< Job 19 >
1 Y respondió Job, y dijo:
Ipapo Jobho akapindura akati:
2 ¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, y me moleréis con palabras?
“Mucharamba muchinditambudza uye muchindipwanya namashoko kusvikira riniko?
3 Ya me habéis vituperado diez veces; ¿no os avergonzáis de descomediros delante de mí?
Zvino kava kagumi kose muchingonditsoropodza; munondirwisa musina nenyadzi dzose.
4 Sea así que realmente haya yo errado, conmigo se quedará mi yerro.
Kana chiri chokwadi kuti ndakatsauka, kukanganisa kwangu kuchava dambudziko rangu ndoga.
5 Mas si vosotros os engrandeciéreis contra mí, y redarguyeres mi oprobio contra mí,
Kana zvechokwadi mungada henyu kuzvikudza pamusoro pangu mukashandisa kuderedzwa kwangu pakundirwisa,
6 sabed ahora que Dios me ha derribado, y me ha envuelto en su red.
zvino muzive imi kuti Mwari akandikanganisira uye akandikomberedza nomumbure wake.
7 He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído; daré voces, y no habrá juicio.
“Kunyange ndikachema ndichiti, ‘Ndakakanganisirwa we-e!’ handiwani mhinduro; kunyange ndikadanidzira kuti ndibatsirwe, kururamisirwa hakupo.
8 Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; y sobre mis veredas puso tinieblas.
Akadzivira nzira yangu kuti ndikonewe kupfuura; akaisa rima munzira dzangu.
9 Me quitó mi honra, y quitó la corona de mi cabeza.
Akandibvisira kukudzwa kwangu, uye akabvisa korona mumusoro mangu.
10 Me arrancó por todos lados, y me sequé; y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.
Anondibvamburanya kumativi ose kusvikira ndapera; anodzura tariro yangu kunge muti,
11 E hizo inflamar contra mí su furor, y me contó para sí entre sus enemigos.
Kutsamwa kwake kunopfuta pamusoro pangu; anondiverenga pakati pavavengi vake.
12 Vinieron sus ejércitos a una, y trillaron sobre mí su camino, y asentaron campamento en derredor de mi tienda.
Mauto ake anouya nesimba; anovaka muchinjiziri wokurwa neni, anokomba tende rangu.
13 Hizo alejar de mí mis hermanos, y ciertamente mis conocidos se extrañaron de mí.
“Akaisa hama dzangu kure neni; vazikani vangu vakaparadzaniswa neni zvachose.
14 Mis parientes se detuvieron, y mis conocidos se olvidaron de mí.
Hama dzangu dzepedyo dzakaenda kure neni; shamwari dzangu dzandikanganwa.
15 Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; forastero fui yo en sus ojos.
Vaenzi vangu navarandakadzi vangu vava kundiita mubvakure; vanondiona somutorwa.
16 Llamé a mi siervo, y no respondió; de mi propia boca le suplicaba.
Ndinodana muranda wangu, asi haapinduri, kunyange ndikamukumbirisa nomuromo wangu chaiwo.
17 Mi espíritu vino a ser extraño a mi mujer, aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.
Kufema kwangu kunonyangadza kumukadzi wangu; ndinosemesa kuhama dzangu chaidzo.
18 Aun los muchachos me menospreciaron; levantándome, hablaban contra mí.
Kunyange nezvikomana zviduku zvinondiseka; pandinosvika vanondituka.
19 Todos mis íntimos amigos me aborrecieron; y los que yo amaba, se tornaron contra mí.
Shamwari dzangu dzepedyo dzinondisema; vaya vandinoda vandishandukira.
20 Mi piel y mi carne se pegaron a mis huesos; y he escapado con la piel de mis dientes.
Handisati ndichiri chinhu asi ndangova hangu ganda namapfupa; ndangopunyuka napaburi retsono.
21 Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; porque la mano de Dios me ha tocado.
“Ndinzwirei urombo, shamwari dzangu, ndinzwirei urombo nokuti ruoko rwaMwari rwandirova.
22 ¿Por qué me perseguís como Dios, y no os saciáis de mis carnes?
Seiko muchindidzingirira sezvinoita Mwari? Ko, hamungaguti nenyama yangu here?
23 ¡Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ¡Quién diese que se escribieran en un libro!
“Haiwa, dai mashoko angu ainyorwa hawo, dai ainyorwa hawo mubhuku,
24 ¡Que con cincel de hierro y con plomo fuesen en piedra esculpidas para siempre!
dai ainyorwa nechinyoreso chesimbi pamutobvu, kana kuti ainyorwa padombo nokusingaperi!
25 Yo sé que mi Redentor vive, y al fin se levantará sobre el polvo;
Ndinoziva kuti mudzikinuri wangu mupenyu, uye kuti pakupedzisira achamira pamusoro penyika.
26 y después desde esta mi piel rota, y desde mi propia carne tengo que ver a Dios.
Uye shure kwokunge ganda rangu raparara, kunyange zvakadaro ndichaona Mwari munyama yangu;
27 Al cual yo tengo que ver por mí, y mis ojos lo han de ver, y no otro, aunque mis riñones se consuman dentro de mí.
ini pachangu ndichamuona nameso angu pachangu, iyeni kwete mumwe. Haiwa, mwoyo wangu unopanga sei mukati mangu!
28 Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.
“Kana muchiti, ‘Haiwa tichamutambudza sei, sezvo mudzi wenhamo uri maari,’
29 Temed vosotros delante de la espada; porque sobreviene el furor de la espada a causa de las injusticias, para que sepáis que hay un juicio.
munofanira kutya munondo imi pachenyu, nokuti hasha dzichauyisa kurangwa nomunondo, ipapo muchaziva kuti pano kutongwa.”