Job 16

1 Y RESPONDIÓ Job, y dijo:

Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:

2 Muchas veces he oído cosas como estas: consoladores molestos sois todos vosotros.

Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.

3 ¿Tendrán fin las palabras ventosas? ó ¿qué te animará á responder?

I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?

4 También yo hablaría como vosotros. Ojalá vuestra alma estuviera en lugar de la mía, que yo os tendría compañía en las palabras, y sobre vosotros movería mi cabeza.

Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?

5 [Mas] yo os alentaría con mis palabras, y la consolación de mis labios apaciguaría [el dolor vuestro].

Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.

6 Si hablo, mi dolor no cesa; y si dejo [de hablar], no se aparta de mí.

Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?

7 Empero ahora me ha fatigado: has tú asolado toda mi compañía.

A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.

8 Tú me has arrugado; testigo es mi flacura, que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.

Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.

9 Su furor [me] destrizó, y me ha sido contrario: crujió sus dientes contra mí; contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.

Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.

10 Abrieron contra mí su boca; hirieron mis mejillas con afrenta; contra mí se juntaron todos.

Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.

11 Hame entregado Dios al mentiroso, y en las manos de los impíos me hizo estremecer

Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.

12 Próspero estaba, y desmenuzóme: y arrebatóme por la cerviz, y despedazóme, y púsome por blanco suyo.

Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.

13 Cercáronme sus flecheros, partió mis riñones, y no perdonó: mi hiel derramó por tierra.

Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.

14 Quebrantóme de quebranto sobre quebranto; corrió contra mí como un gigante.

Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.

15 Yo cosí saco sobre mi piel, y cargué mi cabeza de polvo.

Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.

16 Mi rostro está enlodado con lloro, y mis párpados entenebrecidos:

Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.

17 A pesar de no haber iniquidad en mis manos, y de haber sido mi oración pura.

Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )

18 ¡Oh tierra! no cubras mi sangre, y no haya lugar á mi clamor.

O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!

19 Mas he aquí que en los cielos está mi testigo, y mi testimonio en las alturas.

Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.

20 Disputadores [son] mis amigos: [mas] á Dios destilarán mis ojos.

O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.

21 ¡Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios, como con su prójimo!

Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!

22 Mas los años contados vendrán, y yo iré el camino por donde no volveré.

Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.