< Salmos 102 >
1 Oración del pobre, cuando estuviere angustiado, y delante de Jehová derramare su lamento. JEHOVÁ, oye mi oración, y venga mi clamor á ti.
Aberanteɛ mmɔborɔni mpaeɛbɔ. Ɛberɛ a ne home te no na ɔka nʼahometesɛm kyerɛ Awurade. Ao Awurade tie me mpaeɛbɔ; na ma me mmoa ho sufrɛ nnuru wʼanim.
2 No escondas de mí tu rostro: en el día de mi angustia inclina á mí tu oído; el día que [te] invocare, apresúrate á responderme.
Mfa wʼanim nhinta me ɛberɛ a mewɔ ahohiahia mu. Brɛ wʼaso ase ma me; na sɛ mesu mefrɛ wo a, gye me so ntɛm.
3 Porque mis días se han consumido como humo; y mis huesos cual tizón están quemados.
Me nkwa nna reyera te sɛ wisie; me nnompe hyehye te sɛ egya.
4 Mi corazón fué herido, y secóse como la hierba; por lo cual me olvidé de comer mi pan.
Mʼakoma aboto na akusa sɛ ɛserɛ; na me kɔn nnɔ aduane.
5 Por la voz de mi gemido mis huesos se han pegado á mi carne.
Mʼapinisie denden enti maka honam ne nnompe.
6 Soy semejante al pelícano del desierto; soy como el buho de las soledades.
Mete sɛ ɛserɛ so patuo, te sɛ ɔpatuo a ɔte mmubuiɛ mu.
7 Velo, y soy como el pájaro solitario sobre el tejado.
Meda hɔ a, mʼani gu so; mayɛ sɛ anomaa bi a ɔno nko ara si ɛdan atifi.
8 Cada día me afrentan mis enemigos; los que se enfurecen contra mí, hanse contra mí conjurado.
Ɛda mu nyinaa mʼatamfoɔ bɔ me akutia. Wɔn a wɔdi me ho fɛ no bɔ me din de dome.
9 Por lo que como la ceniza á manera de pan, y mi bebida mezclo con lloro,
Mede nsõ ayɛ mʼaduane na mede nisuo fra me nsuo mu
10 A causa de tu enojo y de tu ira; pues me alzaste, y me has arrojado.
ɛsiane wʼabufuhyeɛ denden no enti, woama me so, ayi me asi nkyɛn.
11 Mis días son como la sombra que se va; y heme secado como la hierba.
Me nkwa nna te sɛ anwummerɛ sunsum; na mekusa sɛ ɛserɛ.
12 Mas tú, Jehová, permanecerás para siempre, y tu memoria para generación y generación.
Nanso, wo Awurade, woyɛ ɔhene daa daa; na wo din a ahyeta no te hɔ daa awoɔ ntoatoasoɔ nyinaa mu.
13 Tú levantándote, tendrás misericordia de Sión; porque el tiempo de tener misericordia de ella, porque el plazo es llegado.
Wobɛsɔre na woahunu Sion mmɔbɔ; berɛ aduru sɛ wohunu no mmɔbɔ; ɛberɛ a wohyɛeɛ no aso.
14 Porque tus siervos aman sus piedras, y del polvo de ella tienen compasión.
Nʼaboɔ som bo ma wʼasomfoɔ; ne mfuturo hyɛ wɔn awerɛhoɔ.
15 Entonces temerán las gentes el nombre de Jehová, y todos los reyes de la tierra tu gloria;
Amanaman no bɛsuro Awurade din; asase so ahemfo nyinaa bɛdi wʼanimuonyam ni.
16 Por cuanto Jehová habrá edificado á Sión, y en su gloria será visto;
Awurade bɛkyekyere Sion bio, na wapue wɔ nʼanimuonyam mu.
17 Habrá mirado á la oración de los solitarios, y no habrá desechado el ruego de ellos.
Ɔbɛtie mmɔborɔfoɔ mpaeɛbɔ; na ɔremmu nʼani ngu wɔn sufrɛ so.
18 Escribirse ha esto para la generación venidera: y el pueblo que se criará, alabará á JAH.
Montwerɛ yei mma nkyirimma, sɛdeɛ ɛbɛyɛ a wɔn a wɔnnya nwoo wɔn bɛkamfo Awurade;
19 Porque miró de lo alto de su santuario; Jehová miró de los cielos á la tierra,
“Awurade hwɛɛ fam firi ne kronkronbea wɔ soro hɔ; ɔfiri soro hwɛɛ asase,
20 Para oir el gemido de los presos, para soltar á los sentenciados á muerte;
sɛdeɛ ɔbɛte nneduafoɔ apinisie na wagyaa wɔn a wɔabu wɔn kumfɔ no.”
21 Porque cuenten en Sión el nombre de Jehová, y su alabanza en Jerusalem,
Enti, wɔbɛpae mu abɔ Awurade din wɔ Sion na wɔakamfo no wɔ Yerusalem,
22 Cuando los pueblos se congregaren en uno, y los reinos, para servir á Jehová.
ɛberɛ a amanaman ne ahennie ahodoɔ bɛhyiam na wɔasom Awurade.
23 El afligió mi fuerza en el camino; acortó mis días.
Ɔmaa me yɛɛ mmerɛ wɔ ɛberɛ a merenyini. Ɔtwaa me nkwa nna so.
24 Dije: Dios mío, no me cortes en el medio de mis días: por generación de generaciones son tus años.
Enti mekaa sɛ, “Ao me Onyankopɔn, mfa me nkɔ, wɔ me nkwa nna mfimfini; wo mfeɛ wɔ hɔ daa kɔduru awoɔ ntoatoasoɔ nyinaa mu.
25 Tú fundaste la tierra antiguamente, y los cielos son obra de tus manos.
Ahyɛaseɛ no, wotoo asase fapem, na ɔsoro yɛ wo nsa ano adwuma.
26 Ellos perecerán, y tú permanecerás; y todos ellos como un vestido se envejecerán; como una ropa de vestir los mudarás, y serán mudados:
Ne nyinaa bɛtwam, na wo deɛ, wobɛtena hɔ daa; wɔbɛtete te sɛ atadeɛ. Wobɛsesa wɔn te sɛ ntoma na wɔbɛto wɔn agu.
27 Mas tú eres el mismo, y tus años no se acabarán.
Nanso, wote sɛdeɛ woteɛ, na wo mfeɛ to rentwa da.
28 Los hijos de tus siervos habitarán, y su simiente será afirmada delante de ti.
Wʼasomfoɔ mma bɛtena nkwa mu wɔ wʼanim; na wɔn asefoɔ ase bɛtim wɔ wʼanim.”