Job 39

1 ¿Sabes tú el tiempo en que paren las cabras monteses? ¿ó miraste tú las ciervas cuando están pariendo?

Nasayod ka ba kung kanus-a manganak sa ilang mga nati ang mga ilahas nga kanding sa kabukiran? Nakakita ka ba sa dihang ang mga binaw nakabaton sa ilang mga nati?

2 ¿Contaste tú los meses de su preñez, y sabes el tiempo cuando han de parir?

Makaihap ka ba sa mga bulan nga nanamkon sila? Nasayod ka ba sa panahon nga nakabaton sila sa ilang mga nati?

3 Encórvanse, hacen salir sus hijos, pasan sus dolores.

Naglubog sila ug gianak ang ilang nati, ug unya natapos na ang kasakit sa ilang pagpanganak.

4 Sus hijos están sanos, crecen con el pasto: salen y no vuelven á ellas.

Nahimong kusgan ang ilang mga nati ug mitubo diha sa kaumahan; manggawas sila ug dili na mamalik pag-sab.

5 ¿Quién echó libre al asno montés, y quién soltó sus ataduras?

Kinsa may nagpalingkawas sa ihalas nga asno? Kinsa man ang nagbadbad sa hikot sa paspas nga asno,

6 Al cual yo puse casa en la soledad, y sus moradas en lugares estériles.

kansang puloy-anan akong gihimo sa Arabah, iyang balay sa parat nga yuta?

7 Búrlase de la multitud de la ciudad: no oye las voces del arriero.

Mikatawa siya sa pagtamay sa mga kasaba sa siyudad; wala niya nadunggan ang singgit sa nagmaneho.

8 Lo oculto de los montes es su pasto, y anda buscando todo lo que está verde.

Naglatagaw siya sa kabukiran isip iyang sibsibanan; didto nangita siya sa tanang lunhaw nga tanom aron kaonon.

9 ¿Querrá el unicornio servirte á ti, ni quedar á tu pesebre?

Malipayon bang moalagad kanimo ang ihalas nga torong baka? Magtugot ba siya nga magpabilin sa imong pasongan?

10 ¿Atarás tú al unicornio con su coyunda para el surco? ¿labrará los valles en pos de ti?

Pinaagi sa pisi, madumalahan ba nimo ang ihalas nga torong baka aron darohon ang mga tudling? Darohon ba niya ang walog alang kanimo?

11 ¿Confiarás tú en él, por ser grande su fortaleza, y le fiarás tu labor?

Saligan ba nimo siya tungod kay kusgan kaayo siya? Biyaan ba nimo ang imong bulohaton ngadto kaniya?

12 ¿Fiarás de él que te tornará tu simiente, y que [la] allegará en tu era?

Magsalig ka ba nga dad-on niya ang imong lugas sa balay, aron tigomon ang lugas sa imong giokanan?

13 ¿[Diste tú] hermosas alas al pavo real, ó alas y plumas al avestruz?

Magarbohon ang ostrits nga mibukhad sa mga pako, apan tag-as ba ug nalukop ang ilang balahibo sa gugma?

14 El cual desampara en la tierra sus huevos, y sobre el polvo los calienta,

Kay biyaan niya ang iyang mga itlog diha sa yuta, ug gipainitan niya sila diha sa abog;

15 Y olvídase de que los pisará el pie, y que los quebrará bestia del campo.

nalimot siya nga mahimong matamakan sila o nga madugmok sila sa usa ka mapintas nga mananap.

16 Endurécese para con sus hijos, como si no fuesen suyos, no temiendo que su trabajo haya sido en vano:

Dili maayo ang iyang pagtagad sa iyang mga piso nga daw dili kini iya; wala siya nahadlok nga mahimong kawang ang iyang paghago,

17 Porque le privó Dios de sabiduría, y no le dió inteligencia.

tungod kay gihikawan siya sa Dios sa kaalam ug wala siya gihatagan ug panabot.

18 Luego que se levanta en alto, búrlase del caballo y de su jinete.

Sa dihang paspas siyang modagan, magkatawa siya nga magtamay sa kabayo ug sa nagsakay niini.

19 ¿Diste tú al caballo la fortaleza? ¿vestiste tú su cerviz de relincho?

Gihatagan mo ba ang kabayo sa iyang kusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa iyang daw nag-awas nga buhok sa ulo?

20 ¿Le intimidarás tú como á alguna langosta? El resoplido de su nariz es formidable:

Napalukso na ba nimo siya sama sa dulon? Gikahadlokan pag-ayo ang kahalangdon sa iyang pagpangusmo.

21 Escarba la tierra, alégrase en su fuerza, sale al encuentro de las armas:

Nagpanikad siya sa tibuok niyang kusog ug nagmalipayon sa iyang kusog; nagdali siya sa pagsugat sa mga hinagiban.

22 Hace burla del espanto, y no teme, ni vuelve el rostro delante de la espada.

Gitamay niya ang kahadlok ug wala naluya; dili siya motalikod sa espada.

23 Contra él suena la aljaba, el hierro de la lanza y de la pica:

Ang sakoban nag-uyog diha sa iyang kiliran, uban sa nagpangidlap nga bangkaw.

24 Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, sin importarle el sonido de la bocina;

Gilamoy niya ang yuta sa kabangis ug hilabihang kasuko; sa tingog sa budyong, dili siya magpabilin ug barog sa usa lamang ka dapit.

25 [Antes como] que dice entre los clarines: ¡Ea!, y desde lejos huele la batalla, el grito de los capitanes, y la vocería.

Sa tanang higayon nga motingog na ang budyong, moingon siya, 'Aha!' Nasimahoan na niya ang gubat sa layo pa lamang— ang daw dalugdog nga panagsinggit sa mga nagdumala sa kasundalohan ug sa mga singgit panahon sa gubat.

26 ¿Vuela el gavilán por tu industria, y extiende hacia el mediodía sus alas?

Pinaagi ba sa imong kaalam nga habog nga milupad ang banog, nga iyang gibukhad ang iyang mga pako alang sa habagatan?

27 ¿Se remonta el águila por tu mandamiento, y pone en alto su nido?

Pinaagi ba sa imong mga mando nga ang agila mipataas ug nagbuhat ug salag ngadto sa habog nga dapit?

28 Ella habita y está en la piedra, en la cumbre del peñasco y de la roca.

Nagpuyo siya sa mga pangpang ug lig-on nga naghimo sa iyang panimalay sa kinatumyan sa pangpang.

29 Desde allí acecha la comida: sus ojos observan de muy lejos.

Gikan didto nangita siya sa iyang mga dagitonon; nakita sila sa iyang mga mata gikan sa layo kaayo nga dapit.

30 Sus pollos chupan la sangre: y donde hubiere cadáveres, allí está.

Ang iyang mga piso usab moinom ug dugo; kung diin ang mga patay nga tawo, atua usab siya.”