Eclesiastés 6

1 Hay otro mal que he visto debajo del cielo, y muy común entre los hombres:

Je zlo, ki sem ga videl pod soncem in to je pogosto med ljudmi.

2 El del hombre a quien Dios dio riquezas, y hacienda, y honra, y nada le falta de todo lo que su alma desea; mas Dios no le dio facultad de comer de ello, sino que los extraños se lo comen. Esto vanidad es, y enfermedad maligna.

Človek, ki mu je Bog dal bogastva, premoženje in čast, tako da za svojo dušo ne potrebuje ničesar od vsega, kar si želi, pa mu vendar Bog ne daje moči, da od tega jé, temveč to jé tujec. To je ničevost in to je zla bolezen.

3 Si el hombre engendrare cien hijos, y viviere muchos años, y los días de su edad fueren numerosos; si su alma no se sació del bien, y también careció de sepultura, yo digo que el abortivo es mejor que él.

Če človek zaplodi sto otrok in živi mnogo let, tako da je dni njegovih let mnogo in njegova duša ne bo nasičena z dobrinami in tudi da nima pogreba, pravim, da je prezgodaj rojeni boljši kakor on.

4 Porque en vano vino, y a tinieblas va, y con tinieblas será cubierto su nombre.

Kajti vstopa z ničevostjo in odhaja v temi in njegovo ime bo prekrito s temo.

5 Aunque no haya visto el sol, ni conocido nada, más reposo tiene éste que aquél.

Poleg tega ni videl sonca niti ni poznal nobene stvari; ta ima več počitka kakor drugi.

6 Porque si aquél viviere mil años dos veces y no gozó del bien, ciertamente ambos van al mismo lugar.

Da, čeprav je bilo rečeno, da živi dvakrat tisoč let, vendar ni videl dobrega; mar ne gredo vsi na en kraj?

7 Todo el trabajo del hombre es para su boca, y con todo eso su deseo no se sacia.

Vse človekovo delo je za njegova usta, pa vendar apetit ni potešen.

8 Porque ¿qué más tiene el sabio que el loco? ¿Qué más tiene el pobre que supo caminar entre los vivos?

Kajti kaj ima modri več kakor bedak? Kaj ima ubogi, da zna hoditi pred živečimi?

9 Más vale gozar del bien presente que el deseo errante. Y también esto es vanidad y aflicción de espíritu.

Boljši je pogled oči kakor tavanje poželenja. Tudi to je ničevost in draženje duha.

10 El que es, ya su nombre ha sido nombrado; y se sabe que es hombre, y que no podrá contender con el que es más fuerte que él.

To, kar je bilo, je že imenovano in je znano, da je to človek; niti se ne more pričkati s tistim, ki je mogočnejši kakor on.

11 Ciertamente las muchas palabras multiplican la vanidad. ¿Qué más tiene el hombre?

Ker je tukaj mnogo stvari, ki povečujejo ničevost, kaj je človek boljši?

12 Porque ¿quién sabe cuál es el bien del hombre en la vida, todos los días de la vida de su vanidad, los cuales el hace que sean como sombra? Porque ¿quién enseñará al hombre qué será después de él debajo del sol?

Kajti kdo ve kaj je boljše za človeka v tem življenju, vse dni njegovega praznega življenja, ki jih preživlja kakor senca? Kajti kdo lahko človeku pove kaj bo za njim pod soncem?