< Lamentaciones 3 >

1 YO soy el hombre que ha visto aflicción en la vara de su enojo.
Kai loe anih palungphuihaih quiboeng hoiah patang ka khang boeh.
2 Guióme y llevóme en tinieblas, mas no en luz.
Anih mah khodai ai, khoving thungah ang hoih.
3 Ciertamente contra mí volvió y revolvió su mano todo el día.
Anih mah ang thuitaek; athun qui vaihi hoi vaihi a ban hoiah ang thuitaek.
4 Hizo envejecer mi carne y mi piel; quebrantó mis huesos.
Anih mah ka ngan hoi ahin ang hmawnsak; ka huhnawk doeh angkhaehsak.
5 Edificó contra mí, y cercóme de tósigo y de trabajo.
Kai tuk hanah misatuh kaminawk to pakhueng moe, kakhaa hoi karai hmuen hoiah ang takui khoep.
6 Asentóme en oscuridades, como los ya muertos de mucho tiempo.
Canghnii ah kadueh kami baktiah, khoving thungah ang suek.
7 Cercóme por todos lados, y no puedo salir; agravó mis grillos.
Sipae hoi ang takui khoep pongah, ka loih thai ai; kazit sumqui hoiah ang pathlet.
8 Aun cuando clamé y dí voces, cerro [los oídos á] mi oración.
Ka hangh moe, lawk ka thuih naah doeh, lawk ka thuihaih to ang pakaa pae ving.
9 Cercó mis caminos con piedra tajada, torció mis senderos.
Ka caehhaih loklam to thlung hoiah ang pakaa pae khoep moe, kang koih loklam to ang pazuisak.
10 Como oso que acecha fué para mí, como león en escondrijos.
Anih loe kai hanah, moi angang taqom baktih, amtueng ai ahmuen ah kaom kaipui baktiah oh.
11 Torció mis caminos, y depedazóme; tornóme asolado.
Anih mah kai loklam amkhraengsak moe, ang taprawt pet pacoengah, kai hae amrosak.
12 Su arco entesó, y púsome como blanco á la saeta.
Anih mah kalii anueng moe, kai to palaa kahhaih ahmuen ah ang suek.
13 Hizo entrar en mis riñones las saetas de su aljaba.
Kalii tabu thung ih anih ih palaanawk mah ka kaeng ah cop.
14 Fuí escarnio á todo mi pueblo, canción de ellos todos los días.
Kai loe kaimah ih kaminawk mah pahnui thuih han ih ni ka oh sut boeh; ni thokkruek laasak thuih hanah ka oh.
15 Hartóme de amarguras, embriagóme de ajenjos.
Anih mah kakhaa tui hoiah ang bawh moe, kakhaa ahmuet hoiah ang paquisak.
16 Quebróme los dientes con cascajo, cubrióme de ceniza.
Anih mah thlung hoiah ka ha angkhaehsak moe, maiphu hoiah ang phumh.
17 Y mi alma se alejó de la paz, olvidéme del bien.
Monghaih hoi kangthla ah ka hinghaih pakhra na suek ving boeh pongah, khosak hoihaih to ka pahnet boeh.
18 Y dije: Pereció mi fortaleza, y mi esperanza de Jehová.
To pongah Angraeng khae ih thacakhaih hoi oephaih to om ai boeh, tiah ka thuih.
19 Acuérdate de mi aflicción y de mi abatimiento, del ajenjo y de la hiel.
Patangkhanghaih hoi raihaih, kakhaa tui hoi kakhaa ahmuet doeh ka pahnet ai vop.
20 Tendrálo aún en memoria mi alma, porque en mí está humillada.
To baktih hmuennawk to ka hinghaih pakhra mah panoek poe moe, ka thung ah angam sut boeh.
21 Esto reduciré á mi corazón, por lo cual esperaré.
Palung thungah ka poek poe pongah oephaih ka tawnh.
22 [Es por] la misericordia de Jehová que no somos consumidos, porque nunca decayeron sus misericordias.
Angraeng amlunghaih loe boeng thai ai, anih mah palungnathaih tawn ai nahaeloe, aicae loe amro tih boeh.
23 Nuevas son cada mañana; grande es tu fidelidad.
Akhawnbang kruek tahmenhaih kangtha a hnuk o; na oep thohhaih loe paroeai len.
24 Mi parte es Jehová, dijo mi alma; por tanto en él esperaré.
Angraeng loe kai ih taham ah oh, tiah ka hinghaih pakhra mah thuih pongah, anih to ka zing han.
25 Bueno es Jehová á los que en él esperan, al alma que le buscare.
Angraeng hoihhaih loe anih oephaih tawn kami, hinghaih pakhra hoi anih pakrong kaminawk khaeah oh.
26 Bueno es esperar callando en la salud de Jehová.
Kami loe Angraeng pahlonghaih to oep moe, zing han hoih.
27 Bueno es al hombre, si llevare el yugo desde su mocedad.
Kami loe thendoeng nathuem ah tok karai sak han hoih.
28 Sentaráse solo, y callará, porque lo llevó sobre sí.
Anih nuiah hmuen to amtik boeh pongah, angmabueng anghnut moe, anghngai duem han oh.
29 Pondrá su boca en el polvo, por si quizá hay esperanza.
Oephaih om tih hmang tiah poek nahaeloe, a mikhmai to maiphu pongah akuep nasoe.
30 Dará la mejilla al que le hiriere; hartaráse de afrenta.
Anih tabaeng kami khaeah tangbaeng patueng pae nasoe loe, ahmin sethaih hoiah koi nasoe.
31 Porque el Señor no desechará para siempre:
Sithaw mah aicae dungzan khoek to vaa mak ai;
32 Antes si afligiere, también se compadecerá según la multitud de sus misericordias.
anih mah palungsethaih phaksak, toe paroeai pop anih palungnathaih hoi amlunghaih to amtuengsak let tih.
33 Porque no aflige ni congoja de su corazón á los hijos de los hombres.
Anih loe kaminawk nuiah palungsethaih hoi amtanghaih phaksak han koeh ai.
34 Desmenuzar bajo de sus pies todos los encarcelados de la tierra,
Long ah thongkrah kaminawk boih khok hoiah cawh moe,
35 Hacer apartar el derecho del hombre ante la presencia del Altísimo,
sang koek Sithaw hmaa ah kami mah toenghaih baktiah hnuk han koi hmuen lak pae ving pacoengah,
36 Trastornar al hombre en su causa, el Señor no lo sabe.
kami mah hnuk han koi hmuen sungsak ving hanah Angraeng mah koeh ai.
37 ¿Quién [será] aquel que diga, que vino [algo] que el Señor no mandó?
Angraeng lokpaekhaih om ai ah, mi mah maw a thuih ih lok baktiah angcoengsak thaih?
38 ¿De la boca del Altísimo no saldrá malo y bueno?
Sang koek Sithaw ih pakha thung hoiah na ai maw kahoih hoi kasae hmuen to angzo hmaek?
39 ¿Por qué murmura el hombre viviente, el hombre en su pecado?
Kami mah a zaehaih pongah danpaek naah, tipongah kahing kami loe laisaep khing loe?
40 Escudriñemos nuestros caminos, y busquemos, y volvámonos á Jehová.
To tiah oh pongah loe a caeh o haih loklam hae pakrong tanoek si loe, Angraeng khaeah amlaem o let si.
41 Levantemos nuestros corazones con las manos á Dios en los cielos.
Vannawk ranui ah kaom Sithaw khaeah, ban a payangh o moe, lawk a thuih o naah, poekhaih palungthin doeh anih khaeah paek o si.
42 Nosotros nos hemos rebelado, y fuimos desleales; tú no perdonaste.
Ka zae o moe, na lok kang aek o moeng boeh; kaicae zaehaih to nang tahmen ai vop.
43 Desplegaste la ira, y nos perseguiste; mataste, no perdonaste.
Palung na phuihaih hoiah nang kraeng khoep moe, nang pacaekthlaek boeh; tahmenhaih tawn ai ah, nang hum boeh.
44 Te cubriste de nube, porque no pasase la oración [nuestra].
Lawk ka thuih o haih nang khaeah phak han ai ah, nangmah hoi nangmah tamai hoi nang yaw khoep boeh.
45 Raedura y abominación nos tornaste en medio de los pueblos.
Kaminawk salakah anghnoeng baktih, panuet thok hmuen baktiah nang ohsak boeh.
46 Todos nuestros enemigos abrieron sobre nosotros su boca.
Kaicae ih misa boih mah, pakha ang angh o thuih.
47 Temor y lazo fué para nosotros, asolamiento y quebrantamiento.
Kaicae nui ah zithaih, amtimhaih, amrohaih hoi anghmat angtaahaih to phak boeh.
48 Ríos de aguas echan mis ojos, por el quebrantamiento de la hija de mi pueblo.
Kai kami ih canunawk amro o boeh pongah, ka mik hoiah vapui tui to long.
49 Mis ojos destilan, y no cesan, porque no hay alivio,
Ka mikkhraetui loe kang ai ah long tih, anghak mak ai,
50 Hasta que Jehová mire y vea desde los cielos.
Angraeng mah hnu ai karoek to van hoiah dan tathuk.
51 Mis ojos contristaron mi alma, por todas las hijas de mi ciudad.
Ka vangpui thung ih canunawk boih pongah, ka mik mah palung ang setsak.
52 Mis enemigos me dieron caza como á ave, sin por qué.
Takung om ai ah ka misanawk mah tavaa baktiah ang mee o.
53 Ataron mi vida en mazmorra, pusieron piedra sobre mí.
Tangqom thungah ka hinghaih ang boeng o sak moe, ka nuiah thlung ang vah o thuih.
54 Aguas de avenida vinieron sobre mi cabeza; yo dije: Muerto soy.
Tui mah ka lu uem naah, ka duek boeh, tiah ka poek.
55 Invoqué tu nombre, oh Jehová, desde la cárcel profunda.
Aw Angraeng, tangqom thung hoiah na hmin to kang kawk.
56 Oiste mi voz; no escondas tu oído á mi clamor, para mi respiro.
Ka lok nang thaih pae; ka hamhaih hoi abomhaih kang hnik naah, na naa tamuep ving hmah.
57 Acercástete el día que te invoqué: dijiste: No temas.
Nang kang kawk naah, kai nang hnai thuih moe, zii hmah, tiah nang naa.
58 Abogaste, Señor, la causa de mi alma; redimiste mi vida.
Aw Angraeng, ka hing thai hanah tok na sak moe, ka hinghaih pakhra to nang pahlong boeh.
59 Tú has visto, oh Jehová, mi agravio; defiende mi causa.
Aw Angraeng, ka sakpazaehaih na hnuk boeh; toenghaih hoiah kai lok na caek ah.
60 Tú has visto toda su venganza; todos sus pensamientos contra mí.
Nihcae mah misa ah ang suekhaih hoi a poek o ih hmuen to na hnuk boih boeh.
61 Tú has oído el oprobio de ellos, oh Jehová, todas sus maquinaciones contra mí;
Aw Angraeng, nihcae kasaethuihaih hoi poekhaihnawk to na thaih boeh.
62 Los dichos de los que contra mí se levantaron, y su designio contra mí todo el día.
Athun qui kai patoem kaminawk hoi kai misa angthawk thuih kaminawk mah thuih ih lok to na thaih boeh.
63 Su sentarse, y su levantarse mira: yo soy su canción.
Nihcae anghnuthaih hoi angthawkhaih to khenah; kai loe nihcae laasak thuih han ih ni ka oh sut boeh.
64 Dales el pago, oh Jehová, según la obra de sus manos.
Aw Angraeng, angmacae ban mah sak ih hmuen baktih toengah, nihcae khaeah pathok pae let ah.
65 Dales ansia de corazón, tu maldición á ellos.
Nihcae han qahhaih palungthin to paek ah loe, nihcae to tangoeng thuih ah.
66 Persíguelos en tu furor, y quebrántalos de debajo de los cielos, oh Jehová.
Palungphuihaih hoiah nihcae to pacaekthlaek hanah, maeto doeh anghmat ai ah Angraeng ih van tlim ah kaom hmuennawk to amrosak boih ah.

< Lamentaciones 3 >