Job 21
1 Y RESPONDIÓ Job, y dijo:
Job antwoordde, en sprak:
2 Oid atentamente mi palabra, y sea esto vuestros consuelos.
Luistert aandachtig naar wat ik ga zeggen; En dat uw troost zich daartoe bepale!
3 Soportadme, y yo hablaré; y después que hubiere hablado, escarneced.
Laat mij uitspreken op mijn beurt, Wanneer ik klaar ben, kunt ge spotten!
4 ¿Hablo yo á algún hombre? y ¿por qué no se ha de angustiar mi espíritu?
Heb ik me soms over mensen beklaagd, Of heb ik geen grond, om mismoedig te zijn?
5 Miradme, y espantaos, y poned la mano sobre la boca.
Ziet mij aan, en staat verstomd, En legt uw hand op de mond!
6 Aun yo mismo, cuando me acuerdo, me asombro, y toma temblor mi carne.
Wanneer ik er aan denk, sta ik verbijsterd, En huivert mijn vlees:
7 ¿Por qué viven los impíos, y se envejecen, y aun crecen en riquezas?
"Waarom blijven de bozen in leven Worden zij oud en groeien in kracht?"
8 Su simiente con ellos, compuesta delante de ellos; y sus renuevos delante de sus ojos.
Hun kroost gedijt voor hun aanschijn, Hun geslacht houdt stand voor hun ogen;
9 Sus casas seguras de temor, ni hay azote de Dios sobre ellos.
Hun huizen zijn veilig en zonder vrees, Gods roede valt er niet op neer.
10 Sus vacas conciben, no abortan; paren sus vacas, y no malogran su cría.
Hun stier bespringt en bevrucht, Hun koeien kalven en hebben geen misdracht;
11 Salen sus chiquitos como manada, y sus hijos andan saltando.
Als een kudde laten ze hun jongens naar buiten, En hun kinderen springen rond.
12 Al son de tamboril y de cítara saltan, y se huelgan al son del órgano.
Ze zingen bij pauken en citer, Vermaken zich bij de tonen der fluit;
Ze slijten hun dagen in weelde, En dalen in vrede ten grave. (Sheol h7585)
14 Dicen pues á Dios: Apártate de nosotros, que no queremos el conocimiento de tus caminos.
Toch zeggen ze tot God: Blijf verre van ons, We willen uw wegen niet kennen!
15 ¿Quién es el Todopoderoso, para que le sirvamos? ¿y de qué nos aprovechará que oremos á él?
Wat is de Almachtige, dat we Hem zouden dienen; Wat baat het ons, te smeken tot Hem?
16 He aquí que su bien no está en manos de ellos: el consejo de los impíos lejos esté de mí.
Ligt hun geluk niet in hun eigen hand, Bemoeit Hij Zich wel met de plannen der bozen?
17 ¡Oh cuántas veces la lámpara de los impíos es apagada, y viene sobre ellos su quebranto, [y Dios] en su ira les reparte dolores!
Hoe dikwijls gaat de lamp der bozen wel uit, En stort er rampspoed op hen neer? Hoe dikwijls vernielt Hij de slechten in zijn toorn, Grijpen de weeën hen aan in zijn gramschap;
18 Serán como la paja delante del viento, y como el tamo que arrebata el torbellino.
Worden zij als stro voor de wind, Als kaf, opgejaagd door de storm?
19 Dios guardará para sus hijos su violencia; y le dará su pago, para que conozca.
Gij zegt: God wreekt zijn misdaad op zijn kinderen, En zal hem zo zijn wraak laten voelen!
20 Verán sus ojos su quebranto, y beberá de la ira del Todopoderoso.
Maar zijn eigen ogen moesten zijn rampspoed aanschouwen, Zelf moest hij de toorn van den Almachtige drinken!
21 Porque ¿qué deleite tendrá él de su casa después de sí, siendo cortado el número de sus meses?
Want wat bekommert hij zich om zijn gezin na zijn dood, Wanneer het getal zijner maanden ten einde is?
22 ¿Enseñará alguien á Dios sabiduría, juzgando él á los que están elevados?
Zou men soms God de les willen lezen, Hij, die de hemelingen richt?
23 Este morirá en el vigor de su hermosura, todo quieto y pacífico.
En de een gaat dood, geheel voldaan, Volkomen gelukkig en rustig,
24 Sus colodras están llenas de leche, y sus huesos serán regados de tuétano.
Zijn lenden vol vet, Het merg in zijn beenderen nog fris.
25 Y estotro morirá en amargura de ánimo, y no habiendo comido jamás con gusto.
De ander sterft met een verbitterd gemoed, Zonder ooit het geluk te hebben gesmaakt!
26 Igualmente yacerán ellos en el polvo, y gusanos los cubrirán.
Tezamen liggen ze neer in het stof, Door de wormen bedekt!
27 He aquí, yo conozco vuestros pensamientos, y las imaginaciones que contra mí forjáis.
Zeker, ik ken uw gedachten, En de bedenkingen, die gij tegen mij aanvoert;
28 Porque decís: ¿Qué es de la casa del príncipe, y qué de la tienda de las moradas de los impíos?
Gij zegt: "Waar is het huis van den tyran, Waar de tent, waar de bozen in wonen?"
29 ¿No habéis preguntado á los que pasan por los caminos, por cuyas señas no negaréis,
Hebt gij de reizigers dan nooit ondervraagd, Of aanvaardt gij hun getuigenis niet:
30 Que el malo es reservado para el día de la destrucción? Presentados serán en el día de las iras.
"De boze blijft gespaard op de dag van verderf, En ontsnapt op de dag van de gramschap!"
31 ¿Quién le denunciará en su cara su camino? Y de lo que él hizo, ¿quién le dará el pago?
Wie houdt hem zijn wandel voor ogen, Wie zet hem betaald wat hij deed?
32 Porque llevado será él á los sepulcros, y en el montón permanecerá.
Hij wordt ten grave gedragen, En een tombe houdt er de wacht.
33 Los terrones del valle le serán dulces; y tras de él será llevado todo hombre, y antes de él [han ido] innumerables.
Zacht ligt hij neer Op de kluiten in het dal; Heel de wereld trekt achter hem aan, Talloos velen lopen uit voor zijn stoet.
34 ¿Cómo pues me consoláis en vano, viniendo á parar vuestras respuestas en falacia?
Wat is uw vertroosting dus schraal, Uw antwoord anders dan leugens!
