Job 37

1 A ESTO también se espanta mi corazón, y salta de su lugar.

دل من می‌لرزد؛

2 Oid atentamente su voz terrible, y el sonido que sale de su boca.

گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

3 Debajo de todos los cielos lo dirige, y su luz hasta los fines de la tierra.

او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

4 Después de ella bramará el sonido, tronará él con la voz de su magnificencia; y aunque sea oída su voz, no los detiene.

سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

5 Tronará Dios maravillosamente con su voz; él hace grandes cosas, que nosotros no entendemos.

صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

6 Porque á la nieve dice: Desciende á la tierra; también á la llovizna, y á los aguaceros de su fortaleza.

وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

7 Así hace retirarse á todo hombre, para que los hombres todos reconozcan su obra.

مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

8 La bestia se entrará en su escondrijo, y estaráse en sus moradas.

حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

9 Del mediodía viene el torbellino, y el frío de los vientos del norte.

از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

10 Por el soplo de Dios se da el hielo, y las anchas aguas son constreñidas.

خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

11 Regando también llega á disipar la densa nube, y con su luz esparce la niebla.

او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

12 Asimismo por sus designios se revuelven las nubes en derredor, para hacer sobre la haz del mundo, en la tierra, lo que él les mandara.

آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

13 Unas veces por azote, otras por causa de su tierra, otras por misericordia las hará parecer.

او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

14 Escucha esto, Job; repósate, y considera las maravillas de Dios.

ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

15 ¿Supiste tú cuándo Dios las ponía en concierto, y hacía levantar la luz de su nube?

آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

16 ¿Has tú conocido las diferencias de las nubes, las maravillas del Perfecto en sabiduría?

آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

17 ¿Por qué están calientes tus vestidos cuando se fija el [viento del] mediodía sobre la tierra?

آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

18 ¿Extendiste tú con él los cielos, firmes como un espejo sólido?

تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

19 Muéstranos qué le hemos de decir; [porque] nosotros no podemos componer [las ideas] á causa de las tinieblas.

آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

20 ¿Será preciso contarle cuando yo hablaré? Por más que el hombre razone, quedará como abismado.

من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

21 He aquí aún: no se puede mirar la luz esplendente en los cielos, luego que pasa el viento y los limpia,

همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

22 Viniendo de la parte del norte la dorada claridad. En Dios hay una majestad terrible.

همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

23 El [es] Todopoderoso, al cual no alcanzamos, grande en potencia; y en juicio y en multitud de justicia no afligirá.

ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

24 Temerlo han por tanto los hombres: él no mira á los sabios de corazón.

و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.