Salmos 137

1 JUNTO á los ríos de Babilonia, allí nos sentábamos, y aun llorábamos, acordándonos de Sión.

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

2 Sobre los sauces en medio de ella colgamos nuestras arpas.

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

3 Y los que allí nos habían llevado cautivos nos pedían que cantásemos, y los que nos habían desolado [nos pedían] alegría, [diciendo]:

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

4 Cantadnos algunos de los himnos de Sión. ¿Cómo cantaremos canción de Jehová en tierra de extraños?

Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

5 Si me olvidare de ti, oh Jerusalem, mi diestra sea olvidada.

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

6 Mi lengua se pegue á mi paladar, si de ti no me acordare; si no ensalzare á Jerusalem como preferente asunto de mi alegría.

Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

7 Acuérdate, oh Jehová, de los hijos de Edom en el día de Jerusalem; quienes decían: Arrasadla, arrasadla hasta los cimientos.

Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

8 Hija de Babilonia destruída, bienaventurado el que te diere el pago de lo que tú nos hiciste.

Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

9 Bienaventurado el que tomará y estrellará tus niños contra las piedras.

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!