Job 41
1 ¿SACARÁS tú al leviathán con el anzuelo, ó con la cuerda que le echares en su lengua?
Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?
2 ¿Pondrás tú garfio en sus narices, y horadarás con espinas su quijada?
Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?
3 ¿Multiplicará él ruegos para contigo? ¿hablaráte él lisonjas?
Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?
4 ¿Hará concierto contigo para que lo tomes por siervo perpetuo?
Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?
5 ¿Jugarás tú con él como con pájaro, ó lo atarás para tus niñas?
Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?
6 ¿Harán de él banquete los compañeros? ¿partiránlo entre los mercaderes?
Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?
7 ¿Cortarás tú con cuchillo su cuero, ó con asta de pescadores su cabeza?
Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?
8 Pon tu mano sobre él; te acordarás de la batalla, y nunca más tornarás.
Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.
9 He aquí que la esperanza acerca de él será burlada: porque aun á su sola vista se desmayarán.
Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?
10 Nadie hay tan osado que lo despierte: ¿quién pues podrá estar delante de mí?
Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?
11 ¿Quién me ha anticipado, para que yo restituya? [Todo lo que hay] debajo del cielo es mío.
Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.
12 Yo no callaré sus miembros, ni lo de sus fuerzas y la gracia de su disposición.
Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.
13 ¿Quién descubrirá la delantera de su vestidura? ¿quién se llegará á él con freno doble?
Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?
14 ¿Quién abrirá las puertas de su rostro? Los órdenes de sus dientes espantan.
Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.
15 La gloria [de su vestido son] escudos fuertes, cerrados entre sí estrechamente.
Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.
16 El uno se junta con el otro, que viento no entra entre ellos.
Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.
17 Pegado está el uno con el otro, están trabados entre sí, que no se pueden apartar.
Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.
18 Con sus estornudos encienden lumbre, y sus ojos son como los párpados del alba.
Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.
19 De su boca salen hachas de fuego; centellas de fuego proceden.
Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.
20 De sus narices sale humo, como de una olla ó caldero que hierve.
Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.
21 Su aliento enciende los carbones, y de su boca sale llama.
Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.
22 En su cerviz mora la fortaleza, y espárcese el desaliento delante de él.
W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.
23 Las partes momias de su carne están apretadas: están en él firmes, y no se mueven.
Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.
24 Su corazón es firme como una piedra, y fuerte como la muela de abajo.
Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.
25 De su grandeza tienen temor los fuertes, y á causa de su desfallecimiento hacen por purificarse.
Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
26 Cuando alguno lo alcanzare, ni espada, ni lanza, ni dardo, ni coselete durará.
Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.
27 El hierro estima por pajas, y el acero por leño podrido.
Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.
28 Saeta no le hace huir; las piedras de honda se le tornan aristas.
Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.
29 Tiene toda arma por hojarascas, y del blandir de la pica se burla.
Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.
30 Por debajo [tiene] agudas conchas; Imprime [su] agudez en el suelo.
Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.
31 Hace hervir como una olla la profunda mar, y tórnala como una olla de ungüento.
Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.
32 En pos de sí hace resplandecer la senda, que parece que la mar es cana.
Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.
33 No hay sobre la tierra su semejante, hecho para nada temer.
Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.
34 Menosprecia toda cosa alta: es rey sobre todos los soberbios.
Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.
