Salmos 147
1 ALABAD á JAH, porque es bueno cantar salmos á nuestro Dios; porque suave y hermosa es la alabanza.
Αινείτε τον Κύριον· διότι είναι καλόν να ψάλλωμεν εις τον Θεόν ημών· διότι είναι τερπνόν, η αίνεσις πρέπουσα.
2 Jehová edifica á Jerusalem; á los echados de Israel recogerá.
Ο Κύριος οικοδομεί την Ιερουσαλήμ· θέλει συνάξει τους διεσπαρμένους του Ισραήλ.
3 El sana á los quebrantados de corazón, y liga sus heridas.
Ιατρεύει τους συντετριμμένους την καρδίαν και δένει τας πληγάς αυτών.
4 El cuenta el número de las estrellas; á todas ellas llama por sus nombres.
Αριθμεί τα πλήθη των άστρων· Καλεί τα πάντα ονομαστί.
5 Grande es el Señor nuestro, y de mucha potencia; y de su entendimiento no hay número.
Μέγας ο Κύριος ημών και μεγάλη η δύναμις αυτού· η σύνεσις αυτού αμέτρητος.
6 Jehová ensalza á los humildes; humilla los impíos hasta la tierra.
Ο Κύριος υψόνει τους πράους, τους δε ασεβείς ταπεινόνει έως εδάφους.
7 Cantad á Jehová con alabanza, cantad con arpa á nuestro Dios.
Ψάλατε εις τον Κύριον ευχαριστούντες· ψαλμωδείτε εις τον Θεόν ημών εν κιθάρα·
8 El [es] el que cubre los cielos de nubes, el que prepara la lluvia para la tierra, el que hace á los montes producir hierba.
τον σκεπάζοντα τον ουρανόν με νεφέλας· τον ετοιμάζοντα βροχήν διά την γήν· τον αναδιδόντα χόρτον επί των ορέων·
9 El da á la bestia su mantenimiento, [y] á los hijos de los cuervos que claman.
τον διδόντα εις τα κτήνη την τροφήν αυτών και εις τους νεοσσούς των κοράκων, οίτινες κράζουσι προς αυτόν.
10 No toma contentamiento en la fortaleza del caballo, ni se complace en las piernas del hombre.
Δεν χαίρει εις την δύναμιν του ίππου· δεν ηδύνεται εις τους πόδας του ανδρός.
11 Complácese Jehová en los que le temen, y en los que esperan en su misericordia.
Ο Κύριος ηδύνεται εις τους φοβουμένους αυτόν, εις τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού.
12 Alaba á Jehová, Jerusalem; alaba á tu Dios, Sión.
Επαίνει, Ιερουσαλήμ, τον Κύριον· αίνει τον Θεόν σου, Σιών.
13 Porque fortificó los cerrojos de tus puertas; bendijo á tus hijos dentro de ti.
Διότι ενεδυνάμωσε τους μοχλούς των πυλών σου· ηυλόγησε τους υιούς σου εν μέσω σου.
14 El pone en tu término la paz; te hará saciar de grosura de trigo.
Βάλλει ειρήνην εις τα όριά σου· σε χορταίνει με το πάχος του σίτου.
15 El envía su palabra á la tierra; muy presto corre su palabra.
Αποστέλλει το πρόσταγμα αυτού εις την γην, ο λόγος αυτού τρέχει ταχύτατα.
16 El da la nieve como lana, derrama la escarcha como ceniza.
Δίδει χιόνα ως μαλλίον· διασπείρει την πάχνην ως στάκτην.
17 El echa su hielo como pedazos: delante de su frío ¿quién estará?
Ρίπτει τον κρύσταλλον αυτού ως κομμάτια· έμπροσθεν του ψύχους αυτού τις δύναται να σταθή;
18 Enviará su palabra, y los derretirá: soplará su viento, y fluirán las aguas.
Αποστέλλει τον λόγον αυτού και διαλύει αυτά· φυσά τον άνεμον αυτού, και τα ύδατα ρέουσιν.
19 El denuncia sus palabras á Jacob, sus estatutos y sus juicios á Israel.
Αναγγέλλει τον λόγον αυτού προς τον Ιακώβ, τα διατάγματα αυτού και τας κρίσεις αυτού προς τον Ισραήλ.
20 No ha hecho esto con toda gente; y no conocieron sus juicios. Aleluya.
Δεν έκαμεν ούτως εις ουδέν έθνος· ουδέ εγνώρισαν τας κρίσεις αυτού. Αλληλούϊα.
