< Salmos 102 >

1 Oración del pobre, cuando estuviere angustiado, y delante de Jehová derramare su lamento. JEHOVÁ, oye mi oración, y venga mi clamor á ti.
Dungga ang akong pag-ampo, Yahweh; dungga ang akong paghilak kanimo.
2 No escondas de mí tu rostro: en el día de mi angustia inclina á mí tu oído; el día que [te] invocare, apresúrate á responderme.
Ayaw tagoi ang imong panagway gikan kanako sa panahon sa akong kalisdanan. Pamatia ako. Sa dihang motawag ako kanimo, tubaga dayon ako.
3 Porque mis días se han consumido como humo; y mis huesos cual tizón están quemados.
Kay ang akong adlaw lumalabay lamang sama sa aso, ug ang akong mga bukog daw nasunog sa kalayo.
4 Mi corazón fué herido, y secóse como la hierba; por lo cual me olvidé de comer mi pan.
Nadugmok ang akong kasingkasing, ug sama ako sa sagbot nga nalaya. Nakalimot ako sa pagkaon sa bisan unsa nga pagkaon.
5 Por la voz de mi gemido mis huesos se han pegado á mi carne.
Sa padayon kong pag-agulo, naniwang ako pag-ayo.
6 Soy semejante al pelícano del desierto; soy como el buho de las soledades.
Sama ako sa pilicano sa kamingawan, ug nahisama ako sa kwago nga anaa sa kadaot.
7 Velo, y soy como el pájaro solitario sobre el tejado.
Nagatukaw ako sama sa biniyaan nga langgam, nga nag-inusara sa atop.
8 Cada día me afrentan mis enemigos; los que se enfurecen contra mí, hanse contra mí conjurado.
Gihagit ako sa akong mga kaaway sa tibuok adlaw; ug kadtong nagbugalbugal kanako ginamit ang akong ngalan sa pagpanunglo.
9 Por lo que como la ceniza á manera de pan, y mi bebida mezclo con lloro,
Nagkaon ako ug abo sama sa tinapay ug nasagolan ang akong imnonon sa mga luha.
10 A causa de tu enojo y de tu ira; pues me alzaste, y me has arrojado.
Tungod sa imong hilabihan nga kasuko, gialsa mo ako aron ibundak.
11 Mis días son como la sombra que se va; y heme secado como la hierba.
Ang akong mga adlaw sama sa anino nga mahanaw, ug malaya ako sama sa sagbot.
12 Mas tú, Jehová, permanecerás para siempre, y tu memoria para generación y generación.
Apan ikaw, Yahweh, magpabilin sa walay kataposan, ug ang imong kabantogan alang sa tanang kaliwatan.
13 Tú levantándote, tendrás misericordia de Sión; porque el tiempo de tener misericordia de ella, porque el plazo es llegado.
Motindog ka ug kaluy-an ang Zion. Karon ang takna nga maluoy ka kaniya; ang gitagana nga takna miabot na.
14 Porque tus siervos aman sus piedras, y del polvo de ella tienen compasión.
Kay ang imong mga sulugoon nagpugong sa ilang mga pinalanggang mga bato ug naluoy alang sa abog sa iyang kadaot.
15 Entonces temerán las gentes el nombre de Jehová, y todos los reyes de la tierra tu gloria;
Ang kanasoran magpasidungog sa imong ngalan, Yahweh, ug ang tanang mga hari sa kalibotan magatahod sa imong himaya.
16 Por cuanto Jehová habrá edificado á Sión, y en su gloria será visto;
Gitukod pag-usab ni Yahweh ang Zion ug magpakita diha sa iyang himaya.
17 Habrá mirado á la oración de los solitarios, y no habrá desechado el ruego de ellos.
Nianang tungora, pagatubagon niya ang pag-ampo sa mga kabos; dili niya isalikway ang ilang mga pag-ampo.
18 Escribirse ha esto para la generación venidera: y el pueblo que se criará, alabará á JAH.
Kay nahisulat kini alang sa umaabot nga kaliwatan, ug ang mga tawo nga wala pa nahimugso magadayeg kang Yahweh.
19 Porque miró de lo alto de su santuario; Jehová miró de los cielos á la tierra,
Kay midungaw siya gikan sa habog nga balaang dapit; gikan sa langit nakita ni Yahweh ang kalibotan,
20 Para oir el gemido de los presos, para soltar á los sentenciados á muerte;
aron sa pagpaminaw sa agulo sa mga binilanggo, aron sa pagpagawas niadtong nasilotan sa kamatayon.
21 Porque cuenten en Sión el nombre de Jehová, y su alabanza en Jerusalem,
Unya imantala sa mga tawo ang ngalan ni Yahweh sa Zion ug ang iyang pagdayeg sa Jerusalem
22 Cuando los pueblos se congregaren en uno, y los reinos, para servir á Jehová.
sa dihang magatigom ang katawhan ug ang mga gingharian aron sa pag-alagad kang Yahweh.
23 El afligió mi fuerza en el camino; acortó mis días.
Gikuha niya ang akong kusog sa kinatung-an sa akong kinabuhi. Gipamubo niya ang akong mga adlaw.
24 Dije: Dios mío, no me cortes en el medio de mis días: por generación de generaciones son tus años.
Miingon ako, “Akong Dios, ayaw kuhaa ang akong kinabuhi sa akong pagkabatan-on; anaa ka sa tanang kaliwatan.
25 Tú fundaste la tierra antiguamente, y los cielos son obra de tus manos.
Kaniadto pa imo nang gipahimutang ang kalibotan; ang kalangitan mao ang buhat sa imong mga kamot.
26 Ellos perecerán, y tú permanecerás; y todos ellos como un vestido se envejecerán; como una ropa de vestir los mudarás, y serán mudados:
Mangahanaw (sila) apan ikaw magapabilin; mangadaan silang tanan sama sa panapton; sama sa bisti, pahawa-on mo (sila) ug mangahanaw (sila)
27 Mas tú eres el mismo, y tus años no se acabarán.
Apan ikaw mao lamang gihapon, ug walay kataposan ang imong katuigan.
28 Los hijos de tus siervos habitarán, y su simiente será afirmada delante de ti.
Ang mga anak sa imong mga sulugoon managpadayon, ug ang ilang mga kaliwatan magkinabuhi diha sa imong presensya.”

< Salmos 102 >