Job 37
1 A ESTO también se espanta mi corazón, y salta de su lugar.
Da, od toga i moje srce drhti i s mjesta svoga iskočiti hoće.
2 Oid atentamente su voz terrible, y el sonido que sale de su boca.
Čujte, čujte gromor glasa njegova, tutnjavu što mu iz usta izlazi.
3 Debajo de todos los cielos lo dirige, y su luz hasta los fines de la tierra.
Gle, munja lijeće preko cijelog neba - i sijevne blijesak s kraja na kraj zemlje -
4 Después de ella bramará el sonido, tronará él con la voz de su magnificencia; y aunque sea oída su voz, no los detiene.
iza nje silan jedan glas se ori: to On gromori glasom veličajnim. Munje mu lete, nitko ih ne priječi, tek što mu je glas jednom odjeknuo.
5 Tronará Dios maravillosamente con su voz; él hace grandes cosas, que nosotros no entendemos.
Da, Bog gromori glasom veličajnim, djela velebna, neshvatljiva stvara.
6 Porque á la nieve dice: Desciende á la tierra; también á la llovizna, y á los aguaceros de su fortaleza.
Kad snijegu kaže: 'Zasniježi po zemlji!' i pljuskovima: 'Zapljuštite silno!'
7 Así hace retirarse á todo hombre, para que los hombres todos reconozcan su obra.
svakom čovjeku zapečati ruke da svi njegovo upoznaju djelo.
8 La bestia se entrará en su escondrijo, y estaráse en sus moradas.
U brlog se tad zvijeri sve uvuku i na svojem se šćućure ležaju.
9 Del mediodía viene el torbellino, y el frío de los vientos del norte.
S južne se strane podiže oluja, a studen vjetri sjeverni donose.
10 Por el soplo de Dios se da el hielo, y las anchas aguas son constreñidas.
Već led od daha Božjega nastaje i vodena se kruti površina.
11 Regando también llega á disipar la densa nube, y con su luz esparce la niebla.
I opet vodom puni on oblake, i sijevat' stanu oblaci munjama;
12 Asimismo por sus designios se revuelven las nubes en derredor, para hacer sobre la haz del mundo, en la tierra, lo que él les mandara.
kruže posvuda po volji njegovoj, što im naloži, to će izvršiti na licu cijelog kruga zemaljskoga.
13 Unas veces por azote, otras por causa de su tierra, otras por misericordia las hará parecer.
Šalje ih - ili da kazni narode, ili da ih milosrđem obdari.
14 Escucha esto, Job; repósate, y considera las maravillas de Dios.
Poslušaj ovo, Jobe, umiri se i promotri djela Božja čudesna.
15 ¿Supiste tú cuándo Dios las ponía en concierto, y hacía levantar la luz de su nube?
Znaš li kako Bog njima zapovijeda, kako munju iz oblaka svog pušta?
16 ¿Has tú conocido las diferencias de las nubes, las maravillas del Perfecto en sabiduría?
Znaš li o čem vise gore oblaci? Čudesna to su znanja savršenog.
17 ¿Por qué están calientes tus vestidos cuando se fija el [viento del] mediodía sobre la tierra?
Kako ti gore od žege haljine u južnom vjetru kad zemlja obamre?
18 ¿Extendiste tú con él los cielos, firmes como un espejo sólido?
Zar si nebesa s njim ti razapeo, čvrsta poput ogledala livenog?
19 Muéstranos qué le hemos de decir; [porque] nosotros no podemos componer [las ideas] á causa de las tinieblas.
DÓe naputi me što da mu kažemo: zbog tmine se ne snalazimo više.
20 ¿Será preciso contarle cuando yo hablaré? Por más que el hombre razone, quedará como abismado.
Zar ćeš mu reći: 'Hoću govoriti'? Ili na propast vlastitu pristati?
21 He aquí aún: no se puede mirar la luz esplendente en los cielos, luego que pasa el viento y los limpia,
Tko, dakle, može u svjetlost gledati na nebesima što se sja blistavo kada oblake rastjeraju vjetri?
22 Viniendo de la parte del norte la dorada claridad. En Dios hay una majestad terrible.
Sa sjevera k'o zlato je bljesnulo: veličanstvom strašnim Bog se odjenu!
23 El [es] Todopoderoso, al cual no alcanzamos, grande en potencia; y en juicio y en multitud de justicia no afligirá.
Da, Svesilnog doseći ne možemo, neizmjeran je u moći i sudu, velik u pravdi, nikog on ne tlači.
24 Temerlo han por tanto los hombres: él no mira á los sabios de corazón.
Zato ljudi svi neka ga se boje! Na mudrost oholu on i ne gleda!”
