Job 24

1 PUESTO que no son ocultos los tiempos al Todopoderoso, ¿por qué los que le conocen no ven sus días?

Czemu, [skoro] od Wszechmocnego nie są zakryte czasy, ci, którzy go znają, nie widzą jego dni?

2 Traspasan los términos, roban los ganados, y apaciéntanlos.

[Niektórzy] przesuwają granice, zabierają trzody i pasą je.

3 Llévanse el asno de los huérfanos; prenden el buey de la viuda.

Osła sierot pędzą i wołu wdowy biorą w zastaw.

4 Hacen apartar del camino á los menesterosos: y todos los pobres de la tierra se esconden.

Spychają z drogi ubogich, biedni ziemi [muszą] się kryć razem.

5 He aquí, como asnos monteses en el desierto, salen á su obra madrugando para robar; el desierto es mantenimiento de sus hijos.

Oto jak dzikie osły na pustyni wychodzą oni do swojej pracy, wstając rano na łup. Pustynia [wydaje] chleb dla nich oraz ich dzieci.

6 En el campo siegan su pasto, y los impíos vendimian la viña [ajena].

Na polu żną zboże i zbierają [grona] w winnicy niegodziwych.

7 Al desnudo hacen dormir sin ropa, y que en el frío no tenga cobertura.

Nagich zmuszają nocować bez ubrania, tak że nie mają czym się nakryć w czasie chłodów;

8 Con las avenidas de los montes se mojan, y abrazan las peñas sin tener abrigo.

Przemoczeni ulewą górską, bez schronienia przytulają się do skały.

9 Quitan el pecho á los huérfanos, y de sobre el pobre toman la prenda.

Odrywają od piersi sieroty, od ubogiego biorą zastaw.

10 Al desnudo hacen andar sin vestido, y á los hambrientos quitan los hacecillos.

Nagiego zmuszają do chodzenia bez ubrania, a głodnym zabierają snopy.

11 De dentro de sus paredes exprimen el aceite, pisan los lagares, y mueren de sed.

[A ci, którzy] pośród ich murów wyciskają oliwę i tłoczą w prasach, są spragnieni.

12 De la ciudad gimen los hombres, y claman las almas de los heridos de muerte: mas Dios no puso estorbo.

Ludzie w mieście wzdychają, dusze śmiertelnie rannych wołają, a Bóg im w tym nie przeszkadza.

13 Ellos son los que, rebeldes á la luz, nunca conocieron sus caminos, ni estuvieron en sus veredas.

To są ci, którzy się sprzeciwiają światłości, nie znają jej dróg ani nie trwają na jej ścieżkach.

14 A la luz se levanta el matador, mata al pobre y al necesitado, y de noche es como ladrón.

Morderca wstaje przed świtem i zabija ubogiego i potrzebującego, a w nocy jest jak złodziej.

15 El ojo del adúltero está aguardando la noche, diciendo: No me verá nadie: y esconde su rostro.

Oko cudzołożnika czeka na zmierzch, mówiąc: Nikt mnie nie zobaczy, i zakrywa on [swoje] oblicze.

16 En las tinieblas minan las casas, que de día para sí señalaron; no conocen la luz.

W ciemności podkopują domy, które sobie za dnia oznaczyli, nie znają światła.

17 Porque la mañana es á todos ellos como sombra de muerte; si son conocidos, terrores de sombra de muerte [los toman].

Dla nich bowiem poranek jest jak cień śmierci. Jeśli ktoś ich rozpozna, ogarnia ich strach cienia śmierci.

18 Son instables más que la superficie de las aguas; su porción es maldita en la tierra; no andarán por el camino de las viñas.

Lekko unoszą się na wodach, przeklęty jest ich dział na ziemi, nie patrzą na drogę [do] winnic.

19 La sequía y el calor arrebatan las aguas de la nieve; y el sepulcro á los pecadores. (Sheol h7585)

[Jak] susza i upał trawią wody śniegu, [tak] grób [trawi] grzeszników. (Sheol h7585)

20 Olvidaráse de ellos el seno materno; de ellos sentirán los gusanos dulzura; nunca más habrá de ellos memoria, y como un árbol serán los impíos quebrantados.

Zapomni o nim łono [jego] matki, a robak będzie się nim karmić jak słodycz; nikt go więcej nie wspomni, a nieprawość zostanie połamana jak drzewo.

21 A la mujer estéril que no paría, afligió; y á la viuda nunca hizo bien.

Dręczy niepłodną, która nie rodziła, a wdowie nie czyni dobra.

22 Mas á los fuertes adelantó con su poder: levantóse, y no se da por segura la vida.

Pociąga też mocarzy swoją siłą; [gdy] powstaje, nikt nie jest pewien swego życia.

23 Le dieron á crédito, y se afirmó: sus ojos están sobre los caminos de ellos.

Dano mu, że może oprzeć się bezpiecznie; jego oczy jednak [patrzą] na ich drogi.

24 Fueron ensalzados por un poco, mas desaparecen, y son abatidos como cada cual: serán encerrados, y cortados como cabezas de espigas.

Na chwilę zostali wywyższeni, ale już [ich] nie ma; zostali poniżeni [i] ściśnieni jak wszyscy inni, a jak wierzch kłosa zostaną wycięci.

25 Y si no, ¿quién me desmentirá ahora, ó reducirá á nada mis palabras?

A jeśli tak nie jest, kto mi udowodni kłamstwo i obróci wniwecz moje słowa?