Job 10

1 ESTÁ mi alma aburrida de mi vida: daré yo suelta á mi queja sobre mí, hablaré con amargura de mi alma.

Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej.

2 Diré á Dios: no me condenes; hazme entender por qué pleiteas conmigo.

Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?

3 ¿Parécete bien que oprimas, que deseches la obra de tus manos, y que resplandezcas sobre el consejo de los impíos?

Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?

4 ¿Tienes tú ojos de carne? ¿ves tú como ve el hombre?

Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?

5 ¿Son tus días como los días del hombre, ó tus años como los tiempos humanos,

Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie?

6 Para que inquieras mi iniquidad, y busques mi pecado,

Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się?

7 Sobre saber tú que no soy impío, y que no hay quien de tu mano libre?

Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.

8 Tus manos me formaron y me compusieron todo en contorno: ¿y así me deshaces?

Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.

9 Acuérdate ahora que como á lodo me diste forma: ¿y en polvo me has de tornar?

Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.

10 ¿No me fundiste como leche, y como un queso me cuajaste?

Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?

11 Vestísteme de piel y carne, y cubrísteme de huesos y nervios.

Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.

12 Vida y misericordia me concediste, y tu visitación guardó mi espíritu.

Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.

13 Y estas cosas tienes guardadas en tu corazón; yo sé que esto está cerca de ti.

A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.

14 Si pequé, tú me has observado, y no me limpias de mi iniquidad.

Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.

15 Si fuere malo, ¡ay de mí! y si fuere justo, no levantaré mi cabeza, estando harto de deshonra, y de verme afligido.

Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohańbieniem, i widząc utrapienie moje,

16 Y subirá de punto, [pues] me cazas como á león, y tornas á hacer en mí maravillas.

Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.

17 Renuevas contra mí tus plagas, y aumentas conmigo tu furor, remudándose sobre mí ejércitos.

Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie.

18 ¿Por qué me sacaste de la matriz? Habría yo espirado, y no me vieran ojos.

Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało!

19 Fuera, como si nunca hubiera sido, llevado desde el vientre á la sepultura.

Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono!

20 ¿No son mis días poca cosa? Cesa pues, y déjame, para que me conforte un poco.

Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,

21 Antes que vaya para no volver, á la tierra de tinieblas y de sombra de muerte;

Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;

22 Tierra de oscuridad, lóbrega como sombra de muerte, sin orden, y que aparece como [la] oscuridad [misma].

Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.