Job 24
1 PUESTO que no son ocultos los tiempos al Todopoderoso, ¿por qué los que le conocen no ven sus días?
Job antwoordde, en sprak Waarom zijn er door den Almachtige dan geen tijden bepaald, En aanschouwen zij, die Hem kennen, zijn dagen niet?
2 Traspasan los términos, roban los ganados, y apaciéntanlos.
Waarom verzetten dan de bozen de grensstenen, En beroven zij kudde en herder?
3 Llévanse el asno de los huérfanos; prenden el buey de la viuda.
Ze voeren den ezel der wezen weg, En leggen beslag op het rund van de weduwe;
4 Hacen apartar del camino á los menesterosos: y todos los pobres de la tierra se esconden.
De berooiden worden van de weg gedrongen, De armen in het land moeten zich allen verbergen;
5 He aquí, como asnos monteses en el desierto, salen á su obra madrugando para robar; el desierto es mantenimiento de sus hijos.
Als wilde ezels in de woestijn Trekken ze uit, om te zwoegen. Ze zoeken tot de avond naar buit, Maar geen brood voor hun kinderen!
6 En el campo siegan su pasto, y los impíos vendimian la viña [ajena].
Ze roven des nachts de oogst van het veld, En zoeken de wijngaard der rijken af.
7 Al desnudo hacen dormir sin ropa, y que en el frío no tenga cobertura.
Naakt overnachten zij, zonder kleed, En zonder dekking tegen de kou;
8 Con las avenidas de los montes se mojan, y abrazan las peñas sin tener abrigo.
Ze worden nat door de stortvloed der bergen, Drukken zich tegen de rotsen, omdat de schuilplaats ontbreekt
9 Quitan el pecho á los huérfanos, y de sobre el pobre toman la prenda.
Ze rukken den wees van de moederborst af En nemen den zuigeling der armen tot pand.
10 Al desnudo hacen andar sin vestido, y á los hambrientos quitan los hacecillos.
Naakt lopen ze rond, ongekleed, Zelf hongerig, moeten ze schoven torsen;
11 De dentro de sus paredes exprimen el aceite, pisan los lagares, y mueren de sed.
Ze persen de olie tussen twee stenen, Treden de perskuip, maar lijden dorst.
12 De la ciudad gimen los hombres, y claman las almas de los heridos de muerte: mas Dios no puso estorbo.
Uit de stad stijgt het kermen der stervenden op, En roept de ziel der gewonden om hulp; Maar God luistert niet naar hun smeken, Hùn schenkt Hij geen aandacht!
13 Ellos son los que, rebeldes á la luz, nunca conocieron sus caminos, ni estuvieron en sus veredas.
En schuwen het licht; Ze kennen zijn wegen niet, En blijven niet op zijn paden.
14 A la luz se levanta el matador, mata al pobre y al necesitado, y de noche es como ladrón.
Eer het licht wordt, maakt zich de moordenaar op, Om armen en berooiden te doden; En terwijl het nog nacht is, Sluipt hij rond als een dief.
15 El ojo del adúltero está aguardando la noche, diciendo: No me verá nadie: y esconde su rostro.
Het oog van den overspeler maakt van de schemering gebruik; Hij denkt: Geen oog, dat mij ziet; Hij slaat zich een sluier voor het gezicht,
16 En las tinieblas minan las casas, que de día para sí señalaron; no conocen la luz.
En breekt in het donker de huizen in. Maar zij sluiten zich op overdag, En willen van het daglicht niet weten;
17 Porque la mañana es á todos ellos como sombra de muerte; si son conocidos, terrores de sombra de muerte [los toman].
Voor hen allen is de morgen als de schaduw des doods, Zodra het licht wordt, overvalt hen de doodschrik!
18 Son instables más que la superficie de las aguas; su porción es maldita en la tierra; no andarán por el camino de las viñas.
Die anderen vluchten weg voor de dag Zijn erfdeel ligt vervloekt in het land, Geen druiventreder trekt naar zijn wijnberg;
19 La sequía y el calor arrebatan las aguas de la nieve; y el sepulcro á los pecadores. (Sheol h7585)
Zoals droogte en hitte het sneeuwwater slurpen, Zo slurpt de onderwereld den zondaar op. (Sheol h7585)
20 Olvidaráse de ellos el seno materno; de ellos sentirán los gusanos dulzura; nunca más habrá de ellos memoria, y como un árbol serán los impíos quebrantados.
Door de moederschoot wordt hij vergeten, De wormen smullen van hem; Zijn naam wordt niet langer herdacht, Zijn ongerechtigheid geknakt als een boom.
21 A la mujer estéril que no paría, afligió; y á la viuda nunca hizo bien.
Hij mishandelt de onvruchtbare, haar die niet baart, En behandelt de weduwe niet goed:
22 Mas á los fuertes adelantó con su poder: levantóse, y no se da por segura la vida.
Maar Hij, die tyrannen verplettert, Zal het wreken door zijn kracht!
23 Le dieron á crédito, y se afirmó: sus ojos están sobre los caminos de ellos.
Hij is van zijn leven niet zeker, Gebroken de steun, waarop hij zich stut, En op zijn wegen ellende:
24 Fueron ensalzados por un poco, mas desaparecen, y son abatidos como cada cual: serán encerrados, y cortados como cabezas de espigas.
Een korte tijd rijst hij omhoog, dan is hij niet meer. Hij verdort als een kwijnende plant, Verlept als de top van een aar!
25 Y si no, ¿quién me desmentirá ahora, ó reducirá á nada mis palabras?
Is het niet waar, wie overtuigt mij van leugen, En wie ontzenuwt mijn betoog?
