Job 16

1 Y RESPONDIÓ Job, y dijo:

Job progovori i reče:

2 Muchas veces he oído cosas como estas: consoladores molestos sois todos vosotros.

“Koliko se takvih naslušah besjeda, kako ste mi svi vi mučni tješioci!

3 ¿Tendrán fin las palabras ventosas? ó ¿qué te animará á responder?

Ima li kraja tim riječima ispraznim? Što te goni da mi tako odgovaraš?

4 También yo hablaría como vosotros. Ojalá vuestra alma estuviera en lugar de la mía, que yo os tendría compañía en las palabras, y sobre vosotros movería mi cabeza.

I ja bih mogao k'o vi govoriti da vam je duša na mjestu duše moje; i ja bih vas mog'o zasuti riječima i nad sudbom vašom tako kimat' glavom;

5 [Mas] yo os alentaría con mis palabras, y la consolación de mis labios apaciguaría [el dolor vuestro].

i ja bih mogao ustima vas hrabrit', i ne bih žalio trud svojih usana.

6 Si hablo, mi dolor no cesa; y si dejo [de hablar], no se aparta de mí.

Al' ako govorim, patnja se ne blaži, ako li zašutim, zar će me minuti?

7 Empero ahora me ha fatigado: has tú asolado toda mi compañía.

Zlopakost me sada shrvala posvema, čitava se rulja oborila na me.

8 Tú me has arrugado; testigo es mi flacura, que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.

Ustao je proti meni da svjedoči i u lice mi se baca klevetama.

9 Su furor [me] destrizó, y me ha sido contrario: crujió sus dientes contra mí; contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.

Jarošću me svojom razdire i goni, škrgućuć' zubima obara se na me. Moji protivnici sijeku me očima,

10 Abrieron contra mí su boca; hirieron mis mejillas con afrenta; contra mí se juntaron todos.

prijeteći, na mene usta razvaljuju, po obrazima me sramotno ćuškaju, u čoporu svi tad navaljuju na me.

11 Hame entregado Dios al mentiroso, y en las manos de los impíos me hizo estremecer

Da, zloćudnicima Bog me predao, u ruke opakih on me izručio.

12 Próspero estaba, y desmenuzóme: y arrebatóme por la cerviz, y despedazóme, y púsome por blanco suyo.

Mirno življah dok On ne zadrma mnome, za šiju me ščepa da bi me slomio.

13 Cercáronme sus flecheros, partió mis riñones, y no perdonó: mi hiel derramó por tierra.

Uze me za biljeg i strijelama osu, nemilosrdno mi bubrege probode i mojom žuči zemlju žednu natopi.

14 Quebrantóme de quebranto sobre quebranto; corrió contra mí como un gigante.

Na tijelu mi ranu do rane otvara, kao bijesan ratnik nasrće na mene.

15 Yo cosí saco sobre mi piel, y cargué mi cabeza de polvo.

Tijelo sam golo u kostrijet zašio, zario sam čelo svoje u prašinu.

16 Mi rostro está enlodado con lloro, y mis párpados entenebrecidos:

Zapalilo mi se sve lice od suza, sjena tamna preko vjeđa mi je pala.

17 A pesar de no haber iniquidad en mis manos, y de haber sido mi oración pura.

A nema nasilja na rukama mojim, molitva je moja bila uvijek čista.

18 ¡Oh tierra! no cubras mi sangre, y no haya lugar á mi clamor.

O zemljo, krvi moje nemoj sakriti i kriku mom ne daj nigdje da počine.

19 Mas he aquí que en los cielos está mi testigo, y mi testimonio en las alturas.

Odsad na nebu imam ja svjedoka, u visini gore moj stoji branitelj.

20 Disputadores [son] mis amigos: [mas] á Dios destilarán mis ojos.

Moja vika moj je odvjetnik kod Boga dok se ispred njega suze moje liju:

21 ¡Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios, como con su prójimo!

o, da me obrani u parbi mojoj s Bogom ko što smrtnik brani svojega bližnjega.

22 Mas los años contados vendrán, y yo iré el camino por donde no volveré.

No životu mom su odbrojena ljeta, na put bez povratka meni je krenuti.