< Lamentaciones 4 >

1 ¡CÓMO se ha oscurecido el oro! ¡[Cómo] el buen oro se ha demudado! Las piedras del santuario están esparcidas por las encrucijadas de todas las calles.
Sui teh kamlaw hoeh toe. Kahawi e sui teh a kâthung toe. Kathounge talung teh lamtakinnaw koe kâkahei lah ao.
2 Los hijos de Sión, preciados y estimados más que el oro puro, ¡cómo son tenidos por vasos de barro, obra de manos de alfarero!
Aphu kaawm e suikatang patetlah kaawm e Zion canaw hah, hlaamkabonaw ni kut hoi a bo e talai hlaam patetlah a pouk awh.
3 Aun los monstruos marinos sacan la teta, dan de mamar á sus chiquitos: la hija de mi pueblo es cruel, como los avestruces en el desierto.
Kahrawnguinaw ni patenghai a canaw hah sanu a pânei teh, a khetyawt. Hatei ka taminaw canunaw teh, kahrawng kaawm e kalauk tava patetlah kamatheng e lah ao awh.
4 La lengua del niño de teta, de sed se pegó á su paladar: los chiquitos pidieron pan, y no hubo quien se lo partiese.
Sanu ka net e camo ni sanu a kahran dawkvah, a lai hah adangka dawk rapkâbet lah ao. Camonaw ni vaiyei a hei awh nakunghai, ka poe hane tami awm hoeh.
5 Los que comían delicadamente, asolados fueron en las calles; los que se criaron en carmesí, abrazaron los estercoleros.
Kahawi poung e rawca kacatnaw teh, lamnaw dawk ao awh. Hnipaling kâkhu lahoi ka roung e naw ni, eitaboung lah a tawm awh.
6 Y aumentóse la iniquidad de la hija de mi pueblo más que el pecado de Sodoma, que fué trastornada en un momento, y no asentaron sobre ella compañías.
Kaie ka miphun tangla ni a khang e teh, kut hoi thapatho laipalah, vaitahoi raphoe e Sodom khopui e yonnae hlak hoe a len.
7 Sus Nazareos fueron blancos más que la nieve, más lustrosos que la leche, su compostura más rubicunda que los rubíes, más bellos que el zafiro:
Ahnie bawinaw teh, tadamtui hlak a thoung teh, sanutui hlak hai a pangaw. Ahnimae a tak teh, sapphire talung hlak a paling. Ahnimae a meihawinae teh, sapphire talung hoi a kâvan.
8 Oscura más que la negrura es la forma de ellos; no los conocen por las calles: su piel está pegada á sus huesos, seca como un palo.
Atuteh ahnimae a meihawinae teh, hmaisaei hlak a tamang teh, lam dawk nout thai hoeh toe. A vuennaw hai a hru dawk rapkâbet teh thing patetlah a ke toe.
9 Más dichosos fueron los muertos á cuchillo que los muertos del hambre; porque éstos murieron poco á poco por falta de los frutos de la tierra.
Law dawk a pawhiknaw hai a pawk teh, a hrawnghrang lah ao teh, vonhlam hoi due e hlak tahloi hoi thei e hah ahawihnawn.
10 Las manos de las mujeres piadosas cocieron á sus hijos; fuéronles comida en el quebrantamiento de la hija de mi pueblo.
Pahrennae ka tawn e napuinaw e kutnaw nihai, amamae camonaw hah a thueng awh. Ka miphun canu tanglanaw ni a rawknae tueng nah, ahnimouh hanelah camonaw teh rawca lah a kangcoung.
11 Cumplió Jehová su enojo, derramó el ardor de su ira; y encendió fuego en Sión, que consumió sus fundamentos.
BAWIPA ni mae a lungkhueknae a kuep sak toe. Puenghoi a lungkhueknae a rabawksin toe. Zion khopui hah hmai a sawi teh, hote kho teh adu totouh a kak sak.
12 Nunca los reyes de la tierra, ni todos los que habitan en el mundo, creyeron que el enemigo y el adversario entrara por las puertas de Jerusalem.
Tarannaw ni Jerusalem khopui thung a kâen thai nah doeh tie hah, talai van kaawm e siangpahrangnaw hoi talai van kho ka sak e pueng ni hai yuem awh hoeh toe.
13 [Es] por los pecados de sus profetas, por las maldades de sus sacerdotes, que derramaron en medio de ella la sangre de los justos.
Khopui thung e tami kalannaw e thi a lawngnae teh profetnaw e yonnae hoi vaihmanaw kânginghoehnae kecu dawk doeh.
14 Titubearon como ciegos en las calles, fueron contaminados en sangre, de modo que no pudiesen tocar á sus vestiduras.
Ahnimouh teh lamnaw dawk mit ka ang hoeh e patetlah a cei awh teh, thi hoi kâkaawk dawkvah, lamnaw dawkvah ahnimae khohnanaw teh apinihai kâbet ngai hoeh.
15 Apartaos ¡inmundos!, les gritaban, Apartaos, apartaos, no toquéis. Cuando huyeron y fueron dispersos, dijeron entre las gentes: Nunca más morarán [aquí].
Tami pueng ni ahnimouh teh cet awh, cet awh, kâbet awh hanh. Kathounghoehe nangmanaw ahlanae koe cet awh telah a hram awh. Ram thung bout awm awh hanh leih ati awh dawkvah, ahnimouh teh hmuen tangkuem a cei awh.
16 La ira de Jehová los apartó, no los mirará más: no respetaron la faz de los sacerdotes, ni tuvieron compasión de los viejos.
BAWIPA ni ahnimanaw teh kâkapeksak. Ahnimouh teh bout khen hoeh toe. Vaihmanaw e hmalah barilawa poe hoeh toe. Kacuenaw hai ngaikhainae awm laipalah ao awh.
17 Aun nos han desfallecido nuestros ojos tras nuestro vano socorro: en nuestra esperanza aguardamos gente que no puede salvar.
Maimouh teh bout na kabawm hane apimaw telah ngaihawi hoi ka mit hai amom toe. Maimouh ni ka rungngang thai hoeh e ram hah ayawmyin ring awh.
18 Cazaron nuestros pasos, que no anduviésemos por nuestras calles: acercóse nuestro fin, cumpliéronse nuestros días; porque nuestro fin vino.
Ahnimouh ni maimouh ceinae lam dawk, khokhnuk a dawn teh na pâlei awh. Maimae a poutnae teh a hnai toe. Maimae a hninnaw teh abaw han toe. Mamouh teh sungnae tueng lah pha awh toe.
19 Ligeros fueron nuestros perseguidores más que las águilas del cielo: sobre los montes nos persiguieron, en el desierto nos pusieron emboscadas.
Mamouh hnuk lahoi na kapâleinaw teh, kalvan e mataw hlak hai hoe karang e lah ao awh. Ahnimouh ni maimanaw hah mon lah na pâlei awh teh, kahrawngum vah na pawp awh.
20 El resuello de nuestras narices, el ungido de Jehová, de quien habíamos dicho: A su sombra tendremos vida entre las gentes: fué preso en sus hoyos.
Maimae kâha lah kaawm e, BAWIPA ni satui a awi e tami ni, ahnimae rawknae tangkom dawk man e lah o awh toe. Maimouh teh ramnaw dawk e a lungui ahnie thungup rahim vah khosak han toe ati awh.
21 Gózate y alégrate, hija de Edom, la que habitas en tierra de Hus: aun hasta ti pasará el cáliz; embriagarte has, y vomitarás.
Uz ram dawk kaawm e Edom canu lunghawi hoi konawm haw. Manang teh nang koe a pha han doeh. Na parui vaiteh, caici lah na o han toe.
22 Cumplido es tu castigo, oh hija de Sión: nunca más te hará trasportar. Visitará tu iniquidad, oh hija de Edom; descubrirá tus pecados.
Oe Zion canu nange yonnae teh, a pout toe. Nang teh bout na pâlei mahoeh. Oe Edom canu na sak e na yonnae dawk reknae na khang vaiteh, na yonnae a pâphue han.

< Lamentaciones 4 >