Job 14

1 El hombre nacido de mujer, corto de días, y harto de sinsabores;

Čovjek koga je žena rodila kratka je vijeka i pun nevolja.

2 que sale como una flor y es cortado; y huye como la sombra, y no permanece.

K'o cvijet je nikao i vene već, poput sjene bježi ne zastajuć'.

3 ¿Y sobre éste abres tus ojos, y me traes a juicio contigo?

Na takva, zar, ti oči otvaraš i preda se na sud ga izvodiš?

4 ¿Quién hará limpio de inmundo? Nadie.

Tko će čisto izvuć' iz nečista? Nitko!

5 Si sus días están determinados, y el número de sus meses está cerca de ti; tú le pusiste términos, de los cuales no pasará.

Pa kad su njegovi dani odbrojeni, kad mu broj mjeseci o tebi ovisi, kad mu granicu stavljaš neprijelaznu,

6 Si tú lo dejares, él dejará de ser; entre tanto deseará, como el jornalero, su día.

skini s njega pogled da počinut' može, poput najamnika da svoj dan uživa.

7 Porque si el árbol fuere cortado, aún queda de él esperanza; retoñecerá aún, y sus renuevos no faltarán.

TÓa ni drvu nije nada sva propala, posječeno, ono opet prozeleni i mladice nove iz njega izbiju.

8 Si se envejeciere en la tierra su raíz, y su tronco fuere muerto en el polvo,

Ako mu korijen i ostari u zemlji, ako mu se panj i sasuši u prahu,

9 al olor del agua reverdecerá, y hará copa como nueva planta.

oćutjevši vodu, ono će propupat' i pustiti grane kao stablo novo.

10 Mas cuando el hombre morirá, y será cortado; y perecerá el hombre, ¿adónde estará él?

Al' kad čovjek umre, ostaje pokošen, kad smrtnik izdahne, gdje li je on tada?

11 Las aguas del mar se fueron, y se agotó el río, se secó.

Može sva voda iz mora ispariti i presahnut' rijeke, isušit posvema',

12 Así el hombre yace, y no se tornará a levantar; hasta que no haya cielo no despertarán, ni recordarán de su sueño.

al' čovjek kad legne, ne ustaje više, dok nebesa bude, neće se podići, od sna se svojega probuditi neće.

13 ¡Oh quién me diera que me escondieses en la sepultura, que me encubrieras hasta apaciguarse tu ira, que me pusieses plazo, y de mí te acordaras! (Sheol h7585)

O, kad bi me htio skriti u Šeolu, zakloniti me dok srdžba ti ne mine, dÓati mi rok kad ćeš me se spomenuti, (Sheol h7585)

14 Si el hombre muriere, ¿por ventura vivirá? Todos los días de mi edad esperaré, hasta que venga mi transformación.

- jer, kad umre čovjek, zar uskrsnut' može? - čekao bih te sve dane vojske svoje dok ne bi došao da mi smjenu dadeš.

15 Entonces llamarás, y yo te responderé, a la obra de tus manos desearás.

Zvao bi me, a ja bih se odazvao: zaželio si se djela svojih ruku.

16 Pues ahora me cuentas los pasos, y no das dilación a mi pecado.

A sad nad svakim mojim vrebaš korakom, nijednog mi grijeha nećeš oprostiti,

17 Tienes sellada en manojo mi prevaricación, y enmiendas a mi iniquidad.

u vreći si prijestup moj zapečatio i krivicu moju svu si zapisao.

18 Y ciertamente el monte que cae se deshace, y las peñas son traspasadas de su lugar;

Vaj! K'o što se jednom uruši planina, k'o što se hridina s mjesta svog odvali,

19 las piedras son quebrantadas con el agua impetuosa, que se lleva el polvo de la tierra, de tal manera haces perder al hombre la esperanza.

k'o što voda kamen s vremenom istroši, a pljusak bujicom zemlju svu sapere, tako uništavaš nadu u čovjeku.

20 Para siempre serás más fuerte que él, y él se va; demudarás su rostro, y lo enviarás.

Oborio si ga - on ode za svagda, nagrđena lica, otjeran, odbačen.

21 Sus hijos serán honrados, y él no lo sabrá; o serán afligidos, y no entenderá de ellos.

Djecu mu poštuju - o tom ništa ne zna; ako su prezrena - o tom ne razmišlja.

22 Mas mientras su carne estuviere sobre él se dolerá, y su alma se entristecerá en él.

On jedino pati zbog svojega tijela, on jedino tuži zbog svojeg života.”