Salmos 144
1 Salmo de David. BENDITO sea Jehová, mi roca, que enseña mis manos á la batalla, y mis dedos á la guerra:
Davidov. Blagoslovljen Jahve, hridina moja: ruke mi uči boju a prste ratu.
2 Misericordia mía y mi castillo, altura mía y mi libertador, escudo mío, en quien he confiado; el que allana mi pueblo delante de mí.
On je ljubav moja i tvrđava moja, zaštita moja, izbavitelj moj, štit moj za koji se sklanjam; on mi narode stavlja pod noge!
3 Oh Jehová, ¿qué es el hombre, para que de él conozcas? ¿ó el hijo del hombre, para que lo estimes?
Što je čovjek, o Jahve, da ga poznaješ, što li čedo ljudsko da ga se spominješ?
4 El hombre es semejante á la vanidad: sus días son como la sombra que pasa.
Poput daška je čovjek, dani njegovi kao sjena nestaju.
5 Oh Jehová, inclina tus cielos y desciende: toca los montes, y humeen.
Jahve, nagni svoja nebesa i siđi, takni bregove: i zadimit će se!
6 Despide relámpagos, y disípalos; envía tus saetas, y contúrbalos.
Sijevni munjom i rasprši dušmane, odapni strijele i rasprši ih!
7 Envía tu mano desde lo alto; redímeme, y sácame de las muchas aguas, de la mano de los hijos extraños;
Ruku pruži iz visina, istrgni me i spasi iz voda beskrajnih, iz šaka sinova tuđinskih:
8 Cuya boca habla vanidad, y su diestra es diestra de mentira.
laži govore usta njihova, a desnica krivo priseže.
9 Oh Dios, á ti cantaré canción nueva: con salterio, con decacordio cantaré á ti.
Pjevat ću ti, Bože, pjesmu novu, na harfi od deset žica svirat ću.
10 Tú, el que da salud á los reyes, el que redime á David su siervo de maligna espada.
Ti daješ pobjedu kraljevima, koji si spasio Davida, slugu svojega. Od pogubna mača
11 Redímeme, y sálvame de mano de los hijos extraños, cuya boca habla vanidad, y su diestra es diestra de mentira.
spasi mene, oslobodi me iz ruke tuđinske; laži govore usta njihova, a desnica krivo priseže.
12 Que nuestros hijos sean como plantas crecidas en su juventud; nuestras hijas como las esquinas labradas á manera de [las de] un palacio;
Daj da nam sinovi budu kao biljke što rastu od mladosti svoje; a kćeri naše kao stupovi ugaoni, krasne poput hramskog stupovlja;
13 Nuestros graneros llenos, provistos de toda suerte [de grano]; nuestros ganados, que paran á millares y diez millares en nuestras plazas:
da nam žitnice budu pune svakog obilja, s plodovima svakojakim u izobilju;
14 [Que] nuestros bueyes estén fuertes para el trabajo; [que] no [tengamos] asalto, ni [que hacer] salida, ni grito de alarma en nuestras plazas.
ovce naše plodile se na tisuće, plodile se beskrajno na našim poljima; stoka naša neka bude tovna! U zidinama nam ne bilo proboja ni ropstva ni plača na ulicama našim!
15 Bienaventurado el pueblo que tiene esto: bienaventurado el pueblo cuyo Dios es Jehová.
Blago narodu kojem je tako, blago narodu kojem je Jahve Bog!
