< Job 17 >
1 MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, y me está aparejado el sepulcro.
Ang akong espiritu naluya na, ang akong mga adlaw nahurot na; ang lubnganan andam na alang kanako.
2 No hay conmigo sino escarnecedores, en cuya acrimonia se detienen mis ojos.
Nakasiguro ako nga adunay mangyubit kanako; ang akong mata kinahanglan kanunay gayod makakita sa ilang pagpanghagit.
3 Pon ahora, dame fianza para [litigar] contigo: ¿quién tocará ahora mi mano?
Paghatag na karon sa bayad, pangakohon mo ako uban ang imong kaugalingon; kinsa pa man didto ang makatabang kanako?
4 Porque [á éstos] has tú escondido su corazón de inteligencia: por tanto, no [los] ensalzarás.
Kay ikaw, O Dios, ang nagtabon sa ilang kasingkasing gikan sa salabotan; busa, dili ka motuboy kanila labaw pa kay kanako.
5 El que denuncia lisonjas á sus prójimos, los ojos de sus hijos desfallezcan.
Siya nga nagbudhi sa iyang mga higala alang sa usa ka ganti, ang mga mata sa iyang mga anak mangapakyas.
6 El me ha puesto por parábola de pueblos, y delante [de ellos] he sido como tamboril.
Apan gihimo niya ako nga yubitanan sa mga tawo; giluwaan nila ang akong nawong.
7 Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y mis pensamientos todos son como sombra.
Ang akong mga mata mihalap usab tungod sa kasubo; ang tanang bahin sa akong lawas sama na kapayat sa mga anino.
8 Los rectos se maravillarán de esto, y el inocente se levantará contra el hipócrita.
Ang mga tawong matarong natingala niini; ang tawong walay sala mao ang mobatok sa mga tawong walay dios.
9 No obstante, proseguirá el justo su camino, y el limpio de manos aumentará la fuerza.
Ang tawong matarong magapadayon sa iyang dalan; siya nga hinlo ang mga kamot magatubo sa kalig-on pa gayod.
10 Mas volved todos vosotros, y venid ahora, que no hallaré entre vosotros sabio.
Apan alang kaninyong tanan, karon duol kamo; wala akoy nakita nga maalamong tawo taliwala kaninyo.
11 Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, los designios de mi corazón.
Ang akong mga adlaw nanglabay na; ang akong mga laraw nangakawang na. Ingon man ang mga pangandoy sa akong kasingkasing...
12 Pusieron la noche por día, y la luz se acorta delante de las tinieblas.
Kining mga tawhana, kining mga mabiaybiayon, nag-usab sa gabii ngadto sa adlaw; ang kahayag haduol na sa kangitngit.
13 Si yo espero, el sepulcro es mi casa: haré mi cama en las tinieblas. (Sheol )
Sanglit gitan-aw ko na ang Sheol ingon nga akong pinuy-anan; tungod kay gibukhad ko na ang akong higdanan sa kangitngit; (Sheol )
14 A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; á los gusanos: Mi madre y mi hermana.
sanglit nag-ingon na ako sa bung-aw, 'Ikaw mao ang akong amahan,' ug sa ulod, 'Ikaw mao ang akong inahan o ang akong igsoong babaye,'
15 ¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? y mi esperanza ¿quién la verá?
nan asa may akong paglaom? Alang sa akong paglaom, kinsa pa may makakita niana?
16 A los rincones de la huesa descenderán, y juntamente descansarán en el polvo. (Sheol )
Mouban ba kanako ang paglaom paingon sa ganghaan sa Sheol sa dihang mopadulong kita sa abug?” (Sheol )