Job 17
1 MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, y me está aparejado el sepulcro.
Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
2 No hay conmigo sino escarnecedores, en cuya acrimonia se detienen mis ojos.
Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
3 Pon ahora, dame fianza para [litigar] contigo: ¿quién tocará ahora mi mano?
Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
4 Porque [á éstos] has tú escondido su corazón de inteligencia: por tanto, no [los] ensalzarás.
Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
5 El que denuncia lisonjas á sus prójimos, los ojos de sus hijos desfallezcan.
Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
6 El me ha puesto por parábola de pueblos, y delante [de ellos] he sido como tamboril.
Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
7 Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y mis pensamientos todos son como sombra.
Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
8 Los rectos se maravillarán de esto, y el inocente se levantará contra el hipócrita.
Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
9 No obstante, proseguirá el justo su camino, y el limpio de manos aumentará la fuerza.
Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
10 Mas volved todos vosotros, y venid ahora, que no hallaré entre vosotros sabio.
Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
11 Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, los designios de mi corazón.
Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
12 Pusieron la noche por día, y la luz se acorta delante de las tinieblas.
Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
14 A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; á los gusanos: Mi madre y mi hermana.
Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
15 ¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? y mi esperanza ¿quién la verá?
Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
