Isaías 42

1 He aquí mi siervo, me reclinaré sobre él; escogido mío, en quien mi alma toma contentamiento; puse mi Espíritu sobre él, dará juicio a los gentiles.

Қараңлар, мана Мән йөләйдиған Өз қулумға! Җенимниң хошаллиғи болған Мениң таллиғиним; Мән Өз Роһумни униң вуҗудиға қондуримән, Шуниң билән у әлләргә һөкүм-һәқиқәтни йәткүзүп бериду.

2 No clamará, ni alzará, ni hará oír su voz en las plazas.

У нә вақирап-җақиримайду, нә чуқан көтәрмәйду нә авазини кочиларда аңлатмайду.

3 No acabará de quebrar la caña cascada, ni apagará el pábilo que humeare; sacará el juicio a verdad.

Таки у ғәлибә билән тоғра һөкүмләрни чиқарғичә, Янҗилған қомушни сундурмайду, Түтәп өчәй дәп қалған пиликни өчүрмәйду;

4 No se cansará, ni desmayará, hasta que ponga en la tierra juicio, y las islas esperarán su ley.

Һөкүм-һәқиқәтни йәр йүзидә тиклимигичә, У һалсизланмайду, көңли янмайду; Аралларму униң пәрман-қанунини тәлмүрүп кутиду.

5 Así dice el SEÑOR Dios, el Creador de los cielos, y el que los extiende; el que extiende la tierra y sus verduras; el que da resuello al pueblo que mora sobre ella, y espíritu a los que por ella andan:

Асманларни яритип уларни кәргән, Йәр-зиминни һәм униңдин чиққанларни яйған, Униңда туруватқан хәлиққә нәпәс, Униң үстидә меңиватқанларға роһ бәргүчи Тәңри Пәрвәрдигар мундақ дәйду: —

6 Yo, el SEÑOR, te llamé en justicia, y por tu mano te tendré; te guardaré y te pondré por alianza del pueblo, por luz de los gentiles;

Мәнки Пәрвәрдигар сени һәққанийлиқ билән шуниңға чақирғанмәнки, — Сениң қолуңни тутимән, Сени қоғдап сақлаймән, Һәм сени хәлиққә әһдә сүпитидә, Әлләргә бир нур қилип беримән;

7 Para que abras los ojos de los ciegos; para que saques de la cárcel a los presos, y de casas de prisión a los asentados en tinieblas.

Қариғу көзләрни ечишқа, Зиндандин мәһбусларни, Түрмидә қараңғулуқ ичидә олтарғанларни қутқузушқа сени [әвәтимән].

8 Yo soy el SEÑOR. Este es mi nombre; y a otro no daré mi gloria, ni mi alabanza a esculturas.

Мән Пәрвәрдигардурмән; Мениң намим шудур; Шан-шәривимни башқа бирисигә, Маңа тәвә болған мәдһийини ойма мәбудларға бәрмәймән.

9 Las cosas primeras he aquí vinieron, y yo anuncio nuevas cosas, antes que salgan a luz, yo os las haré notorias.

Мана, алдинқи ишлар болса әмәлгә ашурулған; Силәргә йеңи ишларни җакалаймән; Улар техи йүз бәрмигичә, Мән уларни силәргә баян қилимән.

10 Cantad al SEÑOR un nuevo cántico, su alabanza desde el fin de la tierra; los que descendéis al mar, y cuanto hay en él, las islas y los moradores de ellas.

— Пәрвәрдигарға йеңи нахша ейтиңлар, И деңизда жүргәнләр һәм униң ичидики һәммә мәвҗудатлар, Араллар һәм уларда турғанларму, Җаһанниң чәт-чәтлиридин Уни мәдһийиләңлар!

11 Alcen la voz el desierto y sus ciudades, las aldeas donde habita Cedar; canten los moradores de la Piedra, y desde las cumbres de los montes jubilen.

Дала һәм униңдики шәһәрләр, Кедар қәбилисидикиләр турған кәнтләр авазини көтәрсун, Селадикиләр жуқури авазда нахша ейтсун, Тағларниң чоққилиридин тәнтәнә қилсун!

12 Den gloria al SEÑOR, y prediquen sus loores en las islas.

Улар Пәрвәрдигарни улуқлисун, Униң мәдһийилири араллардиму җакалансун.

13 El SEÑOR saldrá como gigante, y como hombre de guerra despertará celo; gritará, voceará, y se esforzará sobre sus enemigos.

Пәрвәрдигар палвандәк чиқиду, Батур ләшкәрдәк отлуқ муһәббитини қозғайду; У вақирайду, бәрһәқ ширдәк һөкирәйду; Дүшмәнлири үстигә зор күч-қудритини көрситиду.

14 Desde el siglo he callado, he tenido silencio, y me he detenido; daré voces, como mujer que está de parto; asolaré y devoraré juntamente.

— «Мән әбәдил-әбәт сүкүттә туруп кәлдим; Җим туруп өзүмни бесивелип кәлдим; Бирақ һазир толғиғи тутқан аялдәк инчиқлап товлаймән; Һәм һасираймән һәм иңраймән!

15 Tornaré en soledad montes y collados; haré secar toda su hierba; los ríos tornaré en islas, y secaré los estanques.

Мән тағларни һәм дөңләрни чөлдәритимән, Уларниң һәммә йешиллиқлирини қурутиветимән; Дәрияларни аралларға айландуруветимән; Көлчәкләрниму қағҗиритимән.

16 Y guiaré a los ciegos por camino, que nunca supieron, les haré pisar por las sendas que nunca conocieron; delante de ellos tornaré las tinieblas en luz, y los rodeos en llanura. Estas cosas les haré, y nunca los desampararé.

Қариғуларни өзи билмигән бир йол билән апирип қойимән, Уларни улар билмигән йолларда йетәкләймән; Уларниң алдида қараңғулуқни нур, Әгир-тоқай йәрләрни түптүз қилимән. Мән мошу ишларни қилмай қалмаймән, Улардин һеч ваз кәчмәймән.

17 Serán tornados atrás, y serán avergonzados de vergüenza, los que confían en la escultura; y dicen al vaciadizo: Vosotros sois nuestros dioses.

Ойма мәбудларға таянғанлар, Қуйма мәбудларға: «Силәр илаһлиримиздур» дегәнләр болса, Улар йолдин яндурулмай қалмайду, Қаттиқ шәрмәндә қилиниду.

18 Oh sordos, oíd; y ciegos, mirad para ver.

— «Аңлаңлар, и гаслар! Қариғулар, көрүш үчүн қараңлар!

19 ¿Quién es ciego, sino mi siervo? ¿Quién tan sordo, como mi mensajero, a quién envío? ¿Quién es ciego como el perfecto, y ciego como el siervo del SEÑOR,

Мениң қулумдин башқа йәнә ким қариғу? Мениң әвәткән «әлчим»дин башқа йәнә ким гас? Ким Мән билән әһдиләшкәндәк шунчә қариғуду? Ким Пәрвәрдигарниң қулидәк шунчә қариғуду?

20 que ve muchas cosas y no advierte, que abre los oídos y no oye?

Сән нурғун ишларни көргиниң билән, Бирақ нәзириңгә һеч алмайсән; Униң қулиқи ечилғини билән, У аңлимайду».

21 El SEÑOR celoso por su justicia, magnificará la ley y la engrandecerá.

Пәрвәрдигар Өз һәққанийлиғи үчүн лайиқ көрдики, Тәврат-қанунини улуқ һәм шан-шәрәплик дәп көрсәтти.

22 Por tanto éste es pueblo saqueado y hollado; todos ellos han de ser enlazados en cavernas, y escondidos en cárceles. Serán puestos a despojo, y no habrá quien los libre; serán hollados, y no habrá quien diga: Restituid.

Бирақ шулар болса олҗа елинған һәм булаң-талаң қилинған бир хәлиқтур; Уларниң һәммиси ора-қапқанта тутулған, Гүндиханиларда қамилип ғайип болиду; Улар ғәниймәт болиду, Һеч ким қутқузмайду; Улар олҗа болиду, Һеч ким: «Қайтуруп бериш!» демәйду.

23 ¿Quién de vosotros oirá esto? ¿Advertirá y considerará respecto al porvenir?

Бирақ араңларда ким буниңға қулақ салсун? Ким буларни аңлап кәлгүси заманларға көңүл қойсун?

24 ¿Quién dio a Jacob en presa, y entregó a Israel a saqueadores? ¿No fue el SEÑOR? Porque pecamos contra él, y no quisieron andar en sus caminos, ni oyeron su Ley.

Әнди ким Яқупни олҗа қилған? Ким Исраилни булаңчиларға тапшуруп бәргән? Буни қилғини болса, биз гуна қилип кәмситкән Пәрвәрдигар әмәсму? Чүнки улар Униң йоллирида меңишни халимайтти; Яки Униң қануниға итаәт қилмайтти.

25 Por tanto, derramó sobre él el furor de su ira, y fortaleza de guerra; le puso fuego de todas partes, y se descuidó; y encendió en él, y no echó de ver.

Шуңа У улар үстигә ғәзәп-қәһрини, Урушниң зораванлиғини төкүп чүшүрди; Булар униң әтрапиға от туташтурди; Бирақ у тонуп йәтмиди; Булар уни көйдүрди, бирақ у һеч савақ алмиди.