Salmos 22

1 Al Músico principal, sobre Ajeleth-sahar: Salmo de David. DIOS mío, Dios mío, ¿por qué me has dejado? ¿[por qué] estás lejos de mi salud, y de las palabras de mi clamor?

Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?

2 Dios mío, clamo de día, y no oyes; y de noche, y no hay para mí silencio.

Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!

3 Tú empero eres santo, tú que habitas [entre] las alabanzas de Israel.

– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.

4 En ti esperaron nuestros padres: esperaron, y tú los libraste.

Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.

5 Clamaron á ti, y fueron librados: esperaron en ti, y no se avergonzaron.

Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.

6 Mas yo soy gusano, y no hombre; oprobio de los hombres, y desecho del pueblo.

En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.

7 Todos los que me ven, escarnecen de mí; estiran los labios, menean la cabeza, [diciendo]:

Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.

8 Remítese á Jehová, líbrelo; sálvele, puesto que en él se complacía.

„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“

9 Empero tú eres el que me sacó del vientre, el que me haces esperar [desde que estaba] á los pechos de mi madre.

Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.

10 Sobre ti fuí echado desde la matriz: desde el vientre de mi madre, tú eres mi Dios.

Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.

11 No te alejes de mí, porque la angustia está cerca; porque no hay quien ayude.

Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!

12 Hanme rodeado muchos toros; fuertes toros de Basán me han cercado.

Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.

13 Abrieron sobre mí su boca, [como] león rapante y rugiente.

Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.

14 Heme escurrido como aguas, y todos mis huesos se descoyuntaron: mi corazón fué como cera, desliéndose en medio de mis entrañas.

Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér

15 Secóse como un tiesto mi vigor, y mi lengua se pegó á mi paladar; y me has puesto en el polvo de la muerte.

og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.

16 Porque perros me han rodeado, hame cercado cuadrilla de malignos: horadaron mis manos y mis pies.

Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.

17 Contar puedo todos mis huesos; ellos miran, considéranme.

Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.

18 Partieron entre sí mis vestidos, y sobre mi ropa echaron suertes.

Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.

19 Mas tú, Jehová, no te alejes; fortaleza mía, apresúrate para mi ayuda.

Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!

20 Libra de la espada mi alma; del poder del perro mi única.

Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.

21 Sálvame de la boca del león, y óyeme [librándome] de los cuernos de los unicornios.

Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!

22 Anunciaré tu nombre á mis hermanos: en medio de la congregación te alabaré.

Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.

23 Los que teméis á Jehová, alabadle; glorificadle, simiente toda de Jacob; y temed de él, vosotros, simiente toda de Israel.

Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,

24 Porque no menospreció ni abominó la aflicción del pobre, ni de él escondió su rostro; sino que cuando clamó á él, oyóle.

því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“

25 De ti será mi alabanza en la grande congregación; mis votos pagaré delante de los que le temen.

Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.

26 Comerán los pobres, y serán saciados: alabarán á Jehová los que le buscan: vivirá vuestro corazón para siempre.

Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.

27 Acordarse han, y volveránse á Jehová todos los términos de la tierra; y se humillarán delante de ti todas las familias de las gentes.

Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.

28 Porque de Jehová es el reino; y él se enseñoreará de las gentes.

Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.

29 Comerán y adorarán todos los poderosos de la tierra: postraránse delante de él todos los que descienden al polvo, si bien ninguno puede conservar la vida á su propia alma.

Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.

30 La posteridad le servirá; será ella contada por una generación de Jehová.

Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.

31 Vendrán, y anunciarán al pueblo que naciere, su justicia que él hizo.

Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.