Job 36
1 Y AÑADIÓ Eliú, y dijo:
Elihu nastavi i reče:
2 Espérame un poco, y enseñarte he; porque todavía [tengo] razones en orden á Dios.
“Strpi se malo, pa ću te poučit', jer još nisam sve rekao za Boga.
3 Tomaré mi noticia de lejos, y atribuiré justicia á mi Hacedor.
Izdaleka ću svoje iznijet' znanje da Stvoritelja svojega opravdam.
4 Porque de cierto no son mentira mis palabras; contigo [está] el que es íntegro en [sus] conceptos.
Zaista, za laž ne znaju mi riječi, uza te je čovjek znanjem savršen.
5 He aquí que Dios es grande, mas no desestima á nadie: es poderoso en fuerza de sabiduría.
Gle, Bog je silan, ali ne prezire, silan je snagom razuma svojega.
6 No otorgará vida al impío, y á los afligidos dará su derecho.
Opakome on živjeti ne daje, nevoljnicima pravicu pribavlja.
7 No quitará sus ojos del justo; antes bien con los reyes los pondrá en solio para siempre, y serán ensalzados.
S pravednika on očiju ne skida, na prijestolje ih diže uz kraljeve da bi dovijeka bili uzvišeni.
8 Y si estuvieren prendidos en grillos, y aprisionados en las cuerdas de aflicción,
Ako su negvam' oni okovani i užetima nevolje sputani,
9 El les dará á conocer la obra de ellos, y que prevalecieron sus rebeliones.
djela njihova on im napominje, kazuje im grijeh njine oholosti.
10 Despierta además el oído de ellos para la corrección, y díce[les] que se conviertan de la iniquidad.
Tad im otvara uho k opomeni i poziva ih da se zla okane.
11 Si oyeren, y [le] sirvieren, acabarán sus días en bien, y sus años en deleites.
Poslušaju li te mu se pokore, dani im završavaju u sreći, u užicima godine njihove.
12 Mas si no oyeren, serán pasados á cuchillo, y perecerán sin sabiduría.
Ne slušaju li, od koplja umiru, zaglave, sami ne znajući kako.
13 Empero los hipócritas de corazón lo irritarán más, y no clamarán cuando él los atare.
A srca opaka mržnju njeguju, ne ištu pomoć kad ih on okuje;
14 Fallecerá el alma de ellos en su mocedad, y su vida entre los sodomitas.
u cvatu svoga dječaštva umiru i venu poput hramskih milosnika.
15 Al pobre librará de su pobreza, y en la aflicción despertará su oído.
Nevoljnog on bijedom njegovom spasava i u nesreći otvara mu oči:
16 Asimismo te apartaría de la boca de la angustia á lugar espacioso, [libre] de todo apuro; y te asentará mesa llena de grosura.
izbavit će te iz ždrijela tjeskobe k prostranstvima bezgraničnim izvesti, k prepunu stolu mesa pretiloga.
17 Mas tú has llenado el juicio del impío, [en vez] de sustentar el juicio y la justicia.
Ako sudio nisi opakima, ako si pravo krnjio siroti,
18 Por lo cual [teme] que [en su] ira no te quite con golpe, el cual no puedas apartar de ti con gran rescate.
nek' te obilje odsad ne zavede i nek' te dar prebogat ne iskvari.
19 ¿Hará él estima de tus riquezas, ni del oro, ni de todas las fuerzas del poder?
Nek' ti je gavan k'o čovjek bez zlata, a čovjek jake ruke poput slaba.
20 No anheles la noche, en que desaparecen los pueblos de su lugar.
Ne goni one koji su ti tuđi da rodbinu na njino mjesto staviš.
21 Guárdate, no tornes á la iniquidad; pues ésta escogiste más bien que la aflicción.
Pazi se da u nepravdu ne skreneš, jer zbog nje snađe tebe iskušenje.
22 He aquí que Dios es excelso con su potencia: ¿qué enseñador semejante á él?
Gle, uzvišen je Bog u svojoj snazi! Zar učitelja ima poput njega?
23 ¿Quién le ha prescrito su camino? ¿y quién [le] dirá: Iniquidad has hecho?
Tko je njemu put njegov odredio? Tko će mu reći: 'Radio si krivo'?
24 Acuérdate de engrandecer su obra, la cual contemplan los hombres.
Spomeni se veličati mu djelo što ga pjesmama ljudi opjevaše.
25 Los hombres todos la ven; mírala el hombre de lejos.
S udivljenjem svijet čitav ga promatra, divi se čovjek, pa ma izdaleka.
26 He aquí, Dios es grande, y nosotros no le conocemos; ni se puede rastrear el número de sus años.
Veći je Bog no što pojmit' možemo, nedokučiv je broj ljeta njegovih!
27 El reduce las gotas de las aguas, al derramarse la lluvia según el vapor;
U visini on skuplja kapi vode te dažd u paru i maglu pretvara.
28 Las cuales destilan las nubes, goteando en abundancia sobre los hombres.
Pljuskovi tada pljušte iz oblaka, po mnoštvu ljudskom dažde obilato.
29 ¿Quién podrá tampoco comprender la extensión de las nubes, y el sonido estrepitoso de su pabellón?
Tko li će shvatit' širenje oblaka, tutnjavu strašnu njegovih šatora?
30 He aquí que sobre él extiende su luz, y cobija [con ella] las raíces de la mar.
Gle, on nad sobom razastire svjetlost i dno morsko on vodama pokriva.
31 Bien que por esos medios castiga á los pueblos, á la multitud da comida.
Pomoću njih on podiže narode, u izobilju hranom ih dariva.
32 Con las nubes encubre la luz, y mándale [no brillar], interponiendo [aquéllas].
On munju drži objema rukama i kazuje joj kamo će zgoditi.
33 Tocante á ella anunciará [el trueno], su compañero, [que hay] acumulación de ira sobre el que se eleva.
Glasom gromovnim sebe navješćuje, stiže s gnjevom da zgromi opačinu.
