< Job 27 >
1 Y REASUMIÓ Job su discurso, y dijo:
addidit quoque Iob adsumens parabolam suam et dixit
2 Vive Dios, el cual ha apartado mi causa, y el Omnipotente, que amargó el alma mía,
vivit Deus qui abstulit iudicium meum et Omnipotens qui ad amaritudinem adduxit animam meam
3 Que todo el tiempo que mi alma estuviere en mí, y [hubiere] hálito de Dios en mis narices,
quia donec superest halitus in me et spiritus Dei in naribus meis
4 Mis labios no hablarán iniquidad, ni mi lengua pronunciará engaño.
non loquentur labia mea iniquitatem nec lingua mea meditabitur mendacium
5 Nunca tal acontezca que yo os justifique: hasta morir no quitaré de mí mi integridad.
absit a me ut iustos vos esse iudicem donec deficiam non recedam ab innocentia mea
6 Mi justicia tengo asida, y no la cederé: no [me] reprochará mi corazón en el tiempo de mi vida.
iustificationem meam quam coepi tenere non deseram nec enim reprehendit me cor meum in omni vita mea
7 Sea como el impío mi enemigo, y como el inicuo mi adversario.
sit ut impius inimicus meus et adversarius meus quasi iniquus
8 Porque ¿cuál es la esperanza del hipócrita, por mucho que hubiere robado, cuando Dios arrebatare su alma?
quae enim spes est hypocritae si avare rapiat et non liberet Deus animam eius
9 ¿Oirá Dios su clamor cuando la tribulación sobre él viniere?
numquid clamorem eius Deus audiet cum venerit super illum angustia
10 ¿Deleitaráse en el Omnipotente? ¿invocará á Dios en todo tiempo?
aut poterit in Omnipotente delectari et invocare Deum in omni tempore
11 Yo os enseñaré en orden á la mano de Dios: no esconderé lo que hay para con el Omnipotente.
docebo vos per manum Dei quae Omnipotens habeat nec abscondam
12 He aquí que todos vosotros lo habéis visto: ¿por qué pues os desvanecéis con fantasía?
ecce vos omnes nostis et quid sine causa vana loquimini
13 Esta es para con Dios la suerte del hombre impío, y la herencia que los violentos han de recibir del Omnipotente.
haec est pars hominis impii apud Deum et hereditas violentorum quam ab Omnipotente suscipient
14 Si sus hijos fueren multiplicados, serán para el cuchillo; y sus pequeños no se hartarán de pan;
si multiplicati fuerint filii eius in gladio erunt et nepotes eius non saturabuntur pane
15 Los que le quedaren, en muerte serán sepultados; y no llorarán sus viudas.
qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu et viduae illius non plorabunt
16 Si amontonare plata como polvo, y si preparare ropa como lodo;
si conportaverit quasi terram argentum et sicut lutum praeparaverit vestimenta
17 Habrála él preparado, mas el justo se vestirá, y el inocente repartirá la plata.
praeparabit quidem sed iustus vestietur illis et argentum innocens dividet
18 Edificó su casa como la polilla, y cual cabaña que el guarda hizo.
aedificavit sicut tinea domum suam et sicut custos fecit umbraculum
19 El rico dormirá, mas no será recogido: abrirá sus ojos, mas él no será.
dives cum dormierit nihil secum auferet aperit oculos suos et nihil inveniet
20 Asirán de él terrores como aguas: torbellino lo arrebatará de noche.
adprehendit eum quasi aqua inopia nocte opprimet eum tempestas
21 Lo antecogerá el solano, y partirá; y tempestad lo arrebatará del lugar suyo.
tollet eum ventus urens et auferet et velut turbo rapiet eum de loco suo
22 [Dios] pues descargará sobre él, y no perdonará: hará él por huir de su mano.
et mittet super eum et non parcet de manu eius fugiens fugiet
23 Batirán sus manos sobre él, y desde su lugar le silbarán.
stringet super eum manus suas et sibilabit super illum intuens locum eius