< Job 3 >

1 DESPUÉS de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.
I muri i tenei ka puaki te mangai o Hopa, a ka kanga e ia tona ra.
2 Y exclamó Job, y dijo:
Na ka oho a Hopa, ka mea,
3 Perezca el día en que yo nací, y la noche que se dijo: Varón es concebido.
Kia ngaro te ra i whanau ai ahau, te po i korerotia ai, He tamaroa kei roto i te kopu.
4 Sea aquel día sombrío, y Dios no cuide de él desde arriba, ni claridad sobre él resplandezca.
Waiho taua ra mo te pouri; kaua e tirohia iho e te Atua i runga; kaua hoki e whitingia e te marama.
5 Aféenlo tinieblas y sombra de muerte; repose sobre él nublado, que lo haga horrible como caliginoso día.
Kia poke ia i te pouri, i te atarangi hoki o te mate; kia tauria iho e te kapua; kia whakawehia ano hoki e te whakapouritanga o te ra.
6 Ocupe la oscuridad aquella noche; no sea contada entre los días del año, ni venga en el número de los meses.
Na ko taua po, kia mau pu i te pouri kerekere: kei honoa ki nga ra o te tau; kei huihuia atu ina taua nga marama.
7 ¡Oh si fuere aquella noche solitaria, que no viniera canción alguna en ella!
Nana, kia mokemoke taua po, kaua te reo koa e uru ki roto.
8 Maldíganla los que maldicen al día, los que se aprestan para levantar su llanto.
Kia kanga hoki e te hunga kanga i te ra, e te hunga mohio ki te whakaara rewiatana.
9 Oscurézcanse las estrellas de su alba; espere la luz, y no venga, ni vea los párpados de la mañana:
Kia pouri nga whetu o tona kakarauritanga; kia tatari ki te marama, a kahore noa iho; kei kite hoki i te takiritanga ata.
10 Por cuanto no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, ni escondió de mis ojos la miseria.
Mona kihai i tutaki i nga tatau o te kopu o toku whaea, kihai i huna i te mauiui kei kitea e ahau.
11 ¿Por qué no morí yo desde la matriz, o fuí traspasado en saliendo del vientre?
He aha ahau te mate ai i te kopu? He aha te hemo ai i toku putanga mai i te kopu?
12 ¿Por qué me previnieron las rodillas? ¿y para qué las tetas que mamase?
He aha i rite wawe ai nga turi moku, me nga u hei ngote maku?
13 Pues que ahora yaciera yo, y reposara; durmiera, y entonces tuviera reposo,
Me i pena, kua ata takoto ahau, te ai he whakaohooho, moe ana ahau: katahi ahau ka whai okiokinga,
14 Con los reyes y con los consejeros de la tierra, que edifican para sí los desiertos;
I roto i nga kingi, i nga kaiwhakatakoto whakaaro o te whenua i hanga nei i nga wahi mokemoke mo ratou,
15 O con los príncipes que poseían el oro, que henchían sus casas de plata.
I roto ranei i nga rangatira whai koura, o ratou nei whare ki tonu i te hiriwa:
16 O ¿por qué no fuí escondido como aborto, como los pequeñitos que nunca vieron luz?
Kua kahore noa iho ranei, kua pera me te materoto e ngaro nei, me nga kohungahunga kahore nei e kite i te marama.
17 Allí los impíos dejan el perturbar, y allí descansan los de cansadas fuerzas.
Mutu ake i reira te whakararuraru a te hunga kino; okioki ana i reira te hunga kua mauiui nga uaua.
18 Allí asimismo reposan los cautivos; no oyen la voz del exactor.
Ata noho ana nga herehere i reira, te rongo i te reo o te kaitukino.
19 Allí están el chico y el grande; y el siervo libre de su señor.
Kei reira te iti, te rahi, kahore hoki he rangatira o te pononga.
20 ¿Por qué se da luz al trabajado, y vida á los de ánimo en amargura,
He aha te marama i homai ai ki te tangata kei roto nei i te mate? te ora ki te tangata kua kawa te wairua?
21 Que esperan la muerte, y ella no llega, aunque la buscan más que tesoros;
E koingo nei ki te mate, heoi kahore noa iho; e keri ana kia taea ia, nui atu i te keri i nga taonga huna.
22 Que se alegran sobremanera, y se gozan, cuando hallan el sepulcro?
Hari pu ratou, koa ana, ina kitea te urupa.
23 ¿[Por qué] al hombre que no sabe por donde vaya, y al cual Dios ha encerrado?
He aha ano te marama i homai ai ki te tangata kua huna nei tona ara, kua oti nei te tutakitaki mai e te Atua?
24 Pues antes que mi pan viene mi suspiro; y mis gemidos corren como aguas.
Kiano hoki ahau i kai, kua tae mai taku mapu: ano he wai oku hamama e ringihia ana.
25 Porque el temor que me espantaba me ha venido, y hame acontecido lo que temía.
No te mea kua tae mai ki ahau te mea whakawehi e wehi nei ahau; ko taku e pawera nei kua pa ki ahau.
26 No he tenido paz, no me aseguré, ni me estuve reposado; vínome no obstante turbación.
Kahore oku humarie, kahore oku ata noho, ehara i te mea e okioki ana; na kua puta te raruraru.

< Job 3 >