Lamentaciones 3

1 YO soy el hombre que ha visto aflicción en la vara de su enojo.

من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

2 Guióme y llevóme en tinieblas, mas no en luz.

خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

3 Ciertamente contra mí volvió y revolvió su mano todo el día.

او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

4 Hizo envejecer mi carne y mi piel; quebrantó mis huesos.

او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

5 Edificó contra mí, y cercóme de tósigo y de trabajo.

جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

6 Asentóme en oscuridades, como los ya muertos de mucho tiempo.

مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

7 Cercóme por todos lados, y no puedo salir; agravó mis grillos.

با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

8 Aun cuando clamé y dí voces, cerro [los oídos á] mi oración.

فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

9 Cercó mis caminos con piedra tajada, torció mis senderos.

با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

10 Como oso que acecha fué para mí, como león en escondrijos.

او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

11 Torció mis caminos, y depedazóme; tornóme asolado.

مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

12 Su arco entesó, y púsome como blanco á la saeta.

او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

13 Hizo entrar en mis riñones las saetas de su aljaba.

و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

14 Fuí escarnio á todo mi pueblo, canción de ellos todos los días.

مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

15 Hartóme de amarguras, embriagóme de ajenjos.

او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

16 Quebróme los dientes con cascajo, cubrióme de ceniza.

صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

17 Y mi alma se alejó de la paz, olvidéme del bien.

آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

18 Y dije: Pereció mi fortaleza, y mi esperanza de Jehová.

رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

19 Acuérdate de mi aflicción y de mi abatimiento, del ajenjo y de la hiel.

وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

20 Tendrálo aún en memoria mi alma, porque en mí está humillada.

بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

21 Esto reduciré á mi corazón, por lo cual esperaré.

اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

22 [Es por] la misericordia de Jehová que no somos consumidos, porque nunca decayeron sus misericordias.

محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

23 Nuevas son cada mañana; grande es tu fidelidad.

وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

24 Mi parte es Jehová, dijo mi alma; por tanto en él esperaré.

به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

25 Bueno es Jehová á los que en él esperan, al alma que le buscare.

خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

26 Bueno es esperar callando en la salud de Jehová.

پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

27 Bueno es al hombre, si llevare el yugo desde su mocedad.

خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

28 Sentaráse solo, y callará, porque lo llevó sobre sí.

هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

29 Pondrá su boca en el polvo, por si quizá hay esperanza.

و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

30 Dará la mejilla al que le hiriere; hartaráse de afrenta.

وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

31 Porque el Señor no desechará para siempre:

زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

32 Antes si afligiere, también se compadecerá según la multitud de sus misericordias.

هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

33 Porque no aflige ni congoja de su corazón á los hijos de los hombres.

او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

34 Desmenuzar bajo de sus pies todos los encarcelados de la tierra,

هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

35 Hacer apartar el derecho del hombre ante la presencia del Altísimo,

و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

36 Trastornar al hombre en su causa, el Señor no lo sabe.

و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

37 ¿Quién [será] aquel que diga, que vino [algo] que el Señor no mandó?

کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

38 ¿De la boca del Altísimo no saldrá malo y bueno?

آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

39 ¿Por qué murmura el hombre viviente, el hombre en su pecado?

پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

40 Escudriñemos nuestros caminos, y busquemos, y volvámonos á Jehová.

به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

41 Levantemos nuestros corazones con las manos á Dios en los cielos.

بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

42 Nosotros nos hemos rebelado, y fuimos desleales; tú no perdonaste.

«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

43 Desplegaste la ira, y nos perseguiste; mataste, no perdonaste.

«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

44 Te cubriste de nube, porque no pasase la oración [nuestra].

خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

45 Raedura y abominación nos tornaste en medio de los pueblos.

ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

46 Todos nuestros enemigos abrieron sobre nosotros su boca.

تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

47 Temor y lazo fué para nosotros, asolamiento y quebrantamiento.

خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

48 Ríos de aguas echan mis ojos, por el quebrantamiento de la hija de mi pueblo.

به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

49 Mis ojos destilan, y no cesan, porque no hay alivio,

50 Hasta que Jehová mire y vea desde los cielos.

تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

51 Mis ojos contristaron mi alma, por todas las hijas de mi ciudad.

هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

52 Mis enemigos me dieron caza como á ave, sin por qué.

کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

53 Ataron mi vida en mazmorra, pusieron piedra sobre mí.

آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

54 Aguas de avenida vinieron sobre mi cabeza; yo dije: Muerto soy.

آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

55 Invoqué tu nombre, oh Jehová, desde la cárcel profunda.

اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

56 Oiste mi voz; no escondas tu oído á mi clamor, para mi respiro.

صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

57 Acercástete el día que te invoqué: dijiste: No temas.

آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

58 Abogaste, Señor, la causa de mi alma; redimiste mi vida.

ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

59 Tú has visto, oh Jehová, mi agravio; defiende mi causa.

ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

60 Tú has visto toda su venganza; todos sus pensamientos contra mí.

دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

61 Tú has oído el oprobio de ellos, oh Jehová, todas sus maquinaciones contra mí;

ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

62 Los dichos de los que contra mí se levantaron, y su designio contra mí todo el día.

تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

63 Su sentarse, y su levantarse mira: yo soy su canción.

ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

64 Dales el pago, oh Jehová, según la obra de sus manos.

ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

65 Dales ansia de corazón, tu maldición á ellos.

ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

66 Persíguelos en tu furor, y quebrántalos de debajo de los cielos, oh Jehová.

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.