< Job 19 >
1 Y RESPONDIÓ Job, y dijo:
Job loh a doo tih,
2 ¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, y me moleréis con palabras?
Me hil nim ka hinglu na pae sak vetih ol neh kai nan phop uh ve?
3 Ya me habéis vituperado diez veces: ¿no os avergonzáis de descomediros delante de mí?
Voei rha ka hmai na thae sak uh coeng, kai nan toeh te na yak pawh.
4 Sea así que realmente haya yo errado, conmigo se quedará mi yerro.
Ka taengah ka tholh a rhaeh pueng dongah ka palang tueng pataeng ngawn.
5 Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, y adujereis contra mí mi oprobio,
Kai soah na pantai mai tih kai kokhahnah bangla kai taengah na tluung tueng pai.
6 Sabed ahora que Dios me ha trastornado, y traído en derredor su red sobre mí.
Pathen loh kai n'khun sak tih amah kah tluum te ka kaepvai ah a vael.
7 He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: daré voces, y no habrá juicio.
Kuthlahnah te ka doek tih bomah ka bih cakhaw n'doo pawt dongah tiktamnah om pawh.
8 Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; y sobre mis veredas puso tinieblas.
Ka caehlong he a biing tih ka muk tloel. Ka hawn ah a hmuep a khueh.
9 Hame despojado de mi gloria, y quitado la corona de mi cabeza.
Kai kah thangpomnah te kai dong lamloh a pit tih ka lu dongkah rhuisam khaw a dul.
10 Arruinóme por todos lados, y perezco; y ha hecho pasar mi esperanza como árbol [arrancado].
Kai kaepvai lamloh m'palet tih ka pongpa vaengah ka ngaiuepnah he thing bangla a puen.
11 E hizo inflamar contra mí su furor, y contóme para sí entre sus enemigos.
A thintoek he kai taengah a sai vaengah kai he amah taengah a rhal bangla m'moeh.
12 Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, y asentaron campo en derredor de mi tienda.
Anih kah caem te rhenten ha pawk uh tih a longpuei te kai m'picai thil uh. Te phoeiah ka dap ah pin rhaeh uh.
13 Hizo alejar de mí mis hermanos, y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.
Ka manuca rhoek kai taeng lamloh lakhla coeng tih ka ming rhoek khaw kai lamloh kholong uh coeng.
14 Mis parientes se detuvieron, y mis conocidos se olvidaron de mí.
Ka yoei uh rhoek loh n'toeng uh tih ka ming uh rhoek loh kai n'hnilh uh coeng.
15 Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño: forastero fuí yo en sus ojos.
Ka im pah neh ka salnu rhoek loh kholong bangla kai m'poek uh. Amih mikhmuh ah kholong hlang la ka om.
16 Llamé á mi siervo, y no respondió; de mi propia boca le suplicaba.
Ka sal te ka khue dae oei pawh. Anih te ka ka neh ka hloep.
17 Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, aunque por los hijos de mis entrañas [le] rogaba.
Ka mueihla he ka yuu taengah a kholong pah tih ka bungko kah ka ca rhoek taengah khaw rhennah ka bih.
18 Aun los muchachos me menospreciaron: en levantándome, hablaban contra mí.
Casenca rhoek long pataeng kai he n'hnaep uh tih, ka thoh vaengah kai he n'thui uh coeng.
19 Todos mis confidentes me aborrecieron; y los que yo amaba, se tornaron contra mí.
Ka baecenol dongkah hlang boeih loh kai n'tuei uh tih ka lungnah he kamah taengah poehlip uh.
20 Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; y he escapado con la piel de mis dientes.
Ka vin neh ka saa hil khaw ka rhuh dongla kap tih ka no dongkah nohli neh ka loeih.
21 Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; porque la mano de Dios me ha tocado.
Ka hui rhoek nangmih loh kai n'rhen uh, kai n'rhen uh. Pathen kut loh kai he m'ben coeng.
22 ¿Por qué me perseguís como Dios, y no os hartáis de mis carnes?
Balae tih Pathen bangla kai nan hloem uh. Kai saa lamkah khaw na hah uh hae mahpawh.
23 ¡Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ¡quién diese que se escribieran en un libro!
Kai ol a daek uh te unim a paek bal. Cabu dongkah bangla a unim a paek vetih a taem uh ve?
24 ¡Que con cincel de hierro y con plomo fuesen en piedra esculpidas para siempre!
Thi cacung neh kawnlawk te lungpang dongah a yoeyah la a dae uh.
25 Yo sé que mi Redentor vive, y al fin se levantará sobre el polvo:
Kai tah kai aka tlan te hing tih hmailong kah laipi dongah thoo ni tila ka ming.
26 Y después de deshecha esta mi piel, aun he de ver en mi carne á Dios;
Ka vin hnukah he hluep uh cakhaw, ka saa dongah Pathen ka hmuh bitni.
27 Al cual yo tengo de ver por mí, y mis ojos lo verán, y no otro, [aunque] mis riñones se consuman dentro de mí.
Kai kamah long khaw ka hmuh vetih ka mik long khaw a hmuh pueng ni. Te dongah ka rhang kah ka kuel loh rhalawt te a hue moenih.
28 Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? ya que la raíz del negocio en mí se halla.
Ka khuikah ol hnun a hmuh parhi te, “Anih te metlam n'hloem eh?” na ti uh akhaw,
29 Temed vosotros delante de la espada; porque [sobreviene] el furor de la espada [á causa] de las injusticias, para que sepáis que hay un juicio.
nangmih te cunghang hmai ah bakuep uh laeh. Amah dumlai tah dumlai bangla na ming uh hamla cunghang lamlothaesainah kosi om coeng,” a ti.