Eclesiastés 3

1 PARA todas las cosas hay sazón, y todo lo que se quiere debajo del cielo, [tiene su] tiempo:

Jest pora na wszystko i czas na każdą sprawę pod niebem.

2 Tiempo de nacer, y tiempo de morir; tiempo de plantar, y tiempo de arrancar lo plantado;

[Jest] czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono;

3 Tiempo de matar, y tiempo de curar; tiempo de destruir, y tiempo de edificar;

Czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania;

4 Tiempo de llorar, y tiempo de reir; tiempo de endechar, y tiempo de bailar;

Czas płaczu i czas śmiechu, czas smutku i czas pląsów;

5 Tiempo de esparcir las piedras, y tiempo de allegar las piedras; tiempo de abrazar, y tiempo de alejarse de abrazar;

Czas rzucania kamieni i czas zbierania kamieni, czas uścisków i czas powstrzymywania się od uścisków;

6 Tiempo de agenciar, y tiempo de perder; tiempo de guardar, y tiempo de arrojar;

Czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania;

7 Tiempo de romper, y tiempo de coser; tiempo de callar, y tiempo de hablar;

Czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia;

8 Tiempo de amar, y tiempo de aborrecer; tiempo de guerra, y tiempo de paz.

Czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju.

9 ¿Qué provecho tiene el que trabaja en lo que trabaja?

Jaki pożytek ma ten, kto pracuje, z całego swego trudu?

10 Yo he visto el trabajo que Dios ha dado á los hijos de los hombres para que en él se ocupasen.

Widziałem pracę, którą Bóg dał synom ludzkim, aby się nią trudzili.

11 Todo lo hizo hermoso en su tiempo: y aun el mundo dió en su corazón, de tal manera que no alcance el hombre la obra de Dios desde el principio hasta el cabo.

Wszystko dobrze uczynił w swoim czasie. Włożył także świat w ich serca, mimo że człowiek nie zdoła pojąć dzieła, którego Bóg dokonuje od początku do końca.

12 Yo he conocido que no hay mejor para ellos, que alegrarse, y hacer bien en su vida:

Dlatego wiem, że dla nich nie ma nic lepszego nad to, by się radowali i czynili dobrze za swego życia.

13 Y también que es don de Dios que todo hombre coma y beba, y goce el bien de toda su labor.

Również i to, gdy każdy człowiek je i pije, i cieszy się dobrem całego swego trudu, jest darem Boga.

14 He entendido que todo lo que Dios hace, eso será perpetuo: sobre aquello no se añadirá, ni de ello se disminuirá; y hácelo Dios, para que delante de él teman los hombres.

Wiem i to, że cokolwiek czyni Bóg, będzie trwać na wieki. Nie można do tego nic dodać ani z tego odjąć, a Bóg czyni to, aby ludzie się go bali.

15 Aquello que fué, ya es: y lo que ha de ser, fué ya; y Dios restaura lo que pasó.

To, co było, jest teraz, a to, co będzie, już było. Bóg bowiem żąda tego, co przeminęło.

16 Vi más debajo del sol: en lugar del juicio, allí la impiedad; y en lugar de la justicia, allí la iniquidad.

Widziałem jeszcze pod słońcem niegodziwość w miejscu sądu, a w miejscu sprawiedliwości – nieprawość.

17 Y dije yo en mi corazón: Al justo y al impío juzgará Dios; porque allí hay tiempo á todo lo que se quiere y sobre todo lo que se hace.

I powiedziałem w sercu: Bóg osądzi zarówno sprawiedliwego, jak i niegodziwego, gdyż tam będzie czas na [osądzenie] każdego zamiaru i uczynku.

18 Dije en mi corazón, en orden á la condición de los hijos de los hombres, que Dios los probaría, para que así echaran de ver ellos mismos que son [semejantes] á las bestias.

Powiedziałem w sercu o sprawie synów ludzkich: Oby Bóg im pokazał, aby wiedzieli, że są tylko zwierzętami.

19 Porque el suceso de los hijos de los hombres, y el suceso del animal, el mismo suceso es: como mueren los unos, así mueren los otros; y una misma respiración tienen todos; ni tiene más el hombre que la bestia: porque todo es vanidad.

Bo jednakowy jest los synów ludzkich i los zwierząt. Jak umiera ten, tak umiera i tamto. Wszyscy mają jednakowe tchnienie, a nie ma człowiek przewagi nad zwierzęciem, gdyż wszystko jest marnością.

20 Todo va á un lugar: todo es hecho del polvo, y todo se tornará en el mismo polvo.

Wszystko to idzie do jednego miejsca; wszystko jest z prochu i wszystko w proch się obraca.

21 ¿Quién sabe que el espíritu de los hijos de los hombres suba arriba, y que el espíritu del animal descienda debajo de la tierra?

A któż wie, że duch synów ludzkich idzie w górę, a duch zwierzęcia zstępuje do ziemi?

22 Así que he visto que no hay cosa mejor que alegrarse el hombre con lo que hiciere; porque esta es su parte: porque ¿quién lo llevará para que vea lo que ha de ser después de él?

Dlatego zobaczyłem, że nie ma nic lepszego nad to, żeby człowiek się radował ze swoich dzieł, gdyż to jest jego dział. Któż bowiem doprowadzi go [do tego], aby poznał to, co ma być po nim?