? Hwan na wɔbɛtumi aka nʼano ato mu?
3 He aquí, tú enseñabas a muchos, y las manos flacas corroborabas.
Dwene sɛdeɛ wakyerɛkyerɛ nnipa bebree, sɛdeɛ woahyɛ nsa a emu ayɛ mmerɛ den.
4 Al que vacilaba, enderezaban tus palabras, y las rodillas de los que arrodillaban esforzabas.
Wo nsɛm ahyɛ wɔn a wɔasunti no den; woahyɛ nkotodwe a ayɛ mmerɛ mu den.
5 Mas ahora que a ti te ha venido, te es molesto; y cuando ha llegado hasta ti, te turbas.
Na afei a ɔhaw aba no, wʼaba mu abu; aba wo so, na wo ho adwiri wo.
6 ¿Es éste tu temor, tu confianza, tu esperanza, y la perfección de tus caminos?
Wo nyamesuro mma wo ahotosoɔ anaa, na wʼakwan a ɛho nni asɛm mma wo anidasoɔ anaa?
7 Acuérdate ahora, ¿quién haya sido inocente que se perdiese? Y ¿adónde los rectos han sido cortados?
“Dwene ho: Wɔasɛe obi a ne ho nni asɛm pɛn anaa? Ɛhefa na wɔsɛee obi a ɔyɛ pɛ?
8 Como yo he visto que los que aran iniquidad y siembran injuria, la siegan.
Sɛdeɛ mahunu no, wɔn a wɔfɛntɛm bɔne ne wɔn a wɔdua ɔhaw no, wɔtwa so aba.
9 Perecen por el aliento de Dios, y por el espíritu de su furor son consumidos.
Sɛ Onyankopɔn home a, wɔsɛe; nʼabufuo ma wɔyera.
10 El bramido del león, y la voz del león, y los dientes de los leoncillos son arrancados.
Agyata bɛtumi abobom na wɔapɔ so, nanso wɔbɛbubu gyata akɛseɛ no se.
11 El león viejo perece por falta de presa, y los hijos del león son esparcidos.
Gyata annya haboa a ɔwu, na gyatabereɛ mma no bɔ hwete.
12 El negocio también me era a mí oculto; mas mi oído ha percibido algo de ello.
“Wɔbɛkaa kokoamsɛm bi kyerɛɛ me na mʼaso tee no sɛ asomusɛm.
13 En imaginaciones de visiones nocturnas, cuando el sueño cae sobre los hombres,
Wɔ anadwo daeɛso basabasa mu, ɛberɛ a nnipa adeda nnahɔɔ no,
14 me sobrevino un espanto y un temblor, que estremeció todos mis huesos.
ehu ne nketenkete kyeree me. Ɛmaa me nnompe nyinaa wosoeɛ.
15 Y un espíritu que pasó por delante de mí, hizo que se erizara el vello de mi carne.
Honhom bi twaa mʼani so, na me ho nwi sɔre gyinaeɛ.
16 Se paró un fantasma delante de mis ojos, cuyo rostro yo no conocí, y quedo, oí que decía:
Ɛgyinaeɛ, nanso, manhunu nʼabɔsuo. Biribi bɛgyinaa mʼanim, na metee nne bɔkɔɔ bi a ɛrebisa sɛ,
17 ¿Por ventura será el hombre más justo que Dios? ¿Será el varón más limpio que el que lo hizo?
‘Onipa dasani bɛtumi atene asene Onyankopɔn? Onipa bɛtumi ayɛ kronn asene ne Yɛfoɔ anaa?
18 He aquí que en sus siervos no confía, y en sus ángeles halló locura.
Sɛ Onyankopɔn ntumi mfa ne ho nto nʼankasa asomfoɔ so, na sɛ ɔka nʼabɔfoɔ mpo anim a,
19 ¡Cuánto más en los que habitan en casas de lodo, cuyo fundamento está en el polvo, y que serán quebrantados de la polilla!
hwan ne onipa a wɔde dɔteɛ anwene no, a ne fapem sisi mfuturo mu na wɔdwerɛ no ntɛm so sene abubummabaa?
20 De la mañana a la tarde son quebrantados, y se pierden para siempre, sin haber quien lo considere.
Ɛfiri anɔpahema kɔsi anwummerɛ wɔbubu wɔn mu nketenkete; na wɔyera korakora a obiara nhunu wɔn bio.
21 ¿Su hermosura, no se pierde con ellos mismos? Mueren, y no lo saben.
Wɔtete wɔn ntomadan nhoma mu, ɛno enti wɔwuwu a wɔnnim.’

< Job 4 >