< Job 29 >
1 Y VOLVIÓ Job á tomar su propósito, y dijo:
UJobe waqhubeka ngenkulumo yakhe wathi:
2 ¡Quién me tornase como en los meses pasados, como en los días que Dios me guardaba,
“Ngiyaziloyisa lezozinyanga esezadlulayo, lezinsuku uNkulunkulu esangilinda,
3 Cuando hacía resplandecer su candela sobre mi cabeza, á la luz de la cual yo caminaba en la oscuridad;
lapho isibane sakhe sisakhanyisa phezu kwekhanda lami ngihamba ngokukhanya kwakhe emnyameni!
4 Como fué en los días de mi mocedad, cuando el secreto de Dios estaba en mi tienda;
Oh, lezinsuku ngisazizwa ukuthi ngiyimi, lapho ubudlelwano obukhulu loNkulunkulu busesendlini yami,
5 Cuando aun el Omnipotente estaba conmigo, y mis hijos alrededor de mí;
lapho uSomandla eseselami labantwabami besaphila lami,
6 Cuando lavaba yo mis caminos con manteca, y la piedra me derramaba ríos de aceite!
lapho indlela yami ifafazwe ngolaza ledwala lingithululela impophoma zamafutha e-oliva.
7 Cuando salía á la puerta á juicio, y en la plaza hacía preparar mi asiento,
Ekuyeni kwami emasangweni edolobho ngafika ngahlala enkundleni,
8 Los mozos me veían, y se escondían; y los viejos se levantaban, y estaban en pie;
amajaha angibona agudluka ema eceleni, abadala baphakama bema ngezinyawo;
9 Los príncipes detenían sus palabras, ponían la mano sobre su boca;
amadoda ayizikhulu athula akaze akhuluma avala imilomo yawo ngezandla zawo;
10 La voz de los principales se ocultaba, y su lengua se pegaba á su paladar:
amazwi ezikhulu ehliselwa phansi, inlimi zazo zanamathela olwangeni lwazo.
11 Cuando los oídos que me oían, me llamaban bienaventurado, y los ojos que me veían, me daban testimonio:
Loba ngubani owangizwayo wakhuluma kuhle ngami, kwathi labo abangibonayo bangibuka,
12 Porque libraba al pobre que gritaba, y al huérfano que carecía de ayudador.
ngoba ngalamulela abayanga abacela uncedo, lezintandane ezazingelamsizi.
13 La bendición del que se iba á perder venía sobre mí; y al corazón de la viuda daba alegría.
Indoda eyayisifa yangibusisa; ngenza inhliziyo yomfelokazi yahlabelela.
14 Vestíame de justicia, y ella me vestía como un manto; y mi toca era juicio.
Ngavunula ukulunga njengezigqoko zami; ukwahlulela ngokulunga kwaba yisembatho sami lengwane yami.
15 Yo era ojos al ciego, y pies al cojo.
Ngangingamehlo kwabayiziphofu lezinyawo kwabaqhulayo.
16 A los menesterosos era padre; y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia:
Nganginguyise kwabaswelayo; ngayimela indaba yesihambi.
17 Y quebraba los colmillos del inicuo, y de sus dientes hacía soltar la presa.
Ngawephula amazinyo ababi ngahluthuna labo ababebabambile ngamazinyo abo.
18 Y decía yo: En mi nido moriré, y como arena multiplicaré días.
Ngakhumbula ngathi, ‘Ngizafela endlini yami, insuku zami zinengi njengezinhlamvu zetshebetshebe.
19 Mi raíz estaba abierta junto á las aguas, y en mis ramas permanecía el rocío.
Impande zami zizafinyelela emanzini, amazolo azalala emagatsheni ubusuku bonke.
20 Mi honra se renovaba en mí, y mi arco se corroboraba en mi mano.
Udumo lwami luzahlala lulutsha kimi, idandili lami lilitsha esandleni sami.’
21 Oíanme, y esperaban; y callaban á mi consejo.
Abantu babengilalela belethemba, belindele ukwelulekwa bethule zwi.
22 Tras mi palabra no replicaban, y mi razón destilaba sobre ellos.
Nxa sekukhulume mina, kungakhulumi omunye njalo; amazwi ami ayengena kamnandi ezindlebeni zabo.
23 Y esperábanme como á la lluvia, y abrían su boca [como] á la lluvia tardía.
Babengilindela njengokulindela izulu, bawanathe amazwi ami njengezulu lentwasa.
24 Si me reía con ellos, no lo creían: y no abatían la luz de mi rostro.
Ngangisithi ngingababobothekela, bathabe bangakholwa; ukukhanya kobuso bami kwakuligugu kubo.
25 Calificaba yo el camino de ellos, y sentábame en cabecera; y moraba como rey en el ejército, como el que consuela llorosos.
Yimi engangibakhethela ukuthi benzeni ngoba ngisanduna kubo; ngangihlala njengenkosi phakathi kwamabutho ayo; ngangifana lomduduzi wabalilayo.”