< Job 23 >

1 Y respondió Job, y dijo:
Na Hiob buaa sɛ,
2 Hoy también hablaré con amargura; que es más grave mi llaga que mi gemido.
“Ɛnnɛ mpo, mʼabooboodie mu da so yɛ den; ne nsa ayɛ den mʼapinisie nyinaa akyi.
3 ¡Quién me diera el saber dónde hallar a Dios! Yo iría hasta su silla.
Sɛ menim baabi a mɛhunu no; anaasɛ mɛtumi akɔ ne tenaberɛ a,
4 Ordenaría juicio delante de él, y llenaría mi boca de argumentos.
anka mɛka mʼasɛm wɔ nʼanim na magye akyinnyeɛ bebree.
5 Yo sabría lo que él me respondería, y entendería lo que me dijese.
Anka mɛte mmuaeɛ a ɔde bɛma me, na madwene deɛ ɔbɛka ho.
6 ¿Por ventura pleitearía conmigo con grandeza de fuerza? No; antes él la pondría en mí.
Ɔde tumi a ɛso bɛtia me anaa? Dabi, ɔremmɔ me kwaadu.
7 Allí el recto disputaría con él; y escaparía para siempre del que me condena.
Ɛhɔ deɛ nnipa tenenee bɛtumi aka nʼasɛm wɔ nʼanim, na wɔbɛgye me afiri me ɔtemmufoɔ nsam afebɔɔ.
8 He aquí yo iré al oriente, y no lo hallaré; y al occidente, y no lo percibiré.
“Nanso sɛ mekɔ apueeɛ fam a, ɔnni hɔ; sɛ mekɔ atɔeɛ fam nso a, menhunu no.
9 Si al norte él obrare, yo no lo veré; al mediodía se esconderá, y no lo veré.
Sɛ ɔreyɛ adwuma wɔ atifi fam a, menhunu no; sɛ ɔdane ne ho kɔ anafoɔ fam a, mʼani nhye ne ho.
10 Mas él conoció mi camino; me probó, y salí como oro.
Nanso, ɔnim ɛkwan a me nam soɔ; na sɛ ɔsɔ me hwɛ a, mɛfiri mu aba sɛ sikakɔkɔɔ.
11 Mis pies tomaron su rastro; guardé su camino, y no me aparté.
Madi nʼanammɔn akyi pɛɛ; na manante nʼakwan so a mammane.
12 Del mandamiento de sus labios nunca me separé; guardé las palabras de su boca más que mi comida.
Mentwee me ho mfirii mmaransɛm a ɛfiri nʼanom ho, mama asɛm a ɛfiri nʼanom ho ahia me asene me daa aduane.
13 Pero si él se determina en una cosa, ¿quién lo apartará? Su alma deseó, e hizo.
“Nanso ɔbiara nni hɔ ka ne ho, na hwan na ɔbɛtumi atia no? Ɔyɛ biribiara a ɔpɛ.
14 Por tanto él acabará lo que me es necesario; y muchas cosas como éstas hay en él.
Ɔhwɛ ma ne ɔhyɛ nsɛm tia me; ɔda so kora nhyehyɛeɛ a ɛte sei bebree.
15 Por lo cual yo me espantaré delante de su rostro; consideraré, y lo temeré.
Ɛno enti na mebɔ hu wɔ nʼanim; na sɛ medwene yeinom nyinaa ho a, mesuro no.
16 Dios ha enternecido mi corazón, y el Omnipotente me ha espantado.
Onyankopɔn ama mʼakoma aboto; Otumfoɔ ama mabɔ huboa.
17 ¿Por qué no fui yo cortado delante de las tinieblas, y cubrió con oscuridad mi rostro?
Nanso esum no mma menka mʼano ntom, esum kabii a ɛkata mʼanim no mpo.

< Job 23 >