Romanos 12
1 ASÍ que, hermanos, os ruego por las misericordias de Dios, que presentéis vuestros cuerpos en sacrificio vivo, santo, agradable á Dios, [que es] vuestro racional culto.
So legg eg dykk då på hjarta, brør, ved Guds miskunn, at de må bjoda fram likamarne dykkar til eit offer som er livande og heilagt og hugnadlegt for Gud - det er dykkar åndelege gudstenesta -
2 Y no os conforméis á este siglo; mas reformaos por la renovación de vuestro entendimiento, para que experimentéis cuál sea la buena voluntad de Dios, agradable y perfecta. (aiōn g165)
og skikka dykk ikkje likt med denne verdi, men umlagast med uppatnying av hugen dykkar, so de kann prøva kva som er Guds vilje: det gode og hugnadlege og fullkomne. (aiōn g165)
3 Digo pues por la gracia que me es dada, á cada cual que está entre vosotros, que no tenga más alto concepto de sí que el que debe tener, sino que piense de sí con templanza, conforme á la medida de fe que Dios repartió á cada uno.
For ved den nåde som eg hev fenge, segjer eg til kvar og ein millom dykk, at han ikkje skal tenkja høgre um seg enn han bør tenkja, men tenkja visleg, alt etter som Gud hev tiletla kvar sitt mål av tru.
4 Porque de la manera que en un cuerpo tenemos muchos miembros, empero todos los miembros no tienen la misma operación;
For liksom me hev mange lemer på ein likam, men ikkje alle lemerne hev den same gjerning,
5 Así muchos somos un cuerpo en Cristo, mas todos miembros los unos de los otros.
soleis er me mange ein likam i Kristus, men kvar for seg er me kvarannans lemer.
6 De manera que, teniendo diferentes dones según la gracia que nos es dada, si [el de] profecía, [úsese] conforme á la medida de la fe;
Og sidan me hev ulike nådegåvor alt etter den nåde som me hev fenge, so lat oss, um me hev profetgåva, bruka henne etter som me hev tru til,
7 O si ministerio, en servir; ó el que enseña, en doctrina;
eller um me hev ei tenesta, taka vare på tenesta, eller um ein er lærar, på lærdomen,
8 El que exhorta, en exhortar; el que reparte, [hágalo] en simplicidad; el que preside, con solicitud; el que hace misericordia, con alegría.
eller um ein skal påminna, på påminningi; den som etlar ut, gjere det i god tru; den som er styrar, vere det med ihuge; den som gjer miskunn, gjere det med gleda!
9 El amor sea sin fingimiento: aborreciendo lo malo, llegándoos á lo bueno;
Lat kjærleiken utan fals; styggjest ved det vonde, haldt fast ved det gode!
10 Amándoos los unos á los otros con caridad fraternal; previniéndoos con honra los unos á los otros;
Ver varmhjarta mot kvarandre i broderkjærleik; kappast um å visa kvarandre vyrdnad!
11 En el cuidado no perezosos; ardientes en espíritu; sirviendo al Señor;
Ver ikkje lunka i dykkar ihuge; ver brennande i åndi; ten Herren!
12 Gozosos en la esperanza; sufridos en la tribulación; constantes en la oración;
Ver glade i voni, toluge i trengsla, trottuge i bøni!
13 Comunicando á las necesidades de los santos; siguiendo la hospitalidad.
Syn samhug med dei heilage i deira trong, legg vinn på gjestmildskap!
14 Bendecid á los que os persiguen: bendecid, y no maldigáis.
Velsigna deim som forfylgjer dykk; velsigna, og banna ikkje!
15 Gozaos con los que se gozan: llorad con los que lloran.
Gled dykk med dei glade og gråt med dei gråtande!
16 Unánimes entre vosotros: no altivos, mas acomodándoos á los humildes. No seáis sabios en vuestra opinión.
Ver samlyndte med kvarandre; trå ikkje etter det høge; men haldt dykk gjerne til det låge; ver ikkje sjølvkloke!
17 No paguéis á nadie mal por mal; procurad lo bueno delante de todos los hombres.
Gjev ikkje nokon att vondt for vondt; legg vinn på det som godt er, for alle manns åsyn!
18 Si se puede hacer, cuanto está en vosotros, tened paz con todos los hombres.
So framt det er mogelegt, so haldt de på dykkar sida fred med alle menneskje!
19 No os venguéis vosotros mismos, amados míos; antes dad lugar á la ira; porque escrito está: Mía es la venganza: yo pagaré, dice el Señor.
Hemn dykk ikkje sjølve, mine kjære, men gjev vreiden umrøme! For det stend skrive: «Meg høyrer hemnen til, eg skal gjeva attgjeld, segjer Herren.»
20 Así que, si tu enemigo tuviere hambre, dale de comer; si tuviere sed, dale de beber: que haciendo esto, ascuas de fuego amontonas sobre su cabeza.
Um då fienden din er hungrig, so gjev honom mat; er han tyrst, so gjev honom drikka! for når du gjer det, sankar du gloande kol på hovudet hans.
21 No seas vencido de lo malo; mas vence con el bien el mal.
Lat ikkje det vonde vinna yver deg, men vinn du yver det vonde med det gode!
