< Proverbios 16 >

1 DEL hombre son las disposiciones del corazón: mas de Jehová la respuesta de la lengua.
Hominis est animam præparare: et Domini gubernare linguam.
2 Todos los caminos del hombre son limpios en su opinión: mas Jehová pesa los espíritus.
Omnes viæ hominis patent oculis eius: spirituum ponderator est Dominus.
3 Encomienda á Jehová tus obras, y tus pensamientos serán afirmados.
Revela Domino opera tua, et dirigentur cogitationes tuæ.
4 Todas las cosas ha hecho Jehová por sí mismo, y aun al impío para el día malo.
Universa propter semetipsum operatus est Dominus: impium quoque ad diem malum.
5 Abominación es á Jehová todo altivo de corazón: [aunque esté] mano sobre mano, no será reputado inocente.
Abominatio Domini est omnis arrogans: etiam si manus ad manum fuerit, non est innocens. Initium viæ bonæ, facere iustitiam: accepta est autem apud Deum magis, quam immolare hostias.
6 Con misericordia y verdad se corrige el pecado: y con el temor de Jehová se apartan del mal los hombres.
Misericordia et veritate redimitur iniquitas: et in timore Domini declinatur a malo.
7 Cuando los caminos del hombre son agradables á Jehová, aun á sus enemigos pacificará con él.
Cum placuerint Domino viæ hominis, inimicos quoque eius convertet ad pacem.
8 Mejor es lo poco con justicia, que la muchedumbre de frutos sin derecho.
Melius est parum cum iustitia, quam multi fructus cum iniquitate.
9 El corazón del hombre piensa su camino: mas Jehová endereza sus pasos.
Cor hominis disponit viam suam: sed Domini est dirigere gressus eius.
10 Adivinación está en los labios del rey: en juicio no prevaricará su boca.
Divinatio in labiis regis, in iudicio non errabit os eius.
11 Peso y balanzas justas son de Jehová: obra suya son todas las pesas de la bolsa.
Pondus et statera iudicia Domini sunt: et opera eius omnes lapides sacculi.
12 Abominación es á los reyes hacer impiedad: porque con justicia será afirmado el trono.
Abominabiles regi qui agunt impie: quoniam iustitia firmatur solium.
13 Los labios justos son el contentamiento de los reyes; y aman al que habla lo recto.
Voluntas regum labia iusta: qui recta loquitur, diligetur:
14 La ira del rey es mensajero de muerte: mas el hombre sabio la evitará.
Indignatio regis, nuncii mortis: et vir sapiens placabit eam.
15 En la alegría del rostro del rey está la vida; y su benevolencia es como nube de lluvia tardía.
In hilaritate vultus regis, vita: et clementia eius quasi imber serotinus.
16 Mejor es adquirir sabiduría que oro preciado; y adquirir inteligencia vale más que la plata.
Posside sapientiam, quia auro melior est: et acquire prudentiam, quia pretiosior est argento.
17 El camino de los rectos es apartarse del mal: su alma guarda el que guarda su camino.
Semita iustorum declinat mala: custos animæ suæ servat viam suam.
18 Antes del quebrantamiento [es] la soberbia; y antes de la caída la altivez de espíritu.
Contritionem præcedit superbia: et ante ruinam exaltatur spiritus.
19 Mejor es humillar el espíritu con los humildes, que partir despojos con los soberbios.
Melius est humiliari cum mitibus, quam dividere spolia cum superbis.
20 El entendido en la palabra, hallará el bien: y el que confía en Jehová, él es bienaventurado.
Eruditus in verbo reperiet bona: et qui sperat in Domino, beatus est.
21 El sabio de corazón es llamado entendido: y la dulzura de labios aumentará la doctrina.
Qui sapiens est corde, appellabitur prudens: et qui dulcis eloquio, maiora percipiet.
22 Manantial de vida es el entendimiento al que lo posee: mas la erudición de los necios es necedad.
Fons vitæ eruditio possidentis: doctrina stultorum fatuitas.
23 El corazón del sabio hace prudente su boca; y con sus labios aumenta la doctrina.
Cor sapientis erudiet os eius: et labiis eius addet gratiam.
24 Panal de miel son los dichos suaves: suavidad al alma y medicina á los huesos.
Favus mellis, composita verba: dulcedo animæ, sanitas ossium.
25 Hay camino que parece derecho al hombre, mas su salida son caminos de muerte.
Est via quæ videtur homini recta: et novissima eius ducunt ad mortem.
26 El alma del que trabaja, trabaja para sí; porque su boca le constriñe.
Anima laborantis laborat sibi, quia compulit eum os suum:
27 El hombre perverso cava el mal; y en sus labios hay como llama de fuego.
Vir impius fodit malum, et in labiis eius ignis ardescit.
28 El hombre perverso levanta contienda; y el chismoso aparta los mejores amigos.
Homo perversus suscitat lites: et verbosus separat principes.
29 El hombre malo lisonjea á su prójimo, y le hace andar por el camino no bueno:
Vir iniquus lactat amicum suum: et ducit eum per viam non bonam.
30 Cierra sus ojos para pensar perversidades; mueve sus labios, efectúa el mal.
Qui attonitis oculis cogitat prava, mordens labia sua, perficit malum.
31 Corona de honra es la vejez, que se hallará en el camino de justicia.
Corona dignitatis senectus, quæ in viis iustitiæ reperietur.
32 Mejor es el que tarde se aira que el fuerte; y el que se enseñorea de su espíritu, que el que toma una ciudad.
Melior est patiens viro forti: et qui dominatur animo suo, expugnatore urbium.
33 La suerte se echa en el seno: mas de Jehová es el juicio de ella.
Sortes mittuntur in sinum, sed a Domino temperantur.

< Proverbios 16 >