Eclesiastés 3

1 Para todas las cosas hay sazón, y toda voluntad debajo del cielo, tiene su tiempo determinado:

Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.

2 Tiempo de nacer, y tiempo de morir; tiempo de plantar, y tiempo de arrancar lo plantado;

Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;

3 tiempo de matar, y tiempo de curar; tiempo de destruir, y tiempo de edificar;

Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;

4 tiempo de llorar, y tiempo de reir; tiempo de endechar, y tiempo de bailar;

Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;

5 tiempo de esparcir las piedras, y tiempo de allegar las piedras; tiempo de abrazar, y tiempo de alejarse de abrazar;

Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;

6 tiempo de buscar, y tiempo de perder; tiempo de guardar, y tiempo de desechar;

Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;

7 tiempo de romper, y tiempo de coser; tiempo de callar, y tiempo de hablar;

Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;

8 tiempo de amar, y tiempo de aborrecer; tiempo de guerra, y tiempo de paz.

Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.

9 ¿Qué provecho tiene el que trabaja en lo que trabaja?

Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?

10 Yo he visto la ocupación que Dios ha dado a los hijos de los hombres para que en ella se ocupasen.

Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.

11 Todo lo hizo hermoso en su tiempo; y aun el mundo les entregó a su voluntad, de tal manera que no alcance el hombre esta obra de Dios desde el principio hasta el fin.

Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.

12 Yo he conocido que no hay mejor para ellos, que alegrarse, y hacer bien en su vida.

Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.

13 Y también he conocido que es don de Dios que todo hombre coma y beba, y goce el bien de todo su trabajo.

Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.

14 He entendido que todo lo que Dios hace, esto será perpetuo; sobre aquello no se añadirá, ni de ello se disminuirá; porque Dios lo hace, para que delante de él teman los hombres.

Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.

15 Aquello que fue, ya es: y lo que será, fue ya; y Dios buscará lo que pasó.

To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.

16 Vi más debajo del sol: en lugar del juicio, allí la impiedad; y en lugar de la justicia, allí la iniquidad.

Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.

17 Y dije yo en mi corazón: Al justo y al impío juzgará Dios; porque hay un tiempo determinado de juzgar a toda voluntad y sobre todo lo que se hace.

I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.

18 Dije en mi corazón, en orden a la condición de los hijos de los hombres, que Dios los puede manifestar, y es para ver que ellos son bestias los unos a los otros.

Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.

19 Porque el suceso de los hijos de los hombres, y el suceso del animal, el mismo suceso es: como mueren los unos, así mueren los otros; y una misma respiración tienen todos; ni tiene más el hombre que la bestia; porque todo es vanidad.

Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.

20 Todo va a un lugar; todo es hecho del polvo, y todo volverá al mismo polvo.

Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.

21 ¿Quién sabe que el espíritu de los hijos de los hombres suba arriba, y que el espíritu del animal descienda debajo de la tierra?

A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?

22 Así que he visto que no hay cosa mejor que alegrarse el hombre con lo que hiciere; porque esta es su parte; porque ¿quién lo llevará para que vea lo que será después de él?

Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?