Marcos 6
1 Y SALIÓ de allí, y vino á su tierra, y le siguieron sus discípulos.
อนนฺตรํ ส ตตฺสฺถานาตฺ ปฺรสฺถาย สฺวปฺรเทศมาคต: ศิษฺยาศฺจ ตตฺปศฺจาทฺ คตา: ฯ
2 Y llegado el sábado, comenzó á enseñar en la sinagoga; y muchos oyéndole, estaban atónitos, diciendo: ¿De dónde tiene éste estas cosas? ¿Y qué sabiduría es ésta que le es dada, y tales maravillas que por sus manos son hechas?
อถ วิศฺรามวาเร สติ ส ภชนคฺฤเห อุปเทษฺฏุมารพฺธวานฺ ตโต'เนเก โลกาสฺตตฺกถำ ศฺรุตฺวา วิสฺมิตฺย ชคทุ: , อสฺย มนุชสฺย อีทฺฤศี อาศฺจรฺยฺยกฺริยา กสฺมาชฺ ชาตา? ตถา สฺวกราภฺยามฺ อิตฺถมทฺภุตํ กรฺมฺม กรฺตฺตามฺ เอตไสฺม กถํ ชฺญานํ ทตฺตมฺ?
3 ¿No es éste el carpintero, hijo de María, hermano de Jacobo, y de José, y de Judas, y de Simón? ¿No están también aquí con nosotros, sus hermanas? Y se escandalizaban en él.
กิมยํ มริยม: ปุตฺรสฺตชฺญา โน? กิมยํ ยากูพฺ-โยสิ-ยิหุทา-ศิโมนำ ภฺราตา โน? อสฺย ภคินฺย: กิมิหาสฺมาภิ: สห โน? อิตฺถํ เต ตทรฺเถ ปฺรตฺยูหํ คตา: ฯ
4 Mas Jesús les decía: No hay profeta deshonrado sino en su tierra, y entre sus parientes, y en su casa.
ตทา ยีศุเสฺตโภฺย'กถยตฺ สฺวเทศํ สฺวกุฏุมฺพานฺ สฺวปริชนำศฺจ วินา กุตฺราปิ ภวิษฺยทฺวาที อสตฺกฺฤโต น ภวติฯ
5 Y no pudo hacer allí alguna maravilla; solamente sanó unos pocos enfermos, poniendo sobre ellos las manos.
อปรญฺจ เตษามปฺรตฺยยาตฺ ส วิสฺมิต: กิยตำ โรคิณำ วปุ: ษุ หสฺตมฺ อรฺปยิตฺวา เกวลํ เตษามาโรคฺยกรณาทฺ อนฺยตฺ กิมปิ จิตฺรการฺยฺยํ กรฺตฺตำ น ศกฺต: ฯ
6 Y estaba maravillado de la incredulidad de ellos. Y rodeaba las aldeas de alrededor, enseñando.
อถ ส จตุรฺทิกฺสฺถ คฺรามานฺ ภฺรมิตฺวา อุปทิษฺฏวานฺ
7 Y llamó á los doce, y comenzó á enviarlos de dos en dos: y les dió potestad sobre los espíritus inmundos.
ทฺวาทศศิษฺยานฺ อาหูย อเมธฺยภูตานฺ วศีกรฺตฺตำ ศกฺตึ ทตฺตฺวา เตษำ เทฺวา เทฺวา ชโน เปฺรษิตวานฺฯ
8 Y les mandó que no llevasen nada para el camino, sino solamente báculo; no alforja, ni pan, ni dinero en la bolsa;
ปุนริตฺยาทิศทฺ ยูยมฺ เอไกกำ ยษฺฏึ วินา วสฺตฺรสํปุฏ: ปูป: กฏิพนฺเธ ตามฺรขณฺฑญฺจ เอษำ กิมปิ มา คฺรหฺลีต,
9 Mas que calzasen sandalias, y no vistiesen dos túnicas.
มารฺคยาตฺราไย ปาเทษูปานเหา ทตฺตฺวา เทฺว อุตฺตรีเย มา ปริธทฺวฺวํฯ
10 Y les decía: Donde quiera que entréis en una casa, posad en ella hasta que salgáis de allí.
อปรมปฺยุกฺตํ เตน ยูยํ ยสฺยำ ปุรฺยฺยำ ยสฺย นิเวศนํ ปฺรเวกฺษฺยถ ตำ ปุรีํ ยาวนฺน ตฺยกฺษฺยถ ตาวตฺ ตนฺนิเวศเน สฺถาสฺยถฯ
11 Y todos aquellos que no os recibieren ni os oyeren, saliendo de allí, sacudid el polvo que está debajo de vuestros pies, en testimonio á ellos. De cierto os digo que más tolerable será [el castigo] de los de Sodoma y Gomorra el día del juicio, que el de aquella ciudad.
ตตฺร ยทิ เกปิ ยุษฺมากมาติถฺยํ น วิทธติ ยุษฺมากํ กถาศฺจ น ศฺฤณฺวนฺติ ตรฺหิ ตตฺสฺถานาตฺ ปฺรสฺถานสมเย เตษำ วิรุทฺธํ สากฺษฺยํ ทาตุํ สฺวปาทานาสฺผาลฺย รช: สมฺปาตยต; อหํ ยุษฺมานฺ ยถารฺถํ วจฺมิ วิจารทิเน ตนฺนครสฺยาวสฺถาต: สิโทมาโมรโย รฺนครโยรวสฺถา สหฺยตรา ภวิษฺยติฯ
12 Y saliendo, predicaban que los hombres se arrepintiesen.
อถ เต คตฺวา โลกานำ มน: ปราวรฺตฺตนี: กถา ปฺรจาริตวนฺต: ฯ
13 Y echaban fuera muchos demonios, y ungían con aceite á muchos enfermos, y sanaban.
เอวมเนกานฺ ภูตำศฺจ ตฺยาชิตวนฺตสฺตถา ไตเลน มรฺทฺทยิตฺวา พหูนฺ ชนานโรคานการฺษุ: ฯ
14 Y oyó el rey Herodes [la fama de Jesús], porque su nombre se había hecho notorio; y dijo: Juan el que bautizaba, ha resucitado de los muertos, y por tanto, virtudes obran en él.
อิตฺถํ ตสฺย สุขฺยาติศฺจตุรฺทิโศ วฺยาปฺตา ตทา เหโรทฺ ราชา ตนฺนิศมฺย กถิตวานฺ, โยหนฺ มชฺชก: ศฺมศานาทฺ อุตฺถิต อโตเหโตเสฺตน สรฺวฺวา เอตา อทฺภุตกฺริยา: ปฺรกาศนฺเตฯ
15 Otros decían: Elías es. Y otros decían: Profeta es, ó alguno de los profetas.
อเนฺย'กถยนฺ อยมฺ เอลิย: , เกปิ กถิตวนฺต เอษ ภวิษฺยทฺวาที ยทฺวา ภวิษฺยทฺวาทินำ สทฺฤศ เอโกยมฺฯ
16 Y oyéndo[lo] Herodes, dijo: Este es Juan el que yo degollé: él ha resucitado de los muertos.
กินฺตุ เหโรทฺ อิตฺยากรฺณฺย ภาษิตวานฺ ยสฺยาหํ ศิรศฺฉินฺนวานฺ ส เอว โยหนยํ ส ศฺมศานาทุทติษฺฐตฺฯ
17 Porque el mismo Herodes había enviado, y prendido á Juan, y le había aprisionado en la cárcel á causa de Herodías, mujer de Felipe su hermano; pues la había tomado por mujer.
ปูรฺวฺวํ สฺวภฺราตุ: ผิลิปสฺย ปตฺนฺยา อุทฺวาหํ กฺฤตวนฺตํ เหโรทํ โยหนวาทีตฺ สฺวภาตฺฤวธู รฺน วิวาหฺยาฯ
18 Porque Juan decía á Herodes: No te es lícito tener la mujer de tu hermano.
อต: การณาตฺ เหโรทฺ โลกํ ปฺรหิตฺย โยหนํ ธฺฤตฺวา พนฺธนาลเย พทฺธวานฺฯ
19 Mas Herodías le acechaba, y deseaba matarle, y no podía:
เหโรทิยา ตไสฺม โยหเน ปฺรกุปฺย ตํ หนฺตุมฺ ไอจฺฉตฺ กินฺตุ น ศกฺตา,
20 Porque Herodes temía á Juan, sabiendo que era varón justo y santo, y le tenía respeto: y oyéndole, hacía muchas cosas; y le oía de buena gana.
ยสฺมาทฺ เหโรทฺ ตํ ธารฺมฺมิกํ สตฺปุรุษญฺจ ชฺญาตฺวา สมฺมนฺย รกฺษิตวานฺ; ตตฺกถำ ศฺรุตฺวา ตทนุสาเรณ พหูนิ กรฺมฺมาณิ กฺฤตวานฺ หฺฤษฺฏมนาสฺตทุปเทศํ ศฺรุตวำศฺจฯ
21 Y venido un día oportuno, en que Herodes, en la fiesta de su nacimiento, daba una cena á sus príncipes y tribunos, y á los principales de Galilea;
กินฺตุ เหโรทฺ ยทา สฺวชนฺมทิเน ปฺรธานโลเกภฺย: เสนานีภฺยศฺจ คาลีลฺปฺรเทศียเศฺรษฺฐโลเกภฺยศฺจ ราเตฺรา โภชฺยเมกํ กฺฤตวานฺ
22 Y entrando la hija de Herodías, y danzando, y agradando á Herodes y á los que estaban con él á la mesa, el rey dijo á la muchacha: Pídeme lo que quisieres, que yo te lo daré.
ตสฺมินฺ ศุภทิเน เหโรทิยายา: กนฺยา สเมตฺย เตษำ สมกฺษํ สํนฺฤตฺย เหโรทเสฺตน สโหปวิษฺฏานาญฺจ โตษมชีชนตฺ ตตา นฺฤป: กนฺยามาห สฺม มตฺโต ยทฺ ยาจเส ตเทว ตุภฺยํ ทาเสฺยฯ
23 Y le juró: Todo lo que me pidieres te daré, hasta la mitad de mi reino.
ศปถํ กฺฤตฺวากถยตฺ เจทฺ ราชฺยารฺทฺธมปิ ยาจเส ตทปิ ตุภฺยํ ทาเสฺยฯ
24 Y saliendo ella, dijo á su madre: ¿Qué pediré? Y ella dijo: La cabeza de Juan Bautista.
ตต: สา พหิ รฺคตฺวา สฺวมาตรํ ปปฺรจฺฉ กิมหํ ยาจิเษฺย? ตทา สากถยตฺ โยหโน มชฺชกสฺย ศิร: ฯ
25 Entonces ella entró prestamente al rey, y pidió, diciendo: Quiero que ahora mismo me des en un plato la cabeza de Juan Bautista.
อถ ตูรฺณํ ภูปสมีปมฺ เอตฺย ยาจมานาวทตฺ กฺษเณสฺมินฺ โยหโน มชฺชกสฺย ศิร: ปาเตฺร นิธาย เทหิ, เอตทฺ ยาเจ'หํฯ
26 Y el rey se entristeció mucho; mas á causa del juramento, y de los que estaban con él á la mesa, no quiso desecharla.
ตสฺมาตฺ ภูโป'ติทุ: ขิต: , ตถาปิ สฺวศปถสฺย สหโภชินาญฺจานุโรธาตฺ ตทนงฺคีกรฺตฺตุํ น ศกฺต: ฯ
27 Y luego el rey, enviando uno de la guardia, mandó que fuese traída su cabeza;
ตตฺกฺษณํ ราชา ฆาตกํ เปฺรษฺย ตสฺย ศิร อาเนตุมาทิษฺฏวานฺฯ
28 El cual fué, y le degolló en la cárcel, y trajo su cabeza en un plato, y la dió á la muchacha, y la muchacha la dió á su madre.
ตต: ส การาคารํ คตฺวา ตจฺฉิรศฺฉิตฺวา ปาเตฺร นิธายานีย ตไสฺย กนฺยาไย ทตฺตวานฺ กนฺยา จ สฺวมาเตฺร ทเทาฯ
29 Y oyéndo[lo] sus discípulos, vinieron y tomaron su cuerpo, y le pusieron en un sepulcro.
อนนตรํ โยหน: ศิษฺยาสฺตทฺวารฺตฺตำ ปฺราปฺยาคตฺย ตสฺย กุณปํ ศฺมศาเน'สฺถาปยนฺฯ
30 Y los apóstoles se juntaron con Jesús, y le contaron todo lo que habían hecho, y lo que habían enseñado.
อถ เปฺรษิตา ยีโศ: สนฺนิเธา มิลิตา ยทฺ ยจฺ จกฺรุ: ศิกฺษยามาสุศฺจ ตตฺสรฺวฺววารฺตฺตาสฺตไสฺม กถิตวนฺต: ฯ
31 Y él les dijo: Venid vosotros aparte al lugar desierto, y reposad un poco. Porque eran muchos los que iban y venían, que ni aun tenían lugar de comer.
ส ตานุวาจ ยูยํ วิชนสฺถานํ คตฺวา วิศฺรามฺยต ยตสฺตตฺสนฺนิเธา พหุโลกานำ สมาคมาตฺ เต โภกฺตุํ นาวกาศํ ปฺราปฺตา: ฯ
32 Y se fueron en un barco al lugar desierto aparte.
ตตเสฺต นาวา วิชนสฺถานํ คุปฺตํ คคฺมุ: ฯ
33 Y los vieron ir muchos, y le conocieron; y concurrieron allá muchos á pie de las ciudades, y llegaron antes que ellos, y se juntaron á él.
ตโต โลกนิวหเสฺตษำ สฺถานานฺตรยานํ ททรฺศ, อเนเก ตํ ปริจิตฺย นานาปุเรภฺย: ปไทรฺวฺรชิตฺวา ชเวน ไตษามเคฺร ยีโศ: สมีป อุปตสฺถุ: ฯ
34 Y saliendo Jesús vió grande multitud, y tuvo compasión de ellos, porque eran como ovejas que no tenían pastor; y les comenzó á enseñar muchas cosas.
ตทา ยีศุ รฺนาโว พหิรฺคตฺย โลการณฺยานีํ ทฺฤษฺฏฺวา เตษุ กรุณำ กฺฤตวานฺ ยตเสฺต'รกฺษกเมษา อิวาสนฺ ตทา ส ตาน นานาปฺรสงฺคานฺ อุปทิษฺฏวานฺฯ
35 Y como ya fuese el día muy entrado, sus discípulos llegaron á él, diciendo: El lugar es desierto, y el día ya muy entrado;
อถ ทิวานฺเต สติ ศิษฺยา เอตฺย ยีศุมูจิเร, อิทํ วิชนสฺถานํ ทินญฺจาวสนฺนํฯ
36 Envíalos para que vayan á los cortijos y aldeas de alrededor, y compren para sí pan; porque no tienen qué comer.
โลกานำ กิมปิ ขาทฺยํ นาสฺติ, อตศฺจตุรฺทิกฺษุ คฺรามานฺ คนฺตุํ โภชฺยทฺรวฺยาณิ เกฺรตุญฺจ ภวานฺ ตานฺ วิสฺฤชตุฯ
37 Y respondiendo él, les dijo: Dadles de comer vosotros. Y le dijeron: ¿[Que] vayamos y compremos pan por doscientos denarios, y les demos de comer?
ตทา ส ตานุวาจ ยูยเมว ตานฺ โภชยต; ตตเสฺต ชคทุ รฺวยํ คตฺวา ทฺวิศตสํขฺยไก รฺมุทฺราปาไท: ปูปานฺ กฺรีตฺวา กึ ตานฺ โภชยิษฺยาม: ?
38 Y él les dice: ¿Cuántos panes tenéis? Id, y vedlo. Y sabiéndolo, dijeron: Cinco, y dos peces.
ตทา ส ตานฺ ปฺฤษฺฐวานฺ ยุษฺมากํ สนฺนิเธา กติ ปูปา อาสเต? คตฺวา ปศฺยต; ตตเสฺต ทฺฤษฺฏฺวา ตมวทนฺ ปญฺจ ปูปา เทฺวา มตฺเสฺยา จ สนฺติฯ
39 Y les mandó que hiciesen recostar á todos por partidas sobre la hierba verde.
ตทา ส โลกานฺ ศโสฺปปริ ปํกฺติภิรุปเวศยิตุมฺ อาทิษฺฏวานฺ,
40 Y se recostaron por partidas, de ciento en ciento, y de cincuenta en cincuenta.
ตตเสฺต ศตํ ศตํ ชนา: ปญฺจาศตฺ ปญฺจาศชฺชนาศฺจ ปํกฺติภิ รฺภุวิ สมุปวิวิศุ: ฯ
41 Y tomados los cinco panes y los dos peces, mirando al cielo, bendijo, y partió los panes, y dió á sus discípulos para que [los] pusiesen delante: y repartió á todos los dos peces.
อถ ส ตานฺ ปญฺจปูปานฺ มตฺสฺยทฺวยญฺจ ธฺฤตฺวา สฺวรฺคํ ปศฺยนฺ อีศฺวรคุณานฺ อนฺวกีรฺตฺตยตฺ ตานฺ ปูปานฺ ภํกฺตฺวา โลเกภฺย: ปริเวษยิตุํ ศิเษฺยโภฺย ทตฺตวานฺ ทฺวา มตฺเสฺยา จ วิภชฺย สรฺเวฺวโภฺย ทตฺตวานฺฯ
42 Y comieron todos, y se hartaron.
ตต: สรฺเวฺว ภุกฺตฺวาตฺฤปฺยนฺฯ
43 Y alzaron de los pedazos doce cofines llenos, y de los peces.
อนนฺตรํ ศิษฺยา อวศิษฺไฏ: ปูไป รฺมตฺไสฺยศฺจ ปูรฺณานฺ ทฺวทศ ฑลฺลกานฺ ชคฺฤหุ: ฯ
44 Y los que comieron eran cinco mil hombres.
เต โภกฺตาร: ปฺราย: ปญฺจ สหสฺราณิ ปุรุษา อาสนฺฯ
45 Y luego dió priesa á sus discípulos á subir en el barco, é ir delante de él á Bethsaida de la otra parte, entre tanto que él despedía la multitud.
อถ ส โลกานฺ วิสฺฤชนฺเนว นาวมาโรฒุํ สฺวสฺมาทเคฺร ปาเร ไพตฺไสทาปุรํ ยาตุญฺจ ศฺษฺยินฺ วาฒมาทิษฺฏวานฺฯ
46 Y después que los hubo despedido, se fué al monte á orar.
ตทา ส สรฺวฺวานฺ วิสฺฤชฺย ปฺรารฺถยิตุํ ปรฺวฺวตํ คต: ฯ
47 Y como fué la tarde, el barco estaba en medio de la mar, y él solo en tierra.
ตต: สนฺธฺยายำ สตฺยำ เนา: สินฺธุมธฺย อุปสฺถิตา กินฺตุ ส เอกากี สฺถเล สฺถิต: ฯ
48 Y los vió fatigados bogando, porque el viento les era contrario: y cerca de la cuarta vigilia de la noche, vino á ellos andando sobre la mar, y quería precederlos.
อถ สมฺมุขวาตวหนาตฺ ศิษฺยา นาวํ วาหยิตฺวา ปริศฺรานฺตา อิติ ชฺญาตฺวา ส นิศาจตุรฺถยาเม สินฺธูปริ ปทฺภฺยำ วฺรชนฺ เตษำ สมีปเมตฺย เตษามเคฺร ยาตุมฺ อุทฺยต: ฯ
49 Y viéndole ellos, que andaba sobre la mar, pensaron que era fantasma, y dieron voces;
กินฺตุ ศิษฺยา: สินฺธูปริ ตํ วฺรชนฺตํ ทฺฤษฺฏฺวา ภูตมนุมาย รุรุวุ: ,
50 Porque todos le veían, y se turbaron. Mas luego habló con ellos, y les dijo: Alentaos; yo soy, no temáis.
ยต: สรฺเวฺว ตํ ทฺฤษฺฏฺวา วฺยากุลิตา: ฯ อเตอว ยีศุสฺตตฺกฺษณํ ไต: สหาลปฺย กถิตวานฺ, สุสฺถิรา ภูต, อยมหํ มา ไภษฺฏฯ
51 Y subió á ellos en el barco, y calmó el viento: y ellos en gran manera estaban fuera de sí, y se maravillaban:
อถ เนากามารุหฺย ตสฺมินฺ เตษำ สนฺนิธึ คเต วาโต นิวฺฤตฺต: ; ตสฺมาตฺเต มน: สุ วิสฺมิตา อาศฺจรฺยฺยํ เมนิเรฯ
52 Porque aun no habían considerado lo de los panes, por cuanto estaban ofuscados sus corazones.
ยตเสฺต มนสำ กาฐินฺยาตฺ ตตฺ ปูปียมฺ อาศฺจรฺยฺยํ กรฺมฺม น วิวิกฺตวนฺต: ฯ
53 Y cuando estuvieron de la otra parte, vinieron á tierra de Genezaret, y tomaron puerto.
อถ เต ปารํ คตฺวา คิเนษรตฺปฺรเทศเมตฺย ตฏ อุปสฺถิตา: ฯ
54 Y saliendo ellos del barco, luego le conocieron.
เตษุ เนากาโต พหิรฺคเตษุ ตตฺปฺรเทศียา โลกาสฺตํ ปริจิตฺย
55 Y recorriendo toda la tierra de alrededor, comenzaron á traer de todas partes enfermos en lechos, á donde oían que estaba.
จตุรฺทิกฺษุ ธาวนฺโต ยตฺร ยตฺร โรคิโณ นรา อาสนฺ ตานฺ สรฺวฺวาน ขโฏฺวปริ นิธาย ยตฺร กุตฺรจิตฺ ตทฺวารฺตฺตำ ปฺราปุ: ตตฺ สฺถานมฺ อาเนตุมฺ อาเรภิเรฯ
56 Y donde quiera que entraba, en aldeas, ó ciudades, ó heredades, ponían en las calles á los que estaban enfermos, y le rogaban que tocasen siquiera el borde de su vestido; y todos los que le tocaban quedaban sanos.
ตถา ยตฺร ยตฺร คฺราเม ยตฺร ยตฺร ปุเร ยตฺร ยตฺร ปลฺลฺยาญฺจ เตน ปฺรเวศ: กฺฤตสฺตทฺวรฺตฺมมเธฺย โลกา: ปีฑิตานฺ สฺถาปยิตฺวา ตสฺย เจลคฺรนฺถิมาตฺรํ สฺปฺรษฺฏุมฺ เตษามรฺเถ ตทนุชฺญำ ปฺรารฺถยนฺต: ยาวนฺโต โลกา: ปสฺปฺฤศุสฺตาวนฺต เอว คทานฺมุกฺตา: ฯ
