Salmos 2

1 ¿POR qué se amotinan las gentes, y los pueblos piensan vanidad?

Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

2 Estarán los reyes de la tierra, y príncipes consultarán unidos contra Jehová, y contra su ungido, [diciendo]:

Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

3 Rompamos sus coyundas, y echemos de nosotros sus cuerdas.

Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

4 El que mora en los cielos se reirá; el Señor se burlará de ellos.

Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

5 Entonces hablará á ellos en su furor, y turbarálos con su ira.

Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

6 Yo empero he puesto mi rey sobre Sión, monte de mi santidad.

Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

7 Yo publicaré el decreto: Jehová me ha dicho: Mi hijo eres tú; yo te engendré hoy.

Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

8 Pídeme, y te daré por heredad las gentes, y por posesión tuya los términos de la tierra.

Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

9 Quebrantarlos has con vara de hierro: como vaso de alfarero los desmenuzarás.

Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

10 Y ahora, reyes, entended: admitid corrección, jueces de la tierra.

Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

11 Servid á Jehová con temor, y alegraos con temblor.

Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

12 Besad al Hijo, porque no se enoje, y perezcáis en el camino, cuando se encendiere un poco su furor. Bienaventurados todos los que en él confían.

Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.